روزنامه ایران در یک مطلب طنز نوشت:ما وقتی لیست کارلوس کیروش را دیدیم، با خودمان گفتیم حالا که هرکی هرکی است بیاییم و ماهم سه چهار نفر را به این لیست اضافه کنیم تا باز در میدانهای جهانی حماسه آفرینی کنیم. امیدواریم این نفرات هم در لیست مسافران روسیه قرار گیرند.
جام جهانی فوتبال، جای بلند پروازهاست. افرادی که سقف آرزوهایشان کوتاه باشد در این رقابتها جایی ندارند. بهنظر ما در ترکیب تیم ملی جای خالی «حسین اللهکرم» بیش از هر کس دیگری احساس میشود. ایشان در آخرین افاضاتشان گفته بودند که اگر الان انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود، کاندیدایشان 27 میلیون رأی میآورد. اگر این بلند پروازی را بازیکنان ما داشته باشند، مراکش که هیچ، راحت آلمان و برزیل را هم میبریم و مثل کرهشمالی قهرمان جامجهانی میشویم.
ما در جامجهانی باید روحیه جنگنده داشته باشیم. شما بازیکن فوتبالی را دیدهاید که با حرف در چمن مسابقه کارش را پیش ببرد؟! اصلاً آنجا دیگر سوسولبازیهای منطق جواب نمیدهد. بازیکن باید جنگطلب باشد و حریف را تحت هرحالتی دشمن خودش بداند. از آن مهمتر اینکه اگر تیم باخت، باید همه عالم و آدم را مقصر بداند تا با یک جنگ روانی، خودش را برای بازیهای بعدی آماده کند.
یکی از افرادی که اخیراً این توانایی را از خودش بروز داده «حسینعلی حاجیدلیگانی»، نماینده محترم مجلس است. ایشان جدیداً یکجوری به رئیسجمهوری تاختند که آدم فکر میکرد «جنارو گتوزو» با پیراهن میلان در دربی «دلا مادونینا» جلوی اینتر قرار گرفته است. بعد هم گفتند که رئیس جمهوری باید به خاطر برجام از مردم عذرخواهی کند و تمام مشکلات بشریت را هم گردن برجام انداختند. این روحیه جنگطلبی در زمین مسابقه را در کمتر بازیکنی سراغ داریم.
فرض کنید در یک مسابقه ما سه تعویضمان را انجام داده باشیم و یک بازیکن هم اخراج شود. در آن لحظات، قطعاً بازیکنی که قابلیت بازی در چند پست را داشته باشد، عصای دست سرمربی تیم است. برای همین بدون هیچ معطلیای ما پیشنهاد میکنیم کارلوس کیروش از کسانی دعوت کند که تقریباً هفتاد هشتاد سِمَتِ رسمی، نیمه رسمی، غیر رسمی و موقت دارند.
حالا بازی کردن در پست دفاع راست، هافبک دفاعی و مهاجم کاذب که برای ایشان کاری ندارد. فقط باید در نظر داشت که سوباسا با آن عظمتش بدون تارو میساکی راه به جایی نبرد. پس باید این افراد به صورت زوجی باهم به تیم دعوت شوند. تا تیم امیدمان کامل شود و کاپ قهرمانی را بالای سر ببریم.