اگر فردی که درس حوزه خوانده است شغلی را قبول کند که در شأن روحانیت نباشد اشکال ندارد؛ ولی نباید از مدرک حوزه برای آن استفاده کند در غیر این صورت ما ورود خواهیم کرد.

مسئول مرکز امور طلاب و دانش آموختگان در گفتگو با خیمه گفت: کارویژه‌ی روحانیت را به چند عرصه تقسیم کردیم؛ 1) عرصه‌ی حوزه‌های علمیه، تا بدانیم چه مأموریت و مشاغلی را برای روحانیت در حوزه‌های علمیه در نظر بگیریم. 2) عرصه‌ی نظام، که خود به چهار دسته تقسیم می‌شود؛ الف) عرصه‌ی حاکمیتی، آنچه مربوط به مقام ولایت و ولی فقیه است؛ مانند نمایندگان ولی فقیه در استان‌ها و نهادهای مختلف و همین‌طور خبرگان، شورای نگهبان و ...؛ ب) عرصه‌ی قوه‌ی مقننه و اینکه روحانیت چه مشاغلی را بر عهده داشته باشد؛ ج) عرصه‌ی قوه‌ی مجریه و د) عرصه‌ی قوه‌ی قضائیه و 3) عرصه‌ی جامعه، که مهم‌ترین بخش است؛ چون با توده‌ی مردم در ارتباط است و روحانیت نیز همیشه همراه مردم بوده‌اند.

محمود ملک دار گفت: در مورد اولویت‌ها باید بگویم که کارویژه به سه قسم تقسیم شده است؛ کارویژه‌های اختصاصی یعنی کارهایی که مختص روحانیت است و غیر روحانی نمی‌تواند آنها را انجام دهد؛ مانند ائمه‌ی جمعه، عضویت در شورای نگهبان، عضویت در خبرگان که حتماً باید درس‌خوانده‌ی حوزه باشند و موارد بسیار دیگر. کارویژه‌های اولویتی به این معنا که حتماً لازم نیست روحانی باشد؛ اما در اشغال آن شغل اولویت با روحانی است. کارویژه‌های مباح به این معنا که هم می‌تواند روحانی باشد و هم غیر روحانی.

وی اظهار داشت: قسم چهارمی هم وجود دارد که فعلاً آن را کمرنگ کرده‌ایم و آن مشاغل ممنوعه هستند با توجه به قانون اساسی همه در انتخاب شغل آزاد هستند؛ بنابراین اگر فردی که درس حوزه خوانده است شغلی را قبول کند که در شأن روحانیت نباشد اشکال ندارد؛ ولی نباید از مدرک حوزه برای آن استفاده کند در غیر این صورت ما ورود خواهیم کرد؛ البته باید مراحل قانونی آن طی شود و مصوبه‌ای از مجلس در این باره دریافت خواهیم کرد؛ بنابراین مشاغل اولویت‌بندی شده‌اند و در آن طرح با یک ستاره یا دو ستاره یا سه ستاره مشخص شده‌اند.

باید یک اصل را قبول کنیم و آن اینکه سخنگوی دین بودن نیاز به نشانه دارد و آن هم لباس روحانیت است کما اینکه یک ارتشی در صورتی ارتشی است که لباس ارتشی بپوشد یا سپاهی باید لباس سپاه را بپوشد؛ بنابراین التزام به شیء التزام به لوازم آن نیز هست. کسی که طلبه می‌شود باید لباس هم بپوشد به این دلیل که لباس مقدس روحانیت نشانه‌ی سربازی دین و نشانه‌ی سربازی آقا امام زمان (عج) است. از طرفی مأموریت‌‌هایی که برای کارویژه‌های روحانیت تعریف می‌کنیم زمانی محقق می‌شود که با لباس روحانیت همراه باشد؛ بنابراین حوزویان عزیز باید قبول کنند که مأموریت آنها زمانی کامل می‌شود که با لباس مقدس روحانیت همراه باشد.

مسئول مرکز امور طلاب گفت: البته برخی به دلیل وضعیت شخصی یا مسائل جسمی نمی‌توانند معمم شوند برای این هم راهکاری وجود دارد. به کسانی که در سطح سه و چهار هستند تا زمانی که ملبس به لباس روحانیت نشوند مدرک ارائه نمی‌کنند؛ اگر برخی به دلایلی مانند مسائل شخصی، جسمی، اجتماعی و محذورات خانوادگی نمی‌توانند لباس بر تن کنند مشکلات‌شان در کمیسیون خاص بررسی می‌شود؛ حتی مشکلات‌شان در مرکز مشاوره و امور طلاب به عنوان مرجع سلامت جسمی مورد بررسی قرار می‌گیرد و نتیجه‌ی آن به کمیسیون که متشکل از پنج الی شش نفر از معاونان، نماینده‌ی محترم مدیر حوزه‌های علمیه و نماینده‌ی شورای عالی است می‌آید و مورد بررسی قرار می‌گیرد و اگر متوجه شوند که این فرد از لباس پوشیدن معذور است به او اجازه می‌دهند که لباس بر تن نکند و مدرکش را بگیرد و شهریه‌اش را هم دریافت کند و جایی هم که مشغول است بدون لباس مشغول باشد.

وی همچنین بیان داشت: معتقدم کسانی که می‌توانند لباس بپوشند بالای 90 درصد هستند. شرایط متفاوت است. یک زمان می‌گوییم که می‌توانند؛ اما یک زمان می‌گوییم که نیستند. آنهایی که می‌توانند بپوشند چرا نمی‌پوشند؟ در حوزه‌ی 60 هزار نفری 30 هزار نفر در عالم واقع معمم هستند و بقیه معمم نیستند. اعتراض ما به بقیه است که چرا لباس نمی‌پوشند؛ اگر عذری دارند به کمیسیون بیایند و بیان کنند؛ اما این موضوع را که حدود 50 الی 60 درصد طلبه‌ها نمی‌توانند معمم شوند قبول ندارم؛ اما اینکه معمم نیستند قبول دارم؛ ولی به این تعداد که معمم نیستند اشکال داریم که چرا معمم نمی‌شوند؟ طلبه‌ای که می‌تواند از پایه‌ی پنج یا شش معمم شود چرا معمم نمی‌شود؟ لباس روحانیت از لوازم است. ایشان از اول باید می‌دانست که عالم طلبگی یعنی لباس. باید لباس بپوشد. چرا نپوشد؟