در سال های اخیر پدیده رشد و گسترش حضور روحانیونی که در تلویزیون حرکات عجیب و غریب می کنند و حرف های عجیب و غریب تر هم به قصد دیده شدن و جذب مخاطب،بر زبان می رانند،غیر قابل انکار است.

عصرایران؛ سیدحسین یگانه - از یک روحانی که در تلویزیون می گوید بادمجان اولین موجودی بود که ایمان آورد تا منبری معروف که می کوشد با تقلید صدای جومونگ مردم را به سمت خودش جذب کند و برنامه هایش در صدا و سیما پوشش گسترده دارد،همه و همه بیانگر خالی شدن تلویزیون ایران از روحانیون عالم عامل است. روحانیانی که علم دارند و به علمشان هم عمل می کنند.

در سال های اخیر پدیده رشد و گسترش حضور روحانیونی که در تلویزیون حرکات عجیب و غریب می کنند و حرف های عجیب و غریب تر هم به قصد دیده شدن و جذب مخاطب، بر زبان می رانند، غیرقابل انکار است؛ پدیده ای که ظاهرا مبتکران احتمالا تصور کرده اند با حمایت از حضور چنین افرادی، واسطه آشتی دادن برخی از مردم با اخلاق و معنویت و دینداری، می شوند غافل از اینکه اخلاق و معنویت و دینداری، به اصطلاح آدم خودش را می خواهد؛ انسان های عالم و صاحبدلی که حرف شان بر دل مردم بنشیند و بیش از آنکه سخنی یا نصیحتی به مردم ارائه کنند خود بدان نصیحت عمل کنند نه روحانیونی که بیشتر مواعظ شان جناحی و سیاسی است و از هر فرصتی استفاده می کنند تا یک رقیب سیاسی را که تلویزیون اراده کرده است که به او هجمه کند را با لحنی عجیب غریب و سخنانی عجیب تر مورد حمله قرار دهد.

نکته مهم در این میان این است که این روزها، روحانیونی به تلویزیون دعوت می شوند که حرفی را که تلویزیون می خواهد بر زبان بیاورند نه حرفی که لزوما دین می پسندد و برای ارتقاء فرهنگی و اخلاقی و جامعه مفید است؛ اشتباه نشود، در تلویزیون سخنان ضد دینی بر زبان رانده نمی شود بلکه آن قسمت از دین و معنویات مورد توجه قرار می گیرد که اهداف سیاسی عده ای خاص را تامین کند.

این حرف ها لزوما ضد دینی نیستند اما در نهایت و کلان آن ضربه اساسی را به دین و اعتقاد مردم وارد می کنند و در این میان افرادی هم که برای انجام چنین وظیفه ای انتخاب می شوند باید به مسئولان تلویزیون ثابت کند که پامنبری های زیادی دارند و برنامه پرمخاطبی را برای تلویزیون تدارک دیده اند، لذا به جای توجه به اصل و حقانیت دین، حرکات و سخنان عجیب بر زبان می رانند.

اگر مسئولان صدا و سیما بخواهند بر همین مسیر بروند بدانند که این راه را پایانی نیست و روز به روز بیشتر بر انحطاط در این مسیر افزوده خواهد شد اگر درها به روی عالمان متخلق به مباحث اخلاقی،باز نشود اگر بدون حب و بغض های سیاسی درها به روی روحانیون اصیل ولو منتتقد در تلویزیون باز نشود مسئولان تلویزیون دیر نباشد که بر پشیمانی و حسرت دست و لب بگزند اصلاح چنین روندی حتی از امروز هم دیر است؛ یک روز هم از دست داد خسران است

اصلاح این روند از یک سو خدمت به دین، انقلاب و خود روحانیت معزز است که قدر یقین وظیفه حراست و حفاظت از دین واخلاق اسلامی جامعه را بر عهده دارند.