عصرایران؛ احسان محمدی- قرعه کشی جام جهانی 2018 روسیه یکی از متفاوت ترین عصر جمعه ها را در ایران رقم زد. میلیون ها نفر مثل عادل فردوسی پور در انتظار نوع لباس مجری زن مراسم بودند که به تنهایی می‌توانست پخش یا عدم پخش مراسم را رقم بزند! اما آنچه در نهایت رخ داد همه حرف و حدیث‌ها در مورد مجری را از خاطره ها شست و بُرد.

ایران در کنار پرتغال، اسپانیا و مراکش در گروه B قرار گرفت. گروهی که حتی گری لینه کر روی استیج محل برگزاری مراسم قرعه کشی آن را «دشوارترین» گروه لقب داد و در ایران موجی از شوخی، حیرت و البته افسوس را به راه انداخت. اینکه چه بدشانسی بزرگی آوردیم و کاش به تیم های ساده تری می خوردیم. به دلایل متعدد از اینکه در چنین گروهی قرار گرفته ایم خوشحالم.

1- ایران به دلایل سیاسی و اقتصادی و گاه هراس مربیان شانس برگزاری دیدارهای دوستانه با تیم های بزرگ را ندارد. پاناما و نزوئلا و توگو و گینه بیسائو و مقدونیه و ... حریفان چند سال گذشته ما بوده اند، فرصت بازی با تیم های بزرگی چون اسپانیا و پرتغال برای همه ما یک فرصت بی نظیر است. کره جنوبی ۶ بار با اسپانیا بازی کرده، عربستان سه بار، چین و ژاپن هم بازی کرده‌اند و ما اولین بار است با آنها روبرو می شویم!

این یک دیدار دوستانه نیست که مربیان تیم های حریف بازیکنان اصلی را بازی ندهند یا بازیکنان اصلی تن به درگیری ندهند، بلکه یک مسابقه واقعی با کیفیت و عیار جام جهانی است. با لبخند به استقبال این هیجان بزرگ برویم.

2- ما بهترین تیم آسیا هستیم. ایران در فوتبال دنیا حرف های زیادی برای گفتن دارد. ما یکی از بهترین خطوط دفاعی دنیا را داریم و ... این جملات را مدام بین خودمان رد و بدل می کنیم. حالا زمان خوبی برای محک خوردن بسیاری از ادعاهایمان است. عیارمان در مقابل تیم های بزرگ دنیا سنجیده می شود و می توانیم با حقیقت روبرو شویم. حتی اگر تلخ باشد دست‌کم واقعی است و آن موقع می‌توانیم کیفیت بسیاری از بازیکنان و کادر فنی مان را بسنجیم.

3- بسیاری از شبکه های تلویزیونی دنیا و خبرگزاری قطعاً بازی های اسپانیا و پرتغال را پوشش می دهند. چشم های بسیاری رقابت های این دو تیم را خواهند دید. این بهترین شانس برای بازیکنان ماست تا بتوانند با نمایشی خوب لژیونر شوند. بازی با پاناما و پرو و صربستان و ... جز برای مردم این کشورها جذابیت فوق العاده ای ندارد. بازیکنان ما باید از این قرعه استقبال کنند. یک توفیق اجباری است.

4- جام جهانی صرفاً یک سری مسابقات فوتبال نیست. یک کارناوال بزرگ است. اینکه بخت حضور در این مسابقات را یافته ایم لذت‌بخش است. از رویارویی با تیم های بزرگ هم استقبال کنیم و یادمان نرود که بعد از پیروزی مقابل آمریکا در جام جهانی 1998 فرانسه، شکست 1-0 و بازی پایاپا با آرژانتین در جام جهانی 2014 باعث شد بسیاری از مردم دنیا که خیلی فوتبالی نیستند هم با نام «ایران» آشنا شوند و تصویری ورای تبلیغاتی چون جنگ، بمب اتم و ... از کشورمان پیدا کنند.

5- وقتی عادل فردوسی پور در استودیو داشت از کار دشوار ایران با خنده و شوخی می گفت. جواد نکونام لابلای حرف هایش آرام گفت: مثل چهارسال پیش جوری حرف نزنیم که شرمندگی اش بماند! اشاره او به قرعه کشی جام جهانی 2014 بود که وقتی با آرژانتین همگروه شدیم برخی در تلویزیون خندیدند و گفتند «مسی» مقابل ایران می تواند آنقدر گل بزند که آقای گل مسابقات شود. اما نمایش درخشان بچه های ایران در آن دیدار خیلی ها را وادار به عذرخواهی کرد. چرا امیدوار نباشیم باز هم این اتفاق بیفتد؟

6- «نیمه دوم بازی مقابل آرژانتین بهترین نمایش کارلوس کی روش با ایران بوده است». این جمله را بسیاری از منتقدان کی روش می گویند. اینکه کارلوس سالهاست نان آن یک نیمه را می خورد. نیمه ای که یادآوردنش هم لذتبخش است. در آن بازی بازیکنان ایران بیش از توان فردی شان جنگیدند چرا که می دانستند دیده می شوند. این اتفاق در هنگام رویارویی پرسپولیس و استقلال مقابل تیم های شهرستانی هم رخ می دهد. به واسطه پخش زنده بسیاری از بازیکنان که می دانند بهترین فرصت برای دیده شدن است، مقابل این دو تیم ستاره می شوند. این انگیزه را دستکم نگیریم.

7- ما چه در گروهی شامل روسیه و اروگوئه و مصر قرار می گرفتیم چه در این گروه به اصطلاح مرگ، در هر دو صورت قهرمان جام جهانی نمی‌شدیم. تیم هایی مثل ایران برای کسب تجربه، دیده شدن، لذت بردن و سنجیدن کیفیت و فاصله خود با حریفان به تورنمنت جام جهانی می روند. صعود از گروهی با آن حریفان لذت‌بخش تر (و در دراز مدت برای فوتبال مان مفیدتر) است یا ارائه نمایشی جسورانه مقابل تیم های بزرگ؟ برای بزرگی، باید با بزرگان مبارزه کرد. از در پشتی وارد مهمانی شدن، افتخارآمیز نیست!

بدون اینکه به دام توقع افزایی بی‌سبب بیفتیم و فکر کنیم مراکش ساده ترین تیم گروه است، باید با آغوش باز قرعه‌مان را بپذیریم و برای دیدارهای تدارکاتی و آماده سازی روانی و جسمانی بازیکنان‌مان برنامه بریزیم. کارمان دشوار است اما کار ساده را همه می‌توانند انجام بدهند، برویم به استقبال کار دشوار. به امید این‌که سخت بجنگیم و سرافراز از میدان بیرون بیاییم.