مرجعیت عالی گرچه اظهاری نمی کنند اما چنان که از بیانیه ها، اظهارات نمایندگان و سلوک ایشان فهمیده می شود، بعید نیست که منطقا یک شخصیت مستقل کارآمد سالم مردمی مومن را به خواست عموم و مصالح آتی مناسب تر بدانند.

در دیدار سید عمار حکیم و سید مقتدی صدر هم مهمترین محور همین نکته بوده است. صدر می داند که به تنهایی نمی تواند نخست وزیر تعیین کند و در هر ائتلافی با دیگران باز امکان این که نخست وزیر از ائتلاف او باشد بسیار کم است. ائتلاف فتح و بسیاری دیگر از ائتلاف ها هم زمزمه شخصیت غیر حزبی را پسنیده می دانند چون آنها هم از چنان بزرگی برخوردار نشده اند که به تنهایی بتوانند نخست وزیر تعیین کنند.

در یک نگاه دور اندیشانه تر سیاسی نمی توان ۵۶ درصد مردمی که در انتخابات شرکت نکرده اند را نادیده گرفت و صرفا توجه را به ۴۴ درصد شرکت کننده معطوف کرد.

در میان همین ۴۴ درصد شرکت کنندگان نیز تعداد کرسی هر کدام از ائتلاف ها از جریان آقای صدر گرفته تا آقای عبادی و آقای عامری و آقای مالکی و جریانات مطرح دیگر، از چنان بزرگی برخوردار نیست که بر مبنای آراء یکی از این ائتلاف ها بتوان سخن از نخست وزیر حزبی میان آورد.

چه بسا پیام مردمی که شرکت نکرده اند مهم تر از مردمانی باشد که در انتخابات شرکت کرده اند. این نشان می دهد بازی با کارت مذهب و قومیت و تحزب معیار اصلی برای مردم محسوب نمی شود. اکثریت مردم عراق ناراضی هستند.
گرچه قانع کردن حزب الدعوه و آقای عبادی دشوار است اما اگر ائتلاف های وابسته به حزب الدعوه نیز با این مهم همراهی داشته باشند برای نخستین بار امکان انتخاب شخصیتی مستقل و غیر حزبی در عراق فراهم خواهد شد.
به گزارش شفقنا در این نوشتار آمده است:

بسمه تعالی

چنان که نتایج آراء انتخابات عراق نشان می دهد و در نوشتار پیشین بیان شد، هیچ گروهی در عراق حائز اکثریت قاطع نشده است و این نکته فرصتی را فراهم می آورد تا در قالب چدیدی به انتخاب نخست وزیر فکر شود. فراموش نکنیم که در انتخابات اخیر بیش از ۵۶ درصد مردم عراق مشارکت نداشته اند و در حقیقت کسی از نظر آنها با خبر نیست ولی قطعا نظر آنان با احزاب فعلی نبوده و الا در انتخابات برای حمایت از آنان شرکت می کردند.

در یک نگاه دور اندیشانه تر سیاسی نمی توان ۵۶ درصد مردمی که در انتخابات شرکت نکرده اند را نادیده گرفت و صرفا توجه را به ۴۴ درصد شرکت کننده معطوف کرد. ضمن این که در میان همین ۴۴ درصد شرکت کنندگان نیز تعداد کرسی هر کدام از ائتلاف ها از جریان آقای صدر گرفته تا آقای عبادی و آقای عامری و آقای مالکی و جریانات مطرح دیگر، از چنان بزرگی برخوردار نیست که بر مبنای آراء یکی از این ائتلاف ها بتوان سخن از نخست وزیر حزبی میان آورد. چه بسا پیام مردمی که شرکت نکرده اند مهم تر از مردمانی باشد که در انتخابات شرکت کرده اند. این نشان می دهد بازی با کارت مذهب و قومیت و تحزب معیار اصلی برای مردم محسوب نمی شود.

عراق دهه هاست درگیر چالش ها، فساد ها و مظالم داخلی و کشمکش های منطقه ای است و وقتی برای تنفس می خواهد. می توان فهمید که اکثریت مردم عراق ناراضی هستند. نیروهای جدیدی در جامعه جوان عراق سر براورده اند و در جستجوی مسئولانی هستند که منافع مردم و عراق را مقدم بدانند و ساحتشان از فساد به دور باشد و تغییر واقعی در شرایط برای نیل به مطلوب ایجاد کنند.

این موضوع اهمیت انتخاب یک شخصیت مستقل را برای نخست وزیری فزونی می بخشد چرا که مردمی که در انتخابات شرکت نکرده اند احتمالا رضایتشان به یک شخصیت مستقل بیشتر از یک شخصیت حزبی است. این نکته ایست که البته ممکن است احزاب تمایلی به توجه به آن نداشته باشند اما در جامعه چند پارچه عراق ضرورت آن هر روز محسوس تر می شود. علاوه زمزمه های واضحی مبنی بر ضرورت تقدم منافع ملی و استقلال عراق از قدرت های دور و نزدیک در عین حفظ ارتباط و نقش آفرینی منطقه ای در جامعه عراق شنیده می شود. چه بسا شخصیت های مستقل با این زمزمه ها سازگاری بیشتری داشته باشند .

مرجعیت عالی گرچه اظهاری نمی کنند اما چنان که از بیانیه ها، اظهارات نمایندگان و سلوک ایشان فهمیده می شود، بعید نیست که منطقا یک شخصیت مستقل کارآمد سالم مردمی مومن را با توجه به خواست عموم و مصالح آتی مناسب تر بدانند.

این روزها در بسیاری از دیدارهای ائتلاف های مختلف در عراق نیز همین نکته شنیده می شود. در دیدار سید عمار حکیم و سید مقتدی صدر هم مهمترین محور همین رسیدن به توافق ملی بوده است. صدر می داند که به تنهایی نمی تواند نخست وزیر تعیین کند و در هر ائتلافی با دیگران باز امکان این که نخست وزیر از ائتلاف او باشد بسیار کم است. ائتلاف فتح و بسیاری دیگر از ائتلاف ها هم زمزمه شخصیت غیر حزبی را پسنیده می دانند چون آنها هم از چنان بزرگی برخوردار نشده اند که به تنهایی بتوانند نخست وزیر تعیین کنند. دیگران هم به آسانی با آنها بر سر نخستوزیر حزبی توافق نمی کنند .گرچه قانع کردن حزب الدعوه و آقای عبادی دشوار است اما اگر ائتلاف های وابسته به حزب الدعوه نیز با این مهم همراهی داشته باشند برای نخستین بار امکان انتخاب شخصیتی مستقل و غیر حزبی در عراق فراهم خواهد شد.