برخی از ماهیان کوچک، ذرات کوچک پلیمری را که با عنوان میکروپلاستیک شناخته می شوند، به منابع غذایی طبیعی خود ترجیح می دهند و به دلیل خوردن میکروپلاستیک، عملا قبل از رسیدن به سن بلوغ از گرسنگی می میرند.

محققان دریافتند ورود ذرات کوچک پلاستیک به آب اقیانوس ها، مانع بلوغ آبزیان و موجب مرگ زودهنگام ماهیان می شود.

پلاستیک عامل اصلی مرگ زودرس ماهیان

میکروپلاستیک در طبیعت تقریبا غیرقابل تجزیه است. هنگامی که ظروف یک بار مصرف، کیسه های نایلونی و سایر اشیای پلاستیکی دور ریخته می شوند، از طریق فاضلاب ها و سیستم های ناکارآمد دفن و بازیافت زباله، در نهایت سر از اقیانوس ها و دریاها درمی آورند. یکی دیگر از منابع تولید میکروپلاستیک، ذرات پلاستیکی هستند که در لوازم آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرند و پس از شست وشو از طریق فاضلاب به جریان آب های زیرزمینی و دریاها راه می یابند.

ارزیابی آثار مخرب میکروپلاستیک در طبیعت بسیار دشوار است، اما میکروپلاستیک در بدن پرندگان دریایی، ماهی ها، وال ها و بسیاری از آبزیان دیده شده است. این مواد غیرقابل هضم و تجزیه، پس از ورود به بدن جانوران در سیستم گوارش آن ها انباشته شده و بالاخره منجر به مرگ آن ها می شود.

بر اساس این تحقیقات نوزاد برخی از انواع ماهیان که در محیط های مملو از میکروپلاستیک سر از تخم در می آورند، به جای پلانکتون که غذای طبیعی آن ها محسوب می شود، تنها میکروپلاستیک را می خورند. بدین ترتیب پیش از بلوغ و رسیدن به باروری جان خود را از دست می دهند. ظاهرا این ماهیان کوچک، به دلیل تغذیه غلط، توانایی واکنش به سیگنال های شیمیایی هشداردهنده را که موجب نجات جان آن ها از دست شکارچیان طبیعی می شود، از دست می دهند. همچنین بر اساس این تحقیقات، در چنین محیط هایی درصد کمتری از تخم ها به ماهی بدل می شوند. علت تغییر رفتار ماهیان و عدم واکنش آن ها به محرک های طبیعی، مبهم باقی مانده و هنوز در دست بررسی است.

بر اساس این تحقیقات میکروپلاستیک خسارات جبران ناپذیری را به محیط زیست دریاها و اقیانوس ها وارد کرده است و اقدام فوری برای جلوگیری از ورد مقادیر بیشتر میکروپلاستیک به آب های کره زمین، یک ضرورت جهانی محسوب می شود.

منبع: ایرنا