مبدا ببر تاسمانی، استرالیا، تاسمانی و گینه نو و از بزرگترین کیسه دارن گوشتخواران دوران مدرن بوده اند. اگرچه آن‌ها شبیه سگ‌های راه راه بودند اما چون بچه هایشان را در کیسه نگه می‌داشتند از بستگان نزدیک کانگورو‌ها به شمار می‌روند. ببر‌های تاسمانی راس شکارچیانی بودند که در شب شکار می‌کردند. انقراض آن‌ها بیشتر به دلیل شکار بیش از حد مهاجران بریتانیایی استرالیا بود.

چه بر اثر انتخاب طبیعی و چه بر اثر عوامل بیرونی طبیعی یا انسانی، بسیاری از حیوانات شگفت انگیز دیگر وجود ندارند.

به گزارش برترین ها، باور نمی‌کنید زمانی این‌ها واقعا وجود داشتند... بسیار بیشتر از میلیون‌ها گونه‌ای که امروزه روی زمین زندگی می‌کنند، در طول تاریخ این سیاره منقرض شده اند. چه بر اثر انتخاب طبیعی و چه بر اثر عوامل بیرونی طبیعی یا انسانی، بسیاری از حیوانات شگفت انگیز دیگر وجود ندارند.

ببر تاسمانی

قورباغه طلایی

این قورباغه‌های کوچک نمونه‌ای از گونه‌هایی هستند که دانشمندان معتقدند بر اثر تغییرات آب و هوا و گرمایش جهانی از بین رفته اند. قورباغه طلایی در سال ۱۹۶۶ در منطقه جنگلی کوچکی در کاستاریکا کشف شد. آن‌ها بیشتر از ۵ سانتیمتر نیستند و آخرین بار در سال ۱۹۸۹ مشاهده شده و از آن زمان در دسته حیوانات منقرض شده قرار گرفته اند.

کواگا

کوآگا زیرگونه گورخر بود که تا اواخر دهه ۱۸۰۰ در آفریقای جنوبی زندگی می‌کرد. نیمه راه راه بودن، آن‌ها را کاملا از گورخرها متمایز می‌کرد و شبیه ترکیبی از اسب و گورخر بودند. کواگا حدود ۲.۵ متر طول و ۱.۲ متر ارتفاع داشت آن‌ها توسط مهاجران هلندی شکار شدند تا اینکه در سال ۱۸۷۸ در طبیعت منقرض شدند. تعداد کمی از آن‌ها به باغ وحش برده شدند، اما تولیدمثل موفقی نداشتند. آخرین کواگا در سال ۱۸۸۳ در آمستردام مرد.

ببر کاسپین

ببر کاسپین از نظر اندازه بین ببر سیبری و ببر بنگال است و از غرب تا مرکز آسیا و چین دیده می‌شده است. تصور می‌شد که آن‌ها عمدتا از گوزن و خوک‌های وحشی و همچنین اسب‌ها تغذیه می‌کرده اند. رومیان باستان از آن‌ها در نبردهای گلادیاتوری استفاده می‌کردند. ببر‌های کاسپین تا قرن بیستم در طبیعت وجود داشتند، اما به علت شکار تعداد آن‌ها به طور قابل توجهی کم شد. تلاش های زیادی توسط شوروی برای حفاظت از آن‌ها انجام شد که ناموفق بود.

گاو دریایی استلر

گاو‌های دریایی استلر در سال ۱۷۴۱ توسط جورج استلر کشف شدند و بسیار بزرگتر از گاو‌های دریایی امروزی بودند. آن‌ها به طور متوسط ۸ متر طول و حدود ۳ تن وزن داشتند. متاسفانه آن‌ها حدود سه دهه بعد از کشفشان منقرض شدند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زمانی جمعیت این حیوان زیاد بوده است. متاسفانه طبیعت مطیع و آرام آن‌ها باعث شد اهداف آسانی برای شکار باشند و چون گوشت، چربی و پوست باارزشی داشتند برای شکار مطلوب بودند. آخرین گاو دریایی در سال ۱۷۶۸ کشته شد.

