به گزارش آستان، یک جامعه شناس با تاکید بر اینکه معیارهای زیادی برای شناخت یک جامعه شاد وجود دارد گفت:امید به زندگی یکی از معیارهایی است که با سنجش آن می توان پی برد کدام جوامع شادتر هستند.

دکتر علیرضا شریفی یزدی عضو پژوهشکده خانواده ،ضمن اشاره به برخی معیارهای اصلی برای شناسایی جوامع شاد گفت:در جامعه ای که امید به زندگی بالا باشد خود به خود شادی در آحاد مردم آن جامعه موج می زند.دومین عامل مهم سلامت روان است .وقتی در بین مردم یک جامعه آسیب های روانی کمتر وجود داشته باشد به طور طبیعی مردم آن جامعه از ابتلای به بیماری های روانی در امان هستند.

این جامعه شناس افزود:در برخی جوامع که سطح سلامت روان بالاست و مردم آن جامعه جزء جوامع شاد به حساب می آیند کمتر دچار افسردگی،اضطراب،خشم ،پرخاش،وسواس فکری و عملی می شوند.همچنین از نگاه جامعه شناختی باید گفت در بعد اجتماعی هر چه آسیب های اجتماعی در یک جامعه کمتر رخ دهد مردم آن جامعه به طور طبیعی از سلامت روان و امید بالاتری برخوردار هستند در نتیجه شادتر به نظر می رسند.

وی با اشاره به یکی دیگر از معیارهای اساسی جامعه شاد تاکید کرد:امنیت اقتصادی در جامعه شادی و شادمانی را به ارمغان می آورد.در جوامعی که امنیت اقتصادی بالاست و مردم به راحتی نیازهای اقتصادی شان را تامین می کنند شادی در بین مردم این جامعه بیشتر مشاهده می شود.

عضو پژوهشکده خانواده با بیان این مطلب که بیکاری و نبود شغل مناسب همچنین امنیت شغلی شادی را در جامعه کاهش می دهد تصریح کرد:وجود مشاغل مناسب با درآمد کافی و دارا بودن امنیت شغلی نیز میزان شادی را درجامعه افزایش می دهد.همچنین یکی از معیارهای شادی درجوامع وجود بیمه های اجتماعی است.وقتی بیمه های خدماتی هنگام وقوع رخدادهای پیش بینی نشده تسهیلات زیادی را در اختیار مردم قرار دهند به طور طبیعی امنیت خاطر مردم بالا می رود و در این جامعه شادی ماندگار نیز به خودی خود شکل می گیرد.

وی با اشاره به اینکه حاکمیت اخلاق در زندگی حائز اهمیت است بیان کرد:در جوامعی که به لحاظ اخلاقی و معنوی در سطح بالاتری قرار دارند قاعدتا مردم آن جامعه شادی و شادمانی ماندگارتری را تجربه می کنند.

به گفته این جامعه شناس:نوع نگاه به زندگی به خصوص نگاه فرهنگی به مقوله مرگ در برخی جوامع باعث افزایش و کاهش شادی می شود.در برخی جوامع بیش از حد به مقوله سوگواری اهمیت می دهند و این قبیل جوامع کمتر شادی را احساس می کنند زیرا همیشه در غم و اندوه غرق هستند.

وی با تاکید بر این مهم که بالابودن سطح اجتماعی و سرمایه اجتماعی شادی را افزایش می دهد ادامه داد:هر چه در جامعه این دو مولفه مهم بالاتر باشد مردم آن جامعه شادی ماندگارتری را تجربه می کنند .به لحاظ فرهنگی باید برای ایجاد مقوله شادی برخی ابزارها را به وجود آورد و مجموعه این مولفه ها در کنار هم امکان شادمانی را فراهم می آورد.

این جامعه شناس در مقایسه شادی در جوامع مدرن و سنتی افزود:الزاما سنتی بودن یا مدرن بودن نشانه شادی در جامعه نیست .در برخی کشورها که به لحاظ مادی ثروتمند به حساب نمی آیند ابزارهای شادی نیز مشاهده می شود و حتی میزان شادمانی مردم این جوامع به اندازه میزان شادی در جوامع پیشرفته است.از این رو سنت و مدرنیته بودن معیار اساسی تعیین شادی نیست.

وی با بیان این مطلب که طی تحقیقات و مطالعاتی که در ایران صورت گرفته است بیان کرد:کار مطالعاتی طی سال های اخیر نشان می دهد شهرهای شیراز و رشت در ایران از میزان شادمانی بالایی برخوردار هستند. بنابراین در مقوله شادی بحث اقتصاد و پیشرفته بودن زیاد مطرح نیست بلکه بحث فرهنگ بیش از همه عناصر جلوه گری می کند.

از این رو شهرهایی که در ایران به لحاظ فرهنگی به شادی و ابزارهای شادمانی بیشتر توجه دارند شادی در بین مردم این شهرها قابل مشاهده است.