محققان دانشگاه ویرجینیا و دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست به این نتیجه رسیده‌اند که سیستمی ایمنی به صورت مستقیم بر رفتارهای اجتماعی برخی از موجودات برای مثال موش تاثیرگذار است و این یافته در ارتباط با افرادی که دچار اختلالات طیف اوتیسم و اسکیزوفرنی هستند، صدق می‌کند.

دانشمندان از مدت‌ها پیش این فرضیه را مطرح کرده‌اند که سیستم ایمنی بدن بسیار بیشتر از آنچه تصور می‌شود دارای ارتباط عصبی است و برای اثبات این فرضیه، تحقیقات گسترده‌ای انجام شده است. برای مثال مطالعات اخیر نشان داد که بین سیستم ایمنی و ذخیره خون در مغز یک ارتباط فیزیکی وجود دارد و اکنون پای علم راونشناسی نیز به این مبحث باز شده است.

تاثیر احتمالی روابط اجتماعی بر سیستم ایمنی بدن

محققان در مطالعه جدید خود به یک مولکول ایمنی خاص به نام اینترفرون گاما اشاره کرده‌اند، این مولکول زمانی فعال می‌شود که حیوانات مختلف قصد معاشرت داشته باشد. زمانی که محققان فعالیت این مولکول را به صورت ژنتیکی در موش‌ها متوقف کردند، مغز آنها دچار برقراری شد و نواحی خاصی از مغز که مدیریت تعاملات اجتماعی را بر عهده دارند، قادر به فعالیت نبودند.

نتایج این بررسی به محققان اثبات کرد موجوداتی که که دارای این مولکول نیستند، در محیط افراد خود کمتر با سایر موش‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، در حالی که موش‌ها موجوداتی کاملا اجتماعی هستند. فعالیت مجدد این مولکول موجب شد از وضعیت ذهنی از بین برود و رفتارهای اجتماعی قبلی به این موش‌ها بازگردد.

از سوی دیگر محققان به این نتیجه رسیدند که مزایای اجتماعی بودن موجب نجات گونه‌های خاص شده است. زمانی که ما یکدیگر تعامل برقرار می کنیم، سیستم ایمنی ما واکنش نشان می‌دهد و به این ترتیب می‌توانیم در برابر تمامی بیماری‌های از خودمان محافظت کنیم. درنتیجه می‌توان این طور برداشت کرد که بخشی از شخصیت ما به واسطه سیستم ایمنی بدنمان تعریف می‌شود.

البته این نکته را فراموش نکنید که این فرضیه در حال حاضر تنها روی موش‌ها تست شده است و نمی‌توان به صورت قطع وجود چنین ارتباطی را در انسان‌ها تایید کرد. در هر حال محققان بر این باورند که این فرضیه دست کم در میان افرادی که دارای اختلالات اجتماعی هستند، صادق است.

منبع: تک شات