روسیه متحد از سال 2001 و با ادغام چند حزب سیاسی و جنبش طرفداران دولت تشکیل شد. این حزب حامی همیشگی ولادیمیر پوتین است و در بسیاری از اسناد رسمی ، پوتین را رهبر روسیه می داند.

عصر ایران- با توجه به نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری روسیه، مهمترین احزاب سیاسی فعال در این کشور، اهداف، جهت گیریها و نماینده های آنها در انتخابات بر گرفته از کتاب "روسیه؛ جامعه، سیاست و حکومت" اثر مهدی سنایی بازنشر می‌شود:

روسیه متحد: از سال 2001 و با ادغام چند حزب سیاسی و جنبش طرفداران دولت تشکیل شد. این حزب حامی همیشگی ولادیمیر پوتین است و در بسیاری از اسناد رسمی ، پوتین را رهبر روسیه می داند. این حزب رویکردی میانه و به دور از چپ و راست گرایی دارد تا کشور را متحد نگه دارد و در زمینه اقتصادی هم طرفدار ترکیبی از اقتصاد دولتی و خصوصی است. روسیه متحد در اوایل تشکیل همواره ارزش هایی همچون دموکراسی مستقل را سرلوحه کار خود قرار می داد.

پوتین در سال 2008 رئیس این حزب شد و مدودف هم از 2012 این مهم را بر عهده دارد. از زمانی که در سال 2011 حامیان این حزب به دستور پوتین یک جبهه مردمی در سرتاسر روسیه ایجاد کردند، احزاب دیگر آنها را به تلاش برای تک حزبی کردن کشور متهم کردند.

روسیه متحد اکنون قوی ترین حزب در این کشور است و از 450 کرسی دوما، 343 کرسی ار در اختیار دارد. هرچند پوتین در انتخابات 2018 به صورت مستقل شرکت می کند اما مورد حمایت دوباره این جزب قرار دارد.

حزب لیبرال دموکرات: قدیمی ترین حزب در ساختار سیاسی روسیه از سال 1989 به عنوان یک گروه سوسیال دموکرات شکل گرفت و از 1991 به حزب تبدیل شد.

این حزب همواره از ترکیب یک رئیس جمهور مقتدر، سه قوه حکومتی و یک پارلمان حمایت کرده و طرفدار اقتصاد ترکیبی است اما در برخی زمینه ها همچون محدود کردن مهاجرت و کنترل دولتی بر برخی صنایع مهم با حزب روسیه متحد اختلاف نظر دارد. این حزب همچنین خواستار توجه بیشتر مسکو به چ ین، ایران و هند است.

این حزب به طور کلی اپوزیسیون دولت محسوب نمی شود و با 39 کرسی سومین حزب مهم در پارلمان است. ولادیمیر ژیرینوفسکی کاندیدای رسمی این حزب در انتخاب است.

حزب کمونیست: حزب کمونیست که در سال های پایانی شوروی دچار اختلافات داخلی شده بود، کار خود را به صورت رسمی دوباره از سال 1993 آغاز کرد. قوانین این حزب اکنون تفاوت زیادی با حزب کمونیست شوروی دارد برای مثال اعضای آن می توانند مذهبی هم باشند و مالکیت خصوصی هم توسط آنها به رسمیت شناخته می شود.

این حزب معتقد است که باید نقش سازمان ملل تقویت شود، نفوذ ناتو نیز کاهش یابد و صنایع راهبردی تحت کنترل دولت باشند. این حزب با 42 نماینده در دوما دومین حزب محبوب به شمار می رود و پاول گرودینین نماینده آن در انتخابات است.

حزب روسیه عادل: حزبی که با ادغام سه حزب چپگرا در سال 2006 آغاز بکار کرد و در سال های آتی چندین حزب و گروه کوچک تر هم به آن پیوستند. برنامه اصلی این حزب "سوسیالیسم معاصر، دموکراتیک و واقعی" است. این حزب با شعار "میهن، بازنشستگان، زندگی" از لحاظ تعداد نماینده در پارلمان، چهارمین حزب بزرگ روسیه است و اپوزیسیون دولت هم به شمار نمی رود.

این حزب که با 23 کرسی چهارمین حزب بزرگ در دوما است نماینده ای در انتخابات پیش رو ندارد اما از پوتین حمایت می کند.

حزب یابلوکو: این حزب که به نسبت احزاب نامبرده کوچک تر است از سال 1993 تاکنون فعالیت داشته و معمولا منتقد دولت است. حقوق مدنی، همکاری با اروپا و فعالیت بیشتر در سازمان های بین المللی از برنامه های مهم حزب هستند. گریگوری یاولینسکی نماینده این حزب در انتخابات است.

نکته: از 8 کاندیدای ریاست جمهوری چهار نفر عضو این احزاب مهم و یا مورد حمایت آنها هستند و سایرین احزاب کوچک تر را نمایندگی می کنند. ماکسیم سورایکین نماینده حزب کمونیست های روسیه است که با حزب کمونیستی که در این گزارش معرفی شد تفاوت دارد و به مراتب کوچک تر است. سرگئی بابورین کاندیدای "حزب مردمی روسیه" در انتخاب است و کِسِنیا سابچاک -تنها کاندیدای زن این دوره- هم حزب ابتکار مدنی را نمایندگی می کند.

در نهایت بوریس تیتوف هم رهبر حزب رشد بوده و از سوی آن وارد کارزار انتخاباتی شده است.