هرچند شش میلیون جسد در سراسر این تونل‌ها پراکنده شدند اما بیشترشان داخل اتاق‌های بزرگ زیرزمینی دفن شدند. این تونل‌ها قبل از استفاده به عنوان گورستان توسط معدنچیان پاریسی ایجاد شده بودند. هرچند طول این تونل‌ها حدود ۳۲۰ کیلومتر تخمین زده می‌شود، اما همه آن‌ها نقشه برداری نشده اند و طول دقیقشان مشخص نیست.

گورستان‌ها برای بسیاری از افراد یکی از ترسناک‌ترین مکان‌های این سیاره هستند و داستان‌های ترسناک زیادی هم پیرامون آن‌ها وجود دارد. اما فکر می‌کنید چه چیزی ترسناک‌تر از قبرستان‌های معمولی وجود دارد؟ نظرتان درباره جایی زیر سطح شهر که مییلیون‌ها جسد در آن وجود دارد، چیست؟ پاریس به عنوان شهری که با عشق، مد و فرهنگ شناخته شده، یک راز ترسناک را زیر خیابان هایش پنهان کرده است. این حقایق کمتر شناخته شده درباره گوردخمه‌های بزرگ پاریس شما را کاملا گیج می‌کند.

جسد بیش از شش میلیون پاریسی در این گوردخمه‌ها وجود دارد

در قرن هجدهم گورستان‌های شهر شلوغ پاریس آنقدر پر شده بود که جا برای جنازه‌های جدید نبود، برخی اجساد به درستی دفن نشده و باعث شیوع بیماری می‌شدند. در نهایت مسئولان پاریس تصمیم گرفتند اجساد را به جای دیگری منتقل کنند. آن‌ها برخی از معادن زیرزمینی شهر را برای این کار انتخاب کردند و از سال ۱۷۸۰ تا ۱۸۱۴ بیش از شش میلیون جسد را با گاری به آنجا انتقال دادند.

بزرگتر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید

استفاده از گوردخمه‌ها به عنوان استخر مخفی

ظاهرا استفاده از استخر‌های معمولی برخی افراد را به اندازه کافی راضی نمی‌کند؛ بنابراین به اعماق گوردخمه‌ها می‌روند تا در استخر‌های مخفی و ترسناک زیرزمینی شنا کنند. البته باید رابطه داشته باشید و از آب های تیره و تونل‌های تنگ گورستان زیرزمینی بگذرید تا به این استخرها برسید.

گروه‌های ناشناس کارهای مخفیانه در آن انجام می‌دهند

در سال ۲۰۰۴ پلیس با صحنه کاملا غیرمنتظره‌ای در این گوردخمه‌ها روبرو شد. آن‌ها در حال بررسی تونل‌ها یک سینمای بزرگ کشف کردند که کاملا مجهز به صفحه نمایش، تجهیزات، رستوان و خطوط برق و تلفن بود. همچنین یک دوربین مخفی از افسران پلیس هنگام وارد شدن به این سینما عکس گرفته بود. هیچکس نمی‌داند این سینما کار چه کسانی است اما یادداشت گذاشته بودند: «سعی نکن ما را پیدا کنی.»

کاتافیل‌ها جوامعی داخل تونل‌ها تشکیل می‌دادند

کاتافیل‌ها گروهی از مکتشفان شهری هستند که علاقه زیادی دارند زمانشان را برای لذت و ماجراجویی در اعماق گوردخمه‌ها بگذرانند. آن‌ها کاملا به مرده‌ها و تونل‌ها احترام می‌گذارند و نقشه‌هایی ایجاد می‌کنند که کسی در آن‌ها گم نشود.

چیدمان تزئینی استخوان‌ها

وقتی اولین بار در دهه ۱۷۸۰ استخوان‌ها با گاری به این تونل‌ها برده شد، کارگران شروع به چیدن و تزئین آن‌ها به شکل‌هایی مثل قلب و دایره کردند و دیوار‌ها را با جمجمه و سایر بقایای ترسناک آراستند. یکی از معروف‌ترین دکوراسیون‌های استخوانی «بشکه» است که از یک ستون بزرگ مدور تشکیل شده که با استخوان جمجمه و درشت‌نی احاطه شده و سقف را هم نگه می‌دارد.

استفاده از گوردخمه‌ها برای پرورش قارچ

این کار از قرن نوزدهم شروع شد، زمانی که یک پاریسی قارچ‌های وحشی را مشاهده کرد که داخل تونل‌ها رشد کرده بودند. او تصمیم گرفت از این تونل‌های متروکه برای پرورش قارچ استفاده کند. خیلی زود کشاوزان خبردار شدند و به این تونل‌ها آمدند تا مزرعه خودشان را راه بیندازند و پرورش قارچ در گوردخمه‌ها کسب و کار پر رونقی شد. البته اگر تاریکی و رطوبت این گوردخمه‌ها را در نظر بگیرید ایده خوبی به نظر می‌رسد، حتی شاید استخوان‌های کهنه هم به عنوان نوعی کود برای قارچ‌ها عمل کنند.

گوردخمه‌ها در جنگ جهانی دوم توسط هر دو جبهه استفاده می‌شدند

باتوجه به اینکه وجود گوردخمه‌ها در جنگ جهانی دوم یک حقیقت شناخته شده بود و اینکه به طول چندین کیلومتر زیر زمین قرار داشند، جای تعجب نیست که از آن برای جنگ استفاده شود. اعضای مقاومت فرانسه از این تونل‌های زیرزمینی برای مخفی شدن در دوران جنگ و طرح نقشه علیه آلمان استفاده می‌کردند. گوردخمه به آن‌ها اطمینان می‌داد که توسط جاسوسان آلمانی دیده و شناسایی نمی‌شوند. حتی نازی‌ها هم در این گوردخمه‌ها حضور داشتند و پناهگاه‌های مختلف ساخته بودند که آثار برخی از آن‌ها هنوز باقی مانده است.