عصرایران؛ احسان محمدی- برخی از هواداران بارسلونا احتمالاً در دقیقه 88 وقتی تیم شان برای صعود به دور بعد لیگ قهرمانان به سه گل مقابل پاریسن ژرمن نیاز داشت، ناامیدانه تلویزیون را خاموش کردند و خوابیدند. آنها صبح با دهانی باز خبرها را دریافت کردند. بارسلونا 6-1 پاریسن ژرمن!

بازی رفت در پاریس با پیروزی خیره کننده 4-0 به سود تیم میزبان تمام شد تا «امری» سرمربی شان سر به آسمان بساید و مهر خداحافظی بر پرونده حضور لوئیز انریکه در بارسلونا بکوبد اما اتفاقی که در دیدار برگشت رخ داد همان بود که عادل فردوسی پور هیجان زده گفت: چیه این فوتبال اصلاً؟! مگه میشه فوتبال این همه قشنگ باشه؟ تمام تن من داره می لرزه!

بارسلونا در یک بازی شگفت انگیز که بعدها در مورد آن افسانه ها خواهند نوشت توانست 6-1 به پیروزی برسد. آنها به چهار گل نیاز داشتند. نیمه نخست را با دو گل سوارز و گل به خودی مدافع پاریسی به رختکن رفتند. نیمه دوم لیونل مسی یک ضربه پنالتی را به تور رساند تا همه چیز دست یافتنی به نظر برسد اما کاوانی با یک ضربه مرگبار کاخ آرزوها را فرو ریخت. حالا بارسلونا به شش گل نیاز داشت! چه رویای دور از دسترسی!

بعد از گلزنی کاوانی، دی ماریا بازیکن سابق رئال مادرید انگشت اشاره اش را مقابل لبش گرفت. اشاره ای به تماشاگران برای اینکه سکوت را رعایت کنند! یعنی سر و صدا بس است. یعنی ما پیش چشم شما فاتح این دیدار هستیم.

چیه این فوتبال اصلاً؟

نمایش بارسا تا دقیقه 88 امیدوارکننده نبود. سد دفاعی محکم پاریسی ها امکان نفوذ را به مهاجمان بارسا نمی داد. تا اینکه نیمار با یک ضربه کاشته گل چهارم را زد. ضربه ای که عادل فردوسی پور آن را «یک گل خوشگل» لقب داد.

دو دقیقه بعد داور خطا روی سوارز را اعلام کرد. نیمار گل پنجم را زد. حالا آنها فقط یک گل می خواستند. از دور هم می شد لرزیدن تماشاگرهای بارسا را شاهد بود. حتی ترشتگن دروازه بان آنها هم دروازه اش را رها کرد و درون هجده قدم پاریسن ژرمن اتراق کرد تا اینکه پاس پشت مدافعان نیمار را سرخیو روبرتو با پرتاب کردن خودش و زدن یک ضربه روی پا به گل تبدیل کرد. باورکردنی نبود!... مایکل اوون ستاره سابق لیورپول که برای رئال مادرید هم بازی کرد، مهمان برنامه فوتبال گری لینه کر بود. او بعد از به ثمر رسیدن گل معجزه بارسا از روی صندلی بلند شد و با کت و شلوار توی استودیو دوید!!

چیه این فوتبال اصلاً؟

برخی از منتقدین دو ضربه پنالتی بارسلونا را ناعادلانه می دانند اما بازیکنان حریف شکست را پذیرفتند. بارسا سزاوار حذف از این تورنمنت نبود. بازی با اشک های هر دو سو خاتمه یافت. اشک شوق بارسایی ها از تکمیل معجزه ای که تا دقیقه 95 به نظر رویاپردازانه می آمد و اشک پاریسی ها از اینکه ماهی درشت پیروزی 4-0 در خانه از لای انگشتان شان لیز خورد.

از این پیروزی به عنوان یکی از بزرگترین بازگشت های تاریخ در فوتبال یاد می کنند. این جادوی فوتبال است. کمتر پدیده بشری را می توان مثال زد که تا این اندازه بتواند هیجان انگیز، پیش بینی ناپذیر و سرمست کننده باشد. تا این اندازه امید و نومیدی با هم گره خورده باشند. آنها که فوتبالی نیستند تجربه کردن یک لذت ناب را در زندگی شان از دست دادند.