در این دیدار شاگردان تیته نمایش به مراتب بهتری از حریف ارائه دادند و در نهایت توانستند به یک پیروزی پرگل برسند؛ آن هم در ورزشگاهی که دو سال قبل در آن مقابل آلمان، شکست تلخ و سنگینی را در نیمه نهایی جام جهانی 2014 متحمل شده بودند.

دو تیم بازی را هجومی آغاز کردند اما خیلی زود ضرباهنگ بازی کند شد. بعد از اینکه برای دقایقی بازی بیشتر در میانه زمین در جریان بود، اولین موقعیت جدی بازی را لوکاس بیلیا با یک ضربه والی دیدنی ایجاد کرد اما آلیسون با واکنشی تماشایی، دروازه برزیل را نجات داد.

تنها سه دقیقه بعد، برزیل روی اولین موقعیت جدی اش به گل رسید. کوتینیو که روی پاس نیمار صاحب موقعیت شده بود، بعد از یک حرکت عرضی، با ضربه ای تماشایی، دروازه آرژانتین را باز کرد.

بعد از این گل آرژانتینی ها تلاش کردند تا خیلی زود کار را به تساوی بکشند اما این بازیکنان برزیل بودند که روی ضدحملات خطرناک تر ظاهر شدند و حتی نیمار می توانست گل دوم را بزند اما شوت او به تیر دروازه برخورد کرد.

در حالی که تیم میهمان تلاش می کرد در همان نیمه اول گل تساوی را بزند، سرانجام برزیل در آخرین ثانیه های این نیمه، به گل دوم رسید. این بار روی پاس عمقی عالی گابریل د ژسوس بود که نیمار با ضربه ای خونسردانه، دروازه سرخیو رومرو را باز کرد تا نیمه اول با برتری 2-0 برزیل به پایان برسد.

نیمه دوم را آرژانتین با یک تغییر آغاز کرد و سرخیو آگوئرو به جای انزو پرز به بازی آمد. این تغییر باعث شد تا آلبی سلسته نیمه دوم را بهتر آغاز کند و بازیکنان این تیم یکی دو حمله خطرناک روی دروازه برزیل ترتیب بدهند اما این برزیلی ها بودند که در دقیقه 58، به گل سوم رسیدند.

یک اشتباه دیگر از خط دفاعی آرژانتین باعث شد تا رناتو با پاسی دقیق، پائولینیو را صاحب موقعیت کند و او هم با شوتی تماشایی، کار را تمام کرد.

بعد از این گل باز هم این برزیلی ها بودند که موقعیت های خطرناک تری روی دروازه حریف ترتیب دادند و می توانستند به گل های بعدی هم برسند اما این اتفاق رخ نداد و در نهایت بازی با همان نتیجه 3-0 به سود سلسائو به پایان رسید.