دو اتفاق هوگان را در صدر خبرهای کارآفرینی در صنعت هوانوردی بدل کرد؛ وی در سال 2015، به عنوان یکی از 25 مدیر با نفوذ در صنعت کسب و کار سفر معرفی و از آن سو شرکت هواپیمایی اتحاد توسط پایگاه خبری «دنیای حمل‌ونقل» به‌عنوان ایرلاین سال شناخته شد.

«جیمز هوگان» کارآفرین، بازرگان و مدیر ارشد اجرایی استرالیایی است و در حال حاضر به‌عنوان مدیرعامل اجرایی شرکت هواپیمایی اتحاد فعالیت می‌کند.

به گزارش روزنامه دنیای خودرو، دو اتفاق هوگان را در صدر خبرهای کارآفرینی در صنعت هوانوردی بدل کرد؛ وی در سال 2015، به عنوان یکی از 25 مدیر با نفوذ در صنعت کسب و کار سفر معرفی و از آن سو شرکت هواپیمایی اتحاد توسط پایگاه خبری «دنیای حمل‌ونقل» به‌عنوان ایرلاین سال شناخته شد.

هوگان سابقه مدیریت در سطح ارشد را در شرکت‌هایی چون گلف‌ایر و هرتز در کارنامه شغلی خود دارد. وی در فاصله سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ مدیرعامل شرکت گلف‌ایر بود و در ماه می سال 2006 به‌عنوان رئیس و مدیرعامل گروه هوایی اتحاد برگزیده شد. مسئولیت‌های او عبارتند از امورمالی، استراتژی و برنامه‌ریزی، مدیریت مشتریان و عملکرد و همچنین، مدیریت اطلاعات و فناوری.

او در حال‌حاضر به رهبری و طراحی استراتژی برای شرکت‌هایی چون اتحاد ایرویز، شرکت مهندسی اتحاد ایرویز، گروه هالا و حقوق صاحبان سهام این شرکت هواپیمایی مشغول است. همچنین هوگان در سمت نایب‌رئیس شرکت‌های دیگری از جمله آلیتالیا، جت‌ایرویز، ایر سیشل، ایر برلین، ایر صربیا، شرکت هواپیمایی نیکی و داروین ایرلاین از زیرمجموعه‌های اتحاد فعالیت دارد.

وی در گفت‌وگو با مجله «ایرویز» به تشریح برنامه‌های اتحاد برای افزایش سطح خدمات مسافری، ناوگان هواپیمایی و برنامه‌هایی برای آینده این شرکت پرداخته است.

* شما به‌عنوان رئیس و مدیرعامل گروه هوایی اتحاد برگزیده شده‌اید. این کار برای شما مستلزم چه چیزهایی بود؟

- در واقع این شغل برای من یک کار جدید نبود، بلکه شغلی بود که قبلا هم به آن مشغول بودم. این بدین معناست که در این سال‌ها، ما در حال رشد کسب‌و‌کار با همکارانی چون اتحاد، شرکت‌های مهندسی مرتبط و زیرمجموعه‌های این شرکت بوده‌ایم. بنابراین در حال حاضر من می‌توانم تمرکزم را بر تمام عملیات شرکت و نظارت بر فعالیت‌های شرکا متمرکز کنم. پیتر بائومگارتنر، معاون مدیرعامل اتحاد هم به بررسی روند روزانه فعالیت‌های شرکت می‌پردازد.

مهندسی یکی از موضوعاتی است که کاملا از روند فعالیت‌های ایرلاین‌ها خارج شده بود و در این بین بازاریابی برنامه‌های تعطیلاتی هم اوضاع چندان بارز و متفاوتی نداشت. تمرکز بر مهندسی کردن این موضوعات به من یک دید عمیق و وسیع بخشید. در حال حاضر در کنار ارتقای سطح تناسب و بهره‌وری برای عملکردی بهتر، از توانایی بیشتری برای یافتن استراتژی‌ها و موقعیت‌های بزرگ‌تر برخوردارم.

با این وصف من هنوز هم افسر مسئول هواپیمایی هستم و بر پروتکل‌های ایمنی نظارت دارم. کسب‌و‌کار خوب، کسب‌و‌کاری است که شما همکاران خوبی داشته باشید و به همین دلیل مطمئن هستید به بهترین نحو ممکن می‌توانند جانشین شما شوند. هرچند این «جانشین‌پروری» امری متعارف است. خطوط هوایی یا هر کسب‌وکار دیگری در آمریکا این موضوع را همواره در دستور کار خود دارد و این بخشی از برنامه‌ریزی کلی ماست.

سال 2006 که کارم را در این شرکت آغاز کردم، درآمدهای ما تقریبا بیش از 300 میلیون دلار بود اما امروز با ارقامی چون 26 میلیارد دلار روبه‌رو هستیم. این موضوع به‌معنی پیاده‌سازی یک ساختار خوب است که درنهایت به موفقیت این کسب‌و‌کار منجر شده است.

