این توهین ها یا آن توهین ها؟!

عصر ایران- مقاله تازه احسان محمدی در عصر ایران با عنوان «سرآلکس فرگوسن، علیرضا منصوریان و پاس گل به عربستان» که حاوی انتقاداتی از هواداران استقلال یا هواداران منتسب به استقلال بود واکنش های متفاوتی در پی داشت.

در یادداشت زیر، امیر حسن خدیر این 3 نکته را یادآور شده است:

 1- آقای احسان محمدی نوشته اند: «بخشی از این هواداران که امروز به تیم جوان منصوریان می نازند و 9 گل در سه دیدار را به رخ حریفان می کشند و درخشش امید نورافکن را جشن می گیرند همان هایی هستند که تا چند هفته پیش علیرضا منصوریان را «هو» می کردند، می گفتند او اهل «شو» است، می نوشتند که موفقیتش در «نفت تهران» حاصل اتفاقات بوده و شایسته نشستن روی نیمکت استقلال نیست...

از سرآلکس فرگوسن جمله ای نقل می کنند که علیرضا منصوریان حق دارد این روزها آن را رو به برخی تکرار کند: کسانی که در روز شکست پشت ما نیستند، حق ندارند در روز پیروزی کنار ما باشند. اگر هنگام شکست ها و مساوی ها نمی توانید از تیم تان حمایت کنید پس هنگام پیروزی ها هم حمایت نکنید».

این ادعا اما مقرون به واقعیت نیست زیرا

1- انتقاد از علیرضا منصوریان را تنها در جمع های محدود شاهد بودیم ولی هرگز شعار دسته جمعی علیه او سر داده نشد.

نویسنده محترم آیا می تواند یک بازی را مصداق و مثال بیاورد که حتی در روزی که آبی ها بد بازی کردند از روی سکوها و به صورت دسته جمعی و گروهی و فراگیر علیه علیرضا منصوریان شعار سر داده باشند؟

به نظر می رسد استناد ایشان به فضای برخی گروه های تلگرامی است وگرنه منِ استادیوم رو هرگز شعار گروهی علیه منصوریان نشنیدم.

  بعید می دانم ایشان هم بازی های استقلال را از روی سکو تماشا کنند. این صبر و احترام به سرمربی و پرهیز از شعار دسته جمعی فقط درباره یک نفر سابقه داشته است و او کسی جز زنده یاد ناصر حجازی فقید نیست.

دلیل آن هم به جز کاریزما و جذابیت ناصر خان  به خاطر این هم بود که تیم خوب بازی می کرد اما نتیجه نمی گرفت و حرف فرگوسن هم این بود که وقتی خوب بازی می کنیم ولو نتیجه نگیریم باید حمایت کنند.

2- مرقوم فرموده اند:  
             
 «صدها و شاید هم هزاران نفر از هواداران منتسب به استقلال به پیج رسمی الهلال عربستان رفته اند و با زبان های انگلیسی، عربی و فارسی خواستار پیگیری آنها براى محرومیت پرسپولیس شده اند.»
مایلم بدانم از کجا دریافتند و مطمئن شدند که این اشخاص قطعا استقلالی بوده اند؟ مگر هواداران استقلال و پرسپولیس در جایی ثبت می کنند که طرفدار کدام یک هستند؟
 
به فرض هم هوادار استقلال بوده باشند اما ندیدم جناب احسان محمدی همین انتقاد را در زمان توهین «هواداران پرسپولیس» به کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران از آنان به عمل آوردند.

 نوشته اند « این توهین ها را با آب زمزم نمی توان شست». آن توهین ها را چطور؟ آیا می توان با آب زمزم شست؟

3- آورده اند «گاهی از این همه تناقض در رفتار هواداران فوتبال شگفت زده می شوم. اینکه دم از وطن پرستی وجان من فدای خاک پاک میهنم بزنیم و بعد از عربستانی ها بخواهیم یک تیم ایرانی را محروم کنند»... اما ظاهرا ایشان تیم باشگاهی را با تیم ملی اشتباه گرفته اند.

وطن پرستی درباره تیم ملی مصداق دارد نه تیم باشگاهی. خاص ایران هم نیست. همه جایی است. نویسنده عزیز نباید مثل جواد خیابانی احساساتی شود و موضوع باشگاهی را ملی کند. کما این که طرفدار بارسلون هم دوست ندارد رئال ببرد ولو در جام باشگاه های اروپا باشد.

به همین خاطر است که تنها در مسابقات ملی سرود کشورها نواخته می شود ولی در مسابقات باشگاهی سرود ملی نمی نوازند چون بازیکنان باشگاهی در کشورهای صاحب فوتبال ملیت های مختلفی دارند. بنا بر این لطفا احساسات ملی را نگاه دارید برای بازی های ملی که قرار است با کارلوس کی روش راه یابی به جام جهانی فوتبال در روسیه را جشن بگیریم.

به قلم نویسنده البته احترام می گذارم اما فراموش نکنند که پیشرفت تیم مورد تحسین ایشان مدیون کار تیم ملی هم بوده است.

حداقل این است که به خاطر عملکرد خوب تیم ملی بود که ایران در رنکینگ فیفا جایگاه و امتیاز بالاتری گرفت و موجب شد از سهمیه باشگاهی ما نکاهند و گرنه می دانیم و می دانند که این باشگاه ها حرفه ای نیستند و نتایج خوبی هم نگرفتند و همه به نوعی وام دار تیم ملی و سرمربی آن هستند و هستیم...