مسعود نیلی به عنوان یکی از مطرح ترین کارشناسان و متخصصان اقتصاد ایران و همچنین به عنوان دستیار ویژه اقتصادی رئیس جمهوری، می گویدآب، محیط زیست، بیکاری، نطام بانکی، صندوق بازنشستگی و کسب و کارهای خرد، شش ابر چالش اقتصاد ایران است.

امروز مسعود نیلی، دستیار ویژه اقتصادی رئیس جمهوری، 6 اَبَرچالش اقتصاد ایران را در نشستی مطرح کرد و مدعی شد به اجماع رسیدن بر سر این 6 ابرچالش، کار بسیار سختی است. خلاصه ای از سخنرانی نیلی را منتشر می کند. باعث مشکلات اقتصادی ما هیچ کس جز خودمان نیست/ رفاه مبتنی بر اضمحلال منابع را کنار بگذاریم

اگر از اقتصاددانان خواسته شود که درباره مشکلات کشور و سیاست های اقتصادی صحبت کنند همه به راحتی می توانند تعداد زیادی از مشکل موجود را تشریح کنند اما اگر گفته شود که محدود به بیان یک مسئله هستید و همگی ملزم به رسیدن به اجماع درباره اعلام یک سیاست اشتباهید، کار بسیار سخت است.

آب، محیط زیست، بیکاری، نطام بانکی، صندوق بازنشستگی و کسب و کارهای خرد،شش ابر چالش اقتصاد ایران است. ابر چالش هایی که نمی توان منکر آنها شد و بسیار بزرگ و مخرب اند.

اقتصاد ما سیاسی شده است. اقتصاد ما در شرایطی است که با دو چهره زیبا شامل رشد اقتصادی و تورم پایین و چهره زشت شامل شش ابرچالش و بحران مواجه است. سیاسیون در برابر چالش‌های اقتصاد کشور دو دسته هستند یک دسته که شوق فراوانی برای بیان چهره خوب دارند و مدام دم از رشد و اشتغال می زنند و از سوی دیگر دسته دوم منکر موفقیت ها بوده و مشکلات را بیان می کنند ... اگر بگوییم در یک سال گذشته ۶۷۵ هزار شغل ایجاد شده دسته دوم در مقابل می گویند سه میلیون بیکار در کشور داریم.

به لحاظ کارشناسی هر دو درست می گویند یعنی ما هم دستاوردهای ارزشمندی داشتیم و کشور در سال ۹۵ رشد داشته و هم از سوی دیگر ابر چالش ها از نظر ایجاد مشکل به ما بسیار نزدیک هستند و هیچ کدام از این دو چهره اقتصادی کشور را نمی شود نادیده گرفت.

از نظر من هر دو چهره اقتصادی کشور قابل جمع هستند. آنچه ازنظر رشد اقتصادی و کاهش تورم می بینیم اگر با رشد اقتصادی کشورهای منطقه مثلا عربستان که تنها یک دهم درصد رشد داشت مقایسه کنیم می بینیم که در مقابل رشد ۲.۴ اقتصادی ما بسیار خوب است.

رشد اقتصادی سال ۹۵ کشور در سال های آینده تکرار نخواهد شد و برای ادامه رشد اقتصادی در سال های آینده باید ساختار اقتصادی را اصلاح کنیم.

آیا در حوزه آب در دهه های گذشته دولت به عنوان تولید کننده منابع آب علائمی به مردم به عنوان مصرف کننده می داد که با بحران در سال های آینده مواجه هستیم و یا علائم بیشتر در بزرگتر کردن علائم آب بود؟

یا اینکه در صندوق های بازنشستگی در سال های گذشته هیچ گاه به فکر ایجاد تعادل بین منابع و مصارف صندوق ها بودیم؟

آیا به فکر این بودیم که سن بازنشستگی را از ۶۵ سالگی به ۵۰ سالگی در مردان و ۶۰ سالگی به ۴۵ سالگی را در زنان تقلیل داده ایم آیا به این اندیشیدیم که بعدا چه اتفاقی می افتد.

نتیجه این شد که در سال ۹۴ در قانون بودجه در صندوق بازنشستگی ۱۵۰۰ میلیارد در نظر گرفته شد ولی در مقابل بودجه سال ۹۶ رقم صندوق بازنشستگی ۴۰ هزار میلیاردتومان.

باعث مشکلات اقتصادی ما هیچ کس جز خودمان نیست. پیشنهاد من برای اینکه همه ما بر یک موضوع اجماع داشته باشیم این است که رفاه مبتنی بر اضمحلال منابع را کنار بگذاریم.