استاد حوزه علمیه: برخی پزشکان توصیه‌هایی می‌کنند که حرام است

 یک استاد حوزه، نگاه اسلام نسبت به سلامت را نگرشی مدون و سیستماتیک خواند که می‌تواند نظریه خاص و قابل ارایه به جهان را مطرح کند.

آیت الله هادوی تهرانی عصر چهارشنبه در همایش جامعه، انسان، سلامت در دانشگاه قم، گفت: تلقی ما از انسان دارای دو بعد فردی و اجتماعی است و در عرصه سلامت نیز قطعا این سلامت به دو عرصه فردی و اجتماعی تلقی می‌شود.

این استاد حوزه بیان کرد: آن چه از انسان باقی می‌ماند، روح انسان است که این روح در معاد جسمی به جسم باز می‌گردد و این جسم همان جسمی است که در دنیا نیز وجود داشته است.

او گفت: جسم انسان جسم خود او است زیرا تحت هیمنه روح او است زیرا اگر این هیمنه روح نبود، جسم خود انسان محسوب نمی‌شد و این مساله در حکمت متعالیه بیان شده است؛ این مساله در علم پزشکی مطرح است که جسم انسان همیشه در حال تغییر است ولی روح انسان است که این کلیت را حفظ کرده است.

هادوی گفت: درست است که سلامت روح بالاتر از سلامت جسم است ولی بین این دو مقوله، ارتباط موثری واقع شده است؛ آن چه در پزشکی به عنوان روان یاد می‌شود با روحی که در کلام و فلسفه اسلامی ذکر می شود متفاوت است.

این استاد حوزه بیان کرد: در این میان این سوال مطرح می‌شود که آیا نگرش ما به سلامت، یک نگرش سیستمی است یا خیر؟ در طب سنتی، نگاه نسبت به سلامت، نگاهی سیستمی است یعنی در طب سنتی وقتی مزاج‌ها مورد بحث قرار می‌گیرد، همیشه نگاهی سیستمی را مورد نظر قرار داده است.

او گفت: طب جدید، نگاهی موردی و غیر سیستماتیک به سلامت دارد یعنی افرادی که متخصص برخی اجزا هستند ارتباط سیستماتیکی با شقوق دیگر پزشکی ندارند.

هادوی گفت: در بین پزشکان جدید دو نگرش مثبت و منفی نسبت به طب سنتی وجود دارد؛ مشکلی که در زمینه فعالان طب سنتی وجود دارد این است که برخی اوقات با منابع طب سنتی برخورد درستی ندارند و آثار پژوهشی روی آثار گذشتگان انجام نمی دهند.

این استاد حوزه بیان کرد: اگر طرفداران طب سنتی با پزشکانی که این روش را قبول ندارند محافل علمی را تشکیل بدهند تا روش‌های طب سنتی را از مسیرهای تجربی بگذرانند ظرفیت عالی در این زمینه شکل می‌گیرد.

او گفت: مساله سلامت و آن چه در مباحث معنوی و دینی مطرح است، بحث سلامت نیست بلکه بحث سعادت است؛ از نظر اسلام سلامت جسمی امری حاشیه‌یی است ولی سعادت، امری است که در نگرش اسلامی به عنوان اصل مطرح است.

هادوی گفت: یکی از دعاهای امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه، دعا برای سلامت است؛ در این دعا حضرت امام سجاد (ع) بیان می‌کنند که خداوندا نمی‌دانم سلامتی که با آن عبادت تو را به جای آوردم بهتر است یا بیماری که به سبب آن تو مرا خالص کردی و نعمات خاص هدیه دادی؛ در پایان این دعا حضرت سلامت را طلب می‌کنند ولی محدوده سلامت، عالم دنیا است؛ در واقع سلامت ظرفی است که انسان می‌تواند با آن به عروج در این دنیا برسد.

این استاد حوزه بیان کرد: معتقد هستیم که نگاه اسلام و دین به بحث سلامت کاملا سیستمی است که در عرصه نظریه اندیشه مدون اسلام در باب سلامت این رویکرد بیان شده است که در این عرصه باید در عرصه سیستمی در پزشکی نیز ادامه داشته باشد و اگر این نگاه سیستمی نباشد نمی‌توانیم به یک منظومه منظمی از این بحث برسیم.

او گفت: نظریه اندیشه مدون بر این مدعاست اگر در زمینه‌ای از زمینه‌ها به دین مراجعه می‌کنیم، دین یک سری عناصر جهان شمول که وابسته به شرایط نیست را ارایه می‌دهد و به همین شکل نظراتی را ارایه می‌دهد که وابسته به شرایطی بوده که این مساله باعث ایجاد آن شرایط شده است.

هادوی گفت: در این نظریه فلسفه مدونی شامل هستی‌شناسی، خداشناسی و انسان‌شناسی وجود دارد؛ در دیگر وجه این نظریه به اخلاق و خلق و خوی انسانی می‌پردازد.

این استاد حوزه بیان کرد: متاسفانه امروزه در بین برخی پزشکان گرایشی وجود دارد که توصیه‌هایی می کنند که خودشان می‌دانند که این توصیه‌ها از نظر شرعی حرام است ولی علم را بهانه می‌کنند ولی این علم علمی است که بومی نشده است و مطالعه نشده است که این علم آخرین راهی است که می‌توان از آن به سلامت محض رسید.