مونیکا پینا، خبرنگار یورونیوز درباه کمکهای اتحادیه اروپا و اداره پناهندگان نروژ برای ادامه تحصیل و ثبت نام این دانش آموزان در استان کرمان گزارشی تهیه کرده است.

جنگ و ناامنی در افغانستان این کشور را تبدیل به دومین کشور با بیشترین تعداد پناهجو در جهان کرده است. طبق آمار کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان دو میلیون و پانصد هزار پناهجوی افغان در سراسر جهان ثبت شده اند.

نزدیک به یک میلیون نفر از این تعداد در ایران ثبت شده اند و طبق آمار اداره کل اموراتباع ومهاجرین خارجی در ایران تخمین زده می شود که حدود دو میلیون پناهجوی افغان بدون مدرک شناسایی در ایران زندگی می کنند.

استان کرمان، یکی از استانهایی است که بیشترین تعداد پناهجویان افغان را در خود جای داده است. تقریبا ۱۰ درصد از سه میلیون نفر جمعیت این استان را پناهجویان افغان تشکیل می دهند. برخی از آنها از چهل سال پیش در اینجا هستند.

حدود ۱۳۰ هزار نفر از اتباع افغان مقیم کرمان برگه شناسایی ندارند. یعنی برغم اینکه مدت زیادی از سکونتشان در اینجا می گذرد، گاهی حقوق اجتماعی اولیه شان مثل بهداشت و تحصیل نادیده گرفته می شود.

سعید ۱۳ ساله در ایران بدنیا آمده است. او مدرک اقامت قانونی ندارد و تا دو سال پیش که دستور ثبت نام دانش آموزان غیر مجاز افغان در مدارس دولتی ایران صادر نشده بود، سعید نمی توانست به مدرسه برود. طبق این دستور همه کودکان افغان، چه کسانی که بصورت قانونی در ایران هستند و چه آنها که فاقد مدارک قانونی هستند، باید در مدارس دولتی ثبت نام شوند.

سعید می گوید از رفتن به مدرسه و یادگرفتن خواندن و نوشتن خوشحال است. او می گوید: «می توانم هر چیزی را که بخواهم بخوانم، مثلا می توانم تابلوهای خیابانها را بخوانم یا اگر به بیمارستان بروم می توانم نسخه دکتر را بخوانم.»

دستور ثبت نام کودکان افغان در مدارس دولتی نقطه عطفی در ساماندهی پناهجویان افغان بدون برگه اقامت در ایران بود. در وهله اول، اتباع افغان فاقد برگه شناسایی که فرزندانشان را در مدرسه ثبت نام کرده اند از ایران اخراج نمی شوند.

در مرحله بعد، مدارس هم باید خود را با شرایط پذیرش هزاران دانش آموز جدید تطبیق بدهند. به این منظور اتحادیه اروپا و شورای پناهندگان نروژ برای کمک به تحصیل و ثبت نام این دانش اموزان در مدارس ایران وارد عمل شدند.

الیویه واندکاستلف، مدیر شورای پناهندگان نروژ در ایران درباره این کمکها می گوید: «تاکنون از ۴۰ مدرسه در کشور پشتیبانی کردیم. کمکها عمدتاً به صورت تهیه تجهیزات و وسایل و همینطور بازسازی و مرمت مدارسِ تعطیل شده بوده است، مثل این مدرسه که سالها بسته بود. برنامه هایی هم برای آن دسته از کودکانی که به خاطر وضعیتشان سالها نمی توانستند مدرسه بروند، انجام دادیم تا بتوانند مواد درسی را سریعتر بیاموزند تا با بقیه شاگردها همگام شوند.»