ریختن یک ساختمان چند ساعت پیشتر طول نکشید اما آوار برداری و ساختن آن حداقل دو سال زمان می‌برد. حالا چگونه عده‌ای انتظار دارند که کشور در عرض چند سال به حدی برسد که دیگر مشکل نداشته باشد.

عصر ایران؛ مصطفی داننده- در چهار سال گذشته بارها و بارها نوشتیم که روحانی در حال آوار برداری از خرابی‌های دوران محمود احمدی نژاد است. نه تنها ما بلکه خود رییس جمهور و اعضای دولت هم به این معنا تاکید کردند که میراث دار ویرانه‌هایی هستند که هنوز پاک سازی نشده است.

در این میان عده‌ای برخلاف نوشته ما و تاکیدات رییس جمهور می‌گفتند تمام کنید این بازی را. مگر می‌شود تمام مشکلات متوجه احمدی نژاد و تصمیمات او باشد. می‌خواهم امروز برای پاسخ به این افراد و تاکید دوباره بر آوارهای به جا مانده از احمدی نژاد مثالی بزنم. مثالی که این روزها همه از نزدیک شاهد آن بوده‌ و آن را لمس کرده‌اند.

پلاسکو، در عرض چند ساعت ریخت. کسی باور نمی‌کرد ساختمانی به آن عظمت به خاطر آتش گرفتن چند طبقه این چنین بریزد. پلاسکو اما ریخت و تمام خاطرات یک شهر را به خود برد. از زمانی که شبکه خبر اعلام کرد پلاسکو آتش گرفته است تا زمانی که ناگهان گزارشگر این شبکه با حالتی شوک زده گفت پلاسکو ریخت، 3 یا 4 ساعت بیشتر نگذشت. پلاسکو سه ساعته ریخت اما 6 روز است که آتش نشان‌ها در تلاش هستند تا آوارهای آن را بردارند. آواربرداری که به نظر می‌رسد سه یا چهار روز دیگر همه ادامه داشته باشد.

بعد از آوار برداری کامل نوبت ساختن دوباره پلاسکو می‌رسد. ساختنی که بنا بر گفته سعیدی‌کیا رییس بنیاد مستضعفان، دوسال طول می‌کشد. او خطاب به کسانی که در پلاسکو کسب و کار داشتند اعلام کرد: « پلاسکو را با کیفیت بسیار خوب و منطبق با مشخصات خوب ظرف دوسال خواهیم ساخت. پس از آن این واحدها را طبق ضوابطی به ذینفعان واگذار خواهیم کرد.»

مشاهده می‌کنید ریختن یک ساختمان چند ساعت پیشتر طول نکشید اما آوار برداری و ساختن آن حداقل دو سال زمان می‌برد. حالا چگونه عده‌ای انتظار دارند که کشور در عرض چند سال به شرایط عادی گذشته برسد. شاید بتوان گفت که روحانی هنوز در مرحله آوار برداری دوره احمدی نژاد به وسیله برجام است. آواری که حاصل 8 سال عملکرد احمدی نژاد در دولت‌های نهم و دهم بوده است نه 3 ساعت آتش سوزی.

ایران قبل از برجام با مشکلات بی‌شمار اقتصادی حاصل از تحریم‌ها روبرو بود. بخش های صادرات نفت، انتقال کالا، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم ها در حال نابودی بود. پول‌های ایران بلوکه می شد و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلا نفت بدهد و برنج بگیرد. ایران نفت صادر می کند و به جای پول آن کالا دریافت دریافت می کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می کرد.

رییس جمهور روحانی هنوز نتوانسته است به دلیل وجود آوارها، نقشه جدید ایران را ترسیم کند. کشیدن نقشه احتیاج به زمینی هموار دارد.