مخالفان با تخریب دولت یازدهم مزه پیروزی را نمی چشند!

                                                                            دکتر سید شهاب الدین چاوشی*

  هر پدیده اجتماعی از جمله دولت ترکیبی از نقاط قوت و ضعف است. اما چگونه می  توان نقاط ضعف قدرت  ها را سنجید و از استمرار توفیق یک دولت اطمینان حاصل کرد؟

 دولت برآیند تلاش نیروهای مؤثر اجتماعی در عرصه سیاست است و به یمن پشتوانه  ای که از سوی مردم و رأی دهندگان به دست می  آورد با اجرای برنامه  های خود، بهبود شرایط و اداره اوضاع کشور را رقم می زند.

  طبیعی است که هر دولتی مخالفان و موافقانی دارد، اما مخالفت و موافقت گروه  ها و جریان  های سیاسی با دشمنی متفاوت است.

قصد تخریب یک دولت مستقر که بخش اعظمی از مأموریت و وعده  های خود را با توجه به مجموعه شرایط به نحو مطلوب یا حداقل قابل قبولی عملی کرده است، بی ­تردید در یک جامعه دینی و برخاسته از ایمان اسلامی جزء منکرات قطعی است.

  تلاش  های دولت تدبیر و امید که در سال 1392 با اکثریت آراء مورد اتفاق نظر مردم ایران قرار گرفت درسی فراموش نشدنی به همه مخالفان بود اگر بیاموزند!

 ایرانیان نشان دادند علیرغم تضییقات فراوان و رفتارهای نامناسب سیاسی و حرمت­ شکنی قادر به هرگونه تغییر و تحول در عرصه مدیریت کشور خویش هستند، مردمی که نظام شاهنشاهی را برانداختند و بر ویرانه  های آن جمهوری اسلامی را بر پا ساختند قادرند به نحو شایسته ای از این نظام حمایت و صیانت کنند.

 امروز اگر کسانی شایستگی اداره امور اجرایی کشور را در خود می  بینند باید با ادب و منطق ورود پیدا کنند. تجربه چندین دوره انتخابات گذشته نشان داده که با تخریب و حمله به دیگران توفیق حاصل نخواهد شد و اگر هم حاصل شود در نظام دینی مشروع نخواهد بود.

انتخابات یک مسابقه بزرگ ملی است که پهلوانان مدیریت کشور در عرصه رقابت نفس گیر باید آداب پهلوانی، توانایی و تفوق منطق و روش و برنامه  های خود را به نمایش دید تماشاگران که در مقام داوران عمومی هستند قرار دهند.

کجای اخلاق مسلمانی اجازه می  دهد بی محابا امیدهای ملت را نشانه رویم و برای پائین کشیدن کسی از قدرت و بالا بردن دیگری، اخلاق و معنویت، منطق و دستاوردهای این نظام را در معرض هجمه­ های سنگین قدرت  طلبی قرار دهیم.

مگر هر تلاش برای کسب قدرت مشروعیت دارد، مگر به هر قیمتی می  توان به قدرت رسید؟ اگر چنین است فضای جامعه مسلمانی و توحیدی با جامعه آمیخته به شرک و عبودیت طاغوت چه تفاوتی خواهد داشت؟!

اگر برای کسب قدرت سیاسی قانون و اخلاق دینی و انسانی به آسانی زیر پا نهاده شود چگونه می توان از مردم انتظار پیروی از سیاست دینی داشت، چگونه می توان از جامعه انتظار انصاف در داوری داشت؟

چگونه می  توان از مردم طلب کرد با هم معارضه و منازعه نکنند. مردم از کجا و چه کسانی باید نحوه رقابت را بیاموزند؟

کسانی که در اتاق های فکر خود مسموم  ترین شیوه  ها را برای تباهی رقیب برمی گزینند در معیار عدل الهی چه پاسخی دارند؟
 
پس به وضوح مشخص است که دین داران اعم از اصولگرا و اصلاح  طلب مشی اعتدال را برمی گزینند برای رسیدن به هدف تلاش می کنند برای ادای یک تکلیف انسانی و اجتماعی و شرعی. نه برد آنها را مغرور می  کند و نه باختن معنای غم و اندوه خواهد داشت.

