عصرایران؛ احسان محمدی- « داورا بهتره ما رو 10 نفره نکنن، چون کمترین تاوانش اینه که به تیم حریف مون 3 گل می زنیم»! این یکی از کُری خوانی های پرتکرار هواداران پرسپولیس بعد از سوت داور در فضای مجازی بود. نتیجه 3-1 مقابل حریف عربستانی در دیداری که قرمزها 80 دقیقه آن را 10 نفره بازی کردند سرمست کننده بود.
در شبی که فوتبال یکبار دیگر ضربان قلب بسیاری از ایرانیان را به شدت بالا بُرد، بیش از بازیکنان تیم الاهلی عریستان این کمال کامیابی نیا بود که کمر به حذف پرسپولیس از گردونه رقابت های لیگ قهرمانان آسیا بست. این دومین اخراج بیهوده، هزینه زا و غیرحرفه ای هافبکی است که مشتاق است او را با «گنارو گتوسو» ستاره پرقدرت تیم ملی ایتالیا مقایسه کنند. او فصل پیش هم درست در دیدار قبل از داربی مقابل تراکتورسازی در حالیکه پرسپولیس با نتیجه 3-0 حریف را شکست داده بود وارد یک درگیری مضحک با فرزاد حاتمی شد. کارت قرمز گرفت و در غیاب او استقلال تهران یک پیروزی سه گله را جشن گرفت.
این اخراج بعد از گلزنی علی علیپور که به خوبی نقش یک مهاجم سایه و کارگر را ایفا می کند تا دقیقه 80 بازی پرسپولیس را به یک قربانی تبدیل کرد. گرچه آنها موقعیت های گل را با حاتم بخشی همیشگی هدر دادند اما الاهلی هم با ولع بازی نمی کرد. در این میان به بازی آمدن بشار رسن، گادوین منشا و شایان مصلح کفه ترازو را به سود تیم ده نفره سنگین تر کرد. مُصلح که از نظر استایل به نیکبخت واحدی شباهت دارد پنالتی – اخراج گرفت، منشا گل برتری را زد و در دقایق پایانی بشار رسن عراقی با زیرکی یک پنالتی دیگر گرفت و طارمی مُهر شکست را با یک ضربه زیرکانه روی پرونده الاهلی عربستان کوبید. یک جشن تمام عیار برای فوتبال ایران!
این موفقیت در حالی به دست آمد که هنوز علاقمندان فوتبال از فاتحان سفارت و کنسولگری عربستان سخت دل چرکین هستند. آن جماعت که از دیوارها بالا رفتند و با تلفن سفارت عکس یادگاری گرفتند بیش از هر رقیبی در این مسابقات به تیم های ایرانی صدمه زدند. نمایندگان ایران مجبور شدند دیدارهای حساس مقابل حریفان عربستانی را با صرف هزینه بیت المال در خارج از کشور برگزار کنند. راه پرسنگلاخی که هنوز خاتمه نیافته و حریف بعدی پرسپولیس، الهلال عربستان است. باز هم بازی در خارج از خانه به لطف دلواپسان! «نظامی» راست می گفت: دشمن دانا که غم جان بود/ بهتر از آن دوست که نادان بود!
برانکو ایوانکویچ مثل یک قهرمان توسط هواداران پرسپولیس تحسین می شود. حتی او را باهوش تر از کی روش لقب می دهند و می گویند تیمش فوتبال را زیبا بازی می کند آن هم در شرایطی که ده نفره است و در هوای شرجی بازی می کند. او با تعویض های هوشمندانه در دو بازی حساس نشان داد با برانکویی که تیم ملی را به جام جهانی 2006 بُرد تفاوت دارد. او در آن سال ها به واسطه بازی های کم رمق، نازیبا و کسل کننده مورد نکوهش قرار می گرفت.
در میان بازیکنان پرسپولیس عادل فردوسی پور گزارشگر دوست داشتنی حسابی از خجالت محسن ربیع خواه در آمد و بارها به این بازیکن نیش و کنایه زد. در اینکه ربیع خواه چشم نواز بازی نمی کند تردیدی نیست اما شایسته آن نبود که عادل بگوید « آنقدر که برانکو به محسن ربیع خواه اعتقاد داره، فرهاد ربیع خواه به برادرش اعتقاد نداره».
محسن ربیع خواه شبیه ترین بازیکن به جمال کاملی مفرد است. بازیکن بازنشسته فولاد و تیم ملی ایران. هر دو بازیکن اندام فشرده، گردن کوتاه، سرعت اندک، قدرت بدنی خوب و البته تکنیک و مهارت دریبلینگ پائینی داشتند اما برانکو علیرغم همه انتقادات کاملی مفرد را همیشه در ترکیب تیمش قرار می داد. همان کاری که با ربیع خواه می کند.
نکته ای که خیلی ها از جمله خود عادل را احتمالاً غافلگیر کرد، انتخاب «محسن ربیع خواه» به عنوان بهترین بازیکن زمین بود! برانکو در کنفرانس خبری گفت: ربیع خواه موفق شد نقشی که بین دفاع و هافبک و چیزی که از او خواستیم را به بهترین شکل به انجام برساند. من به او بابت این عملکرد تبریک می گویم.
یک شب خوب، یک پیروزی به یادماندنی و رقص پرچم ایران در ابوظبی مقابل حریف عربستانی! چه چیزی مثل این می توانست یک شب شهریوری را خوشایند کند؟ زنده باد فوتبال. زنده باد ایران.