کینتسوگی اما سنتی است که سبوی شکسته را به روز نخست بازنمی‌گرداند؛ بلکه به چیزی فراتر از سبوی گذشته تبدیل می‌کند. کینتسوگی ترمیم نیست؛ گذار به آینده‌ای مطلوب‌تر است که از گذشته‌ی نامطلوب‌تر برمی‌آید.

امیر ناظمی (هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور) در ‏ @ShareNova نوشت:

کینتسوگی (Kintsugi) سنت مرمت ژاپنی است. وقتی یک ظرف ترک برمی‌دارد و شکسته می‌شود، مرمت‌گر ژاپنی آن را با طلا ترمیم می‌کند. در کینتسوگی ترک‌های برداشته‌شده بر روی ظرف، با طلا پر می‌شود؛ چرا که ترک‌ها بخشی از بودن است؛ بخشی از مسیر رشد و تکامل. به همین دلیل است که ترک‌ها با طلا برجسته می‌شوند؛ تا بخشی از مسیری است که تجربه شده است؛ بخشی از بودن، تقدیر شود.

در این سنت مرمت، سبوی شکسته بندزنی نمی‌شود؛ چرا که بندزن تنها به چسباندن تکه‌های جداشده می‌پردازد، بندزنی یعنی اسیر خاطره‌ی شکست بودن؛ یعنی تلاش برای بازسازی گذشته و تلاش برای تبدیل شدن به چیزی که به خوبی گذشته نیست؛ اما می‌خواهیم کارآمد باشد.

اعتراضات هفته‌های گذشته در کشور، اما باید با کینتسوگی، ما را به وضعیتی فراتر از گذشته برساند. تلگرام رفع فیلتر شد و این یعنی کینتسوگی؛ یعنی فراتر رفتن از فن‌هراسی و بیگانه‌هراسی؛ یعنی اسیر خاطرات بد گذشته نماندن.

گاه ما نیاز داریم تا به خود نشان دهیم، که گذشته‌ی تجربه‌شده ارزشمند است. اگرچه می‌شود کاسه‌ای را با کاسه‌ی دیگر جایگزین کرد؛ اگرچه می‌شود کاسه را با ترک‌هایش رها کرد؛ اما کاسه‌ی مرمت شده با طلا، خود نماد عمق روزهای با هم بودن است؛ نماد گذر کردن از وضعیت همیشگی!

ما شکاف‌های تحمیل‌شده را با طلا مرمت خواهیم کرد و این کینتسوگی با رفع فیلتر آغاز شد. ما باید در روزهای آینده به سراغ شفافیت، پذیرش اعتراضات مدنی، رفع تعارض منافع و حکمرانی مناسب‌تر برویم. باید این مرمت را ادامه دهیم تا ترک‌های گذشته، برایمان آغاز تغییر و گذار باشد.

گویی برای آشتی‌ها باید بیش از ارزش اولیه هزینه داد؛ همانطور که برای مرمت کاسه‌ی شکسته‌شده، از طلایی بهره گرفته می‌شود که بیش از کاسه‌ی اولیه هزینه دارد. باید برای تداوم‌ها و استمرارها چندبرابر تلاش کرد. باید پذیرفت که شکست‌ها گاه اتفاق می‌افتد و باید پذیرفت برای تکامل و گذار از شکست‌ها هزینه‌های گزاف داد.

رفع فیلتر تلگرام، یعنی ما (همه‌ی ما، از هر قشر و گروهی) با هراس‌های تاریخی‌مان از فناوری و بیگانگان در حال مواجهه‌ی آگاهانه هستیم؛ همان‌گونه که در نوشته‌ی «فناوری برای استقلال شما مضر است!» نشان دادم (https://t.me/sharenovate/75)؛ این هراس، در طول تاریخ تنها هراس حاکمیت نبوده، بلکه هراس ما ایرانیان، از روشنفکر تا فعال اقتصادی، بوده است!

به جامعه و حاکمیت، در کل و به وزیر جوان ارتباطات به طور خاص تبریک اولین را می‌گویم؛ که برای نخستین بار مزه‌ی کینستوگی را به جامعه چشاندند؛ نشان دادند که از بزرگترین و تلخ‌ترین رویدادها می‌توان پل‌هایی برای فراتر رفتن ساخت!

این تصمیم به ظاهر کوچک، نشانه‌ی بزرگی است از گذار از شکاف‌ها، از اهمیت دادن به مطالبه‌ی عمومی، از نهراسیدن در مقابل تهدیدها، از قربانی نکردن منافع بلندمدت در پای وسوسه‌های کوتاه‌مدت و .... این رویداد یعنی ما به قدرت امید از ترمیم، به وضعیتی ارزشمندتر از گذشته خواهیم رفت!

کاسه‌ی کینتسوگی‌شده ارزش‌های زیادی دارد؛ ارزش هزینه‌هایی که برای ترمیم‌اش داده شده، ارزش اینکه اثبات می‌شود حیات را دوست داریم، ارزش بازگشت به کنار هم بودن‌ها!

تماشاخانه