این بازی قدرت (انتخابات) روش مسالمت  آمیز انتقال قدرت یا حفظ قدرت موجود است. اگر مردم در کنار یک فکر و عقیده یا یک مرام و تشکیلات قرار گیرند آن مرام شکوفا می  شود، همه باید در انتخابات آینده مردم سالاری را در یک جامعه دینی تجربه کنیم. هر کس با هر گرایش سیاسی باید به قانون و اخلاق تمکین کند.

مردم باید بی  اخلاقی را در رفتارهای سیاسی رصد کنند. به بی  اخلاق  ها و هتاکان که مردم را عددی به حساب نمی آورند اعتماد نکنند.

البته فصل انتخابات فصل توجه همگانی به مردم و جایگاه خطیر آنهاست، چون همه در جستجوی رأی برآمده  اند. اما مردم با حضور پرنشاط، شکوه همبستگی و صیانت از امنیت ملی کشور خود را در انتخابات به نمایش خواهند گذاشت و چه در ریاست جمهوری و چه در انتخابات شوراها کسانی را برخواهند گزید که کار بلدند و کشور را به منزله موش آزمایشگاهی تلقی نمی کنند.

 مردم نسبت به همه جریان های سیاسی موجود در کشور شناخت و داوری مناسبی دارند و کافی است فضای برگزاری یک رقابت اخلاقی و توأم با متانت و ادب را دنبال نمائیم تا هر آنچه نظر اکثریت جامعه هست به کرسی نشیند.

راهی جز این برای حل منازعات نمانده است. نگذاریم اختلافات داخلی که عمدتاً نفسانی است شکوه و عظمت و وحدت ملت بزرگ ایران را نشانه رود، ایران امروز یک کشور در جایگاه رفیع علمی، اقتصادی و تعیین کننده نه تنها در منطقه بلکه در دنیاست، نیازمند انسان های فکور، اندیشمند، اهل نظر و تقوی و تعهد به میثاق ملی با مردم دارد، بگذاریم مردم رشد و شکوفایی کشور خود را به دست خود،آگاهانه رقم زنند.

 با تبلیغات سوء اعتماد مردم به نظام اسلامی بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرد تا موجودیت یک دولت. پس خدا را ناظر بدانیم  و در مقابل اظهارات و داوریها سنجیده سخن بگوئیم.

نظام سیاسی یکپارچه جمهوری اسلامی را به چالش نکشیم، امنیت ملی موجود را که مرهون همدلی و همراهی مردم و تلاش جان برکفان این میهن است پاس بداریم. این امنیت در گرو همراهی و همدلی اکثریت جامعه و پرهیز از سیاه نمایی ها و تفرقه صیانت خواهد شد.

امنیت پایدار میهن ما امروز زبان­زد دنیاست آن را با همبستگی و نمایش قدرت ملت تحکیم بخشیم و به بیگانگان نشان دهیم ایران­ هراسی تصوری موهوم بیش نبود، و اسلام­ هراسی ساخته و پرداخته دشمنان اسلام است. ایران در سایه اسلام و تعالیم ارزشمند اخلاقی آن جان گرفته است و پیشرفت­ های علمی این کشور در آینده، تمدن نوین اسلامی را در جهان پایه­ ریزی خواهد کرد.

امروز ایران با افتخار می تواند از ظرفیت های خود بهره برداری کند. افتتاح فازهای متعددی از پالایشگاه­ های بزرگ جهان را شاهد باشد و از هدررفت منابع ملی ثروت عظیم ملت جلوگیری کند.

همه پیشرفت  ها در سایه اتحاد، همدلی، و رقابت اخلاق مدار و منصفانه ممکن خواهد بود. آتش توپخانه هایی که در سرزمین خودی روشن شده است باید به سرعت خاموش شود.

انتخابات منازعه و حتی مجادله نیست. بلکه معرفی توانایی ها و ایجاد باور عمومی نسبت به توانایی کاندیداهاست به همین سادگی! ولاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم...

با هم منازعه نکنید که سست و لرزان می شوید و شوکت و اعتبارتان شکسته می ­شود...

این فریاد رسای کتابی است از جانب خداوند سبحان که همه ایرانی ها آن را محترم می شمارند...

*معاون سیاسی استاندار تهران