در «گود»، «جنگ بود»

عصر ایران؛ مصطفی داننده- یکی از بهانه‌های معمول ما برای کتاب نخواندن نداشتن وقت است. وقت ندارم یا وقت نمی‌شود پاسخی است همگانی برای این سوال که چرا کتاب نمی‌خوانی؟

واقعیت این است که برای خواندن کتاب وقت زیاد داریم اما به آنها توجه نمی‌کنیم. بسیاری از زمان‌ها و مکان‌ها بهترین فرصت را برای مطالعه فراهم می‌کنند. ده دقیقه سوار مترو یا اتوبوس می‌شویم و تقریبا کاری هم نداریم و این بهترین فرصت است که چند صفحه‌ای کتاب بخوانیم. در مطب دکتر هستیم. بر صندلی‌های آرایشگاه تکیه زدیم و منتظر نشسته‌ایم، در خیابان انتظار دوستی را می‌کشیم و ...

دو کتاب «جنگ بود» و «گود» پیشنهادهایی است برای پرکردن وقت‌های مرده که می‌شود با خواندن این دو کتاب این زمان‌ها را زنده کرد. این دو کتاب توسط دو همکار روزنامه نگار ما یعنی «احسان محمدی» و « مهدی افشار نیک» به نگارش درآمده است.

«جنگ بود» احسان محمدی داستان کودکان جنگ است. کودکان جنگ همیشه در حاشیه آدم بزرگ‌های جنگ‌اند. احسان، برادرش ابوذر و خواهرانش در روستای کاور در ایلام به خوبی طعم جنگ را چشیده‌اند. سخت است در زمانی که باید با صدای بازی های کودکانه بخندی، لالایی ات صدای موشک، توپ و تانک باشد.

برای ما که جنگ را قفط شنیده‌ایم یا حداقل آن را فقط در فیلم‌ها دیده‌ایم، کتاب احسان محمدی کمک بسیاری به درک بهتر جنگ و بهتر بگویم تلخی‌های جنگ می‌کند. تصور کنید عده‌ای در روستایی در نزدیکی عراق زندگی می‌کنند. جنگ اما باعث می‌شود زندگی عادی آنها تبدیل به زندگی ویژه شود. زندگی که با صدای توپ، تانک و گلوله درهم تنیده می‌شود.

احسان محمدی در این کتاب به خوبی این معنا را نشان داده است. او در این کتاب به خوبی می‌گوید،کاش جنگ متولد نمی‌شد. کاش جنگ حداقل کودکان را به بازی نمی گرفت.

جنگ بود گویی دفترچه خاطراتی است که احسان محمدی تصمیم گرفته است آن را در اختیار همگان قرار دهد.

مرز نشین‌ها روزهای سختی را در دوران جنگ طی کرده‌اند و خواندن کتاب جنگ بود می‌تواند به درک سختی‌های آنان کمک کند.

«گود» مهدی افشار نیک کتابی است که تهران قدیم را روایت می‌کند. این کتاب از بازارچه و زورخانه قدیمی تهران شروع می‌شود و سال‌های پر اتفاق تهران را روایت می‌کند و دوباره به بازارچه و زورخانه ختم می‌شود. مهدی افشار نیک به خوبی دوران 50 و 60 تهران را روایت می‌کند. دو دهه‌ای که پر از حادثه و اتفاق است.

در گود افشارنیک، تهران روایت می‌شود. این کتاب برخلاف کتاب احسان محمدی شخصیت‌های بی‌شماری دارد که هر کدام از این آدم‌های برای خود روایت‌های گوناگون دارد. شاید این کتاب از پرشخصیت‌ترین رمان‌های اخیر ایران است. شاید هر کدام از این آدم‌ها می‌توانستند خود موضوع کتابی باشند.

شاید ارتباط با 70 صفحه اول کتاب کمی سخت باشد اما بعد از آن تمام صفحات کتاب جذاب و خواندنی می‌شود. سختی 70 صفحه اول این کتاب هم به خاطر این است که نویسنده به طرح موضوعات گوناگون و موازی با تاریخ‌های پس و پیش می‌پردازد.

افشار نیک در کتاب گود به خوبی به تاریخچه و روابط مجاهدین خلق هم اشاره کرده است. به زبان ساده می‌توان گفت این کتاب روایت گر مبارزات گروه‌های مختلف انقلاب و دوران بعد از انقلاب است.

جنگ بود کم حجم است و گود پر داستان و پرشخصیت. هر دو این کتاب‌ها می‌تواند وقت‌های خالی ما را پر کند.

بیشتر بخوانید:

مترونوشت‌های یک روزنامه‌نگار منتشر شد

عزت نفس ؛ مرغی که از بام همه مان پریده است!

جویندگان یک لقمه نان در زیر بهمن، لای مین ها

تماشاخانه

بیمارستان‌های ویران در بیروت با فرشتگانی که تا پای جان برای سلامت ایستاده‌اند (فیلم)

موسیقی کلاسیک هنوز زنده است / کشف اتفاقی آثار جدیدی از بهترین آهنگسازان جهان (فیلم)

فیلم های دیگر