گوزن ایرلندی

گوزن‌های ایرلندی یا گوزن غول پیکر به عنوان بزرگترین گوزن زمین، تمایز منحصر به فردی با سایر گوزن‌ها داشتند. گوزن ایرلندی علیرغم نامش، منحصر به ایرلند نبوده است بلکه بهترین بقایای حفظ شده آن‌ها در این جزیره کشف شده اند. علت انقراض آن‌ها دقیقا مشخص نیست و قدمت آخرین بقایای آن‌ها به ۸۰۰۰ سال پیش بازمی گردد.

بایجی

بایجی یا دلفین رودخانه‌ای چین زمانی در همه جای چین وجود داشت. آن‌ها تا دهه ۱۹۵۰ بسیار مورد احترام چینی‌ها بودند. اما بعد از اینکه احترام تاریخی به بایجی‌ها کنار گذاشته شد، شکار بی رویه آن‌ها شروع شد و تا ۲۰ سال ادامه یافت. تا سال ۱۹۷۹ بایجی‌ها در خطر انقراض قرار داشتند. در سال ۱۹۸۹ جمعیت آن‌ها به حدود ۳۰۰ دلفین رسید و در سال ۲۰۰۶ رسما منقرض شدند.

اروچس

منشا این جانوران گاو مانند غول پیکر هند بوده و پس از قرن‌ها به خاورمیانه، آسیا و اروپا رسیدند. اروچس‌های عظیم اصلا اهلی نبودند، ولی اجداد گاو‌های اهلی امروزی بودند. به مرور زمان تا قرن سیزدهم، زیستگاه آن‌ها کوچکتر شد و تنها در لهستان، لیتوانی، مالدیو، ترانسیلوانیا و پروسس شرقی یافت می‌شدند. باتوجه به تعداد کم آن‌ها، شکار اروچس‌ها تا ۴۰۰ سال بعد محدود شد، اما کمکی به نجات آن‌ها از انقراض نکرد. تصور می‌شود آخرین اروچس‌ها در اواسط دهه ۱۵۰۰ در لهستان کشته شد.

شیر غارنشین

در دوره پلیستوسن سه نوع مختلف از شیر‌های غارنشین وجود داشتند و همگی وحشتناک بودند. شیر غارنشین اروپایی، آمریکایی و اروسیایی و همگی گوشتخواران بزرگی بودند که تا حدود ۱۰ هزار سال پیش زندگی می‌کردند. شیر غارنشین اروسیایی کوچکترین نوع بود. بر اساس یک اسکلت کامل شیر نر اروسیایی که در آلمان کشف شد، دانشمندان دریافتند که آن‌ها حدود ۱۰ درصد بزرگتر از متوسط شیر‌های امروزی بودند. در حالی که گونه‌های آمریکایی و اروپایی حدود ۲۵ درصد بزرگتر از شیر‌های امروزی بودند. دلیل خاصی برای انقراض آن‌ها پیدا نشده است.

مگاتریوم آمریکانوم

همه شما تنبل‌ها را دوست دارید. آن‌ها کوچک، بامزه، تنبل و شگفت انگیز هستند...، اما نه به اندازه مگاتریوم آمریکانوم یا تنبل زمینی غول پیکر. این تنبل‌های بسیار بزرگ حدود ۴ تن وزن و ۶ متر طول داشته و جزء بزرگترین پستانداران زمینی بودند. محققان فکر می‌کنند که تغییرات آب و هوا به تدریج مناطق قابل سکونت برای این گونه را کاهش داده و باعث شده جمعیتشان به سرعت کم شود.

سمور رودخانه‌ای ژاپنی

سمور‌های رودخانه‌ای ژاپن به تازگی منقرض شده اند. زمانی میلیون‌ها سمور رودخانه‌ای در ژاپن وجود داشت، اما تقاضای زیاد برای پوست ارزشمندشان باعث شکار بی رویه آن‌ها در قرن بیستم و در نهایت انقراضشان در سال ۲۰۱۲ شد.