زهرا خداوردی
حتما اصطلاح فرزند همسايه را شنيده ايد.
زماني كه فرزند همسايه مهمان خانه اى باشد نوع برخورد تغيير مي كند، به او احترام مي گذارند، حالش را مي پرسند و در مقابل او از هر گونه تنش، توهين و تحقير پرهيز مي كنند و سوال اينجاست كه چرا با فرزند خودمان اينطور رفتار نمي كنيم؟
يادمان باشد فرزندان هر خانه همان فرزندان همسايه هستند فقط مدت بيشترى مهمان خانه مي مانند.
پس قدر بودن فرزندان خود را بدانيم. با گفتار نرم و با محبت با آنها ارتباط برقرار كنيم. برايشان وقت بگذاريم. جوياى نظرات و ايده هاى آنها در موارد مختلف باشيم و در خانواده برايشان جايگاه و شخصيت مستقل در نظر بگيريم تا در آينده يك فرد موفق وارد جامعه شود.
ضربه هايي كه خانواده ها ناآگاهانه به پيكره ى آينده يک جامعه مي توانند بزنند بسيار جدي است. وقتى فردى در كودكى با توهين و تحقير، عدم توجه و هزاران عقده فروخورده بزرگ شده و امروز وارد فضاى اجتماعى در هر حوزه اى مي شود نمي تواند با آرامش فعاليت انجام دهد و حتى محيط خود را نيز متشنج مي كند.
متاسفانه اين افراد در تشكيل خانواده و برخورد با اعضای خانواده خود نيز با مشكل روبرو مي شوند. اين موضوع مانند يک دور باطل تكرار مي شود.