* نظرتان در مورد موضوع مذاکرات «آسمان آزاد» با آمریکا چیست؟

- این موضوع در حیطه تخصصی و کاری من نیست که در مورد آن اظهار نظر کنم، زیرا تعیین‌کننده آن‌ها دولت است و هم‌اکنون در این باره در حال مذاکره‌اند. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که به ایرلاین‌های آمریکایی ضربه‌ای وارد نکرده‌ایم. ما ترافیک هوایی را تهییج کردیم و برانگیخته‌ایم و به همین منوال به همکاری‌مان با شرکت‌های آمریکایی و جت‌بلو ادامه خواهیم داد. اگرچه در مناطقی که حاملان پرچمدار آمریکا در آنجا حضور ندارند، خدمات ارائه خواهیم داد اما قصد داریم همکاری‌های پروازی بیشتری را با شرکت‌های هواپیمایی آمریکایی برقرار کنیم.

چیزی که در ما متفاوت است، این است که ما جوان هستیم، خدمات فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهیم و از همه مهم‌تر این‌که کارکنانمان با لذت تمام به فعالیت مشغول هستند. ولی درنهایت این مردم هستند که انتخاب می‌کنند با ما سفر کنند یا خیر. به نظرم بسیار خلاقانه عمل کرده‌ایم. در اسناد و مدارکی هم که به صورت مستند ارائه شده است بر این موضوع تاکید کرده‌ایم که هیچ ضرری به ایرلاین‌های آمریکایی نزده‌ایم و هیچ قراردادی را نیز نقض نکرده‌ایم.

* هدف از تاسیس شرکت «شرکای اتحاد ایرویز» چه بود و در حال حاضر چه وضعیتی دارد؟

- هم‌اکنون ما چشم‌انداز در حال تغییری را از حمل‌ونقل هوایی مشاهده می‌کنیم. کسب‌و‌کار ما منحصر به‌فرد است، زیرا به کنوانسیون دوجانبه شیکاگو پایبندیم. بنابراین در برخی موارد، مشارکت دوجانبه به جای مواجهه جداگانه با برخی چالش‌ها بسیار کارآمد است. دستیابی به نظم و کاهش تکرار چالش‌ها در این صنعت بسیار مهم است.

چه ایر سیشل و چه ایر صربیا فرقی نمی‌کنند، تمام این شرکت‌ها استراتژی مختص خود را دارند. اما مهم‌تر از همه، چیزی که ما به دست می‌آوریم، یک شبکه قوی جهانی است. بسیار خوشحالیم که آلیتالیا با اتحادیه «اسکای‌تیم» و ایر برلین با «وان‌ورلد» همکاری دارد. در حال‌حاضر نیز با 49 شرکت هواپیمایی دیگر پرواز مشترک داریم. مصرف‌کنندگان شبکه‌ای را انتخاب می‌کنند که بهترین دسترسی را به آن داشته باشند.

ما از اتصالات هوایی برای ساخت برندهایی جانبی استفاده می‌کنیم تا بتوانیم در این رقابت فشرده به بقا بیندیشیم. به طور مثال، آموزش خدمه ایر صربیا در ابوظبی انجام شد. حامل‌های کوچک‌تر نمی‌توانند 300 هواپیما سفارش دهند و در ناوگان خود داشته باشند، بنابراین به‌نظرم بهترین راه‌حل این است که در قالب یک اتحادیه کار کنند.

* وضعیت ناوگان خود را در 5 سال آینده چطور می‌بینید؟

- می‌خواهیم همیشه کوچک‌ترین حامل فعال در خلیج‌فارس باشیم اما بزرگ‌ترین اپراتور «بوئینگ 787» و همچنین یکی از بزرگ‌ترین اپراتورهای «ایرباس 350-900»، «ایرباس 350-1000» و نسل جدید «بوئینگ 777» خواهیم بود. قصد داریم برای سفرهای منطقه‌ای نیز از «ایرباس 320» و «ایرباس 321» استفاده کنیم. مساله مهم برای من این است که از آخرین تکنولوژی که منجر به تولید یک هواپیمای خارق‌العاده می‌شود، استفاده کنیم. با احتساب شرکا در حال حاضر چیزی در حدود 700 هواپیما را در ناوگان خود داریم.

* وضعیت شرکت را در 10 سال آینده چطور می‌بینید؟

- برای پاسخ به این سوال باید به شهر ابوظبی اشاره کنم. این را در نظر بگیرید که این شهر در 10 سال آینده به چه شکلی خواهد بود؟ برای پاسخ به این سوال هم باید نگاهی به رشد این شهر در 10 سال گذشته داشته باشیم. همان‌طور که می‌دانید، ابوظبی امروز به یک شهر آموزشی، پزشکی، توریستی و ... تبدیل شده است و بیش از یک‌میلیارد نفر در این شهر رفت‌و‌آمد دارند. خوشبختانه، در 10 سال آینده هم این رشد متوقف نخواهد شد و به‌تبع ما نیز سهم زیادی از این رشد خواهیم داشت.