10 نکته درباره فوتبالی ترین شب اردیبهشت

عصرایران؛ احسان محمدی- « یک سلامی هم بکنیم به اون پرسپولیسی که همه ش یک هفته صدرجدول بود، ولی اندازه 59 هفته کُری خوند!».

این چلانده کُری های آبی ها در عصر پنج شنبه 9 اردیبهشت ماه 95 برای قرمزهایی بود که هنوز سرمست از پیروزی در داربی انتظار داشتند شاگردان علیرضا منصوریان یک قربانی بی دردسر باشند.

 آبی های تهران اما به لطف تفاضل گل دوباره به صدر جدول برگشتند و نفس راحتی کشیدند و گفتند: هیچ جا خونه آدم نمی شه!

در یکی از هیجان انگیزترین هفته های لیگ برتر استقلال تهران با دو گل امید ابراهیمی و پروبیج سایپا را شکست دادند و نفت تهران در ورزشگاه آزادی پرسپولیس را در حضور نزدیک به 70 هزار تماشاگر دو بر صفر شکست دادند تا همه یک بار دیگر یادشان بیفتند چقدر فوتبال را دوست دارند!

آنچه می خوانید 10 نکته از یک عصر اردیبهشتی است که با فوتبال به شب گره خورد:

 1- «گل اول نفت آفساید بود، پنالتی استقلال اشتباه بود و ...» اعتراض به داوری حتی پس از سوت پایان بازی هنوز یک تفریح بیهوده به شمار می رود در حالیکه همه می دانند هیچ فایده ای ندارد.

دقیقاً هیچ فایده ای ندارد! حتی اگر سوت های اشتباه قهرمان لیگ را عوض کند. چند نفر یادشان می آید که در دوره سوم، ششم یا نهملیگ داورها کدام پنالتی را نگرفتند؟ کدام آفساید را پرچم نزدند؟... بازیکنان و مربیان به جای وارد شدن به این حاشیه های بی فایده به بازی های آینده فکر کنند چون مهمترین بازی، بازی بعد است.

2- گل دوم استقلال که به ثمر رسید پرویز مظلومی به سبک علی دایی دست هایش را رو به آسمان گرفت و «خدا» را فریاد زد!

 او بعد از شکست تلخ در داربی تیمش را به خوبی جمع کرد و شاید سزاوار این پیروزی بود. فشارخردکننده ای که مربی ها تحمل می کنند برای شکستن کمر فیل کفایت می کند! مظلومی امشب آرام می خوابد.

3-   دقیقه 92 بازی سایپا – استقلال، مهدی رحمتی توپی را نجات داد که شاید به جرات بتوان گفت در ایران دروازه بانی قادر به مهار آن نبود.

در آن سو سوشا مکانی در ادامه نمایش های ضعیفش گلی را دریافت کرد که برخی از کاربران در شبکه های مجازی به طعنه عکس هایی از ایفل و میدان آزادی منتشر کردند و کنارش نوشتند: سوشا مکانی از نمایی دیگر!...

پرسپولیس دروازه بان ندارد. آنها یک فصل را بدون دروازه بانی شش دانگ بازی کرده اند و اینکه هنوز مدعی قهرمانی هستند، معجزه است!

4-  دیدن بازی وحید امیری ستاره تیم نفت همان اندازه که چشم نواز است، دل آدم را به درد می آورد که چرا این همه دیر کشف شد؟ چرا در 28 سالگی ستاره شد؟ از دره بادام خرم آباد تا تهران با اتوبوس ده ساعت فاصله است، چرا طی کردن این مسیر برای وحید امیری و امثال او سال ها طول می کشد؟

  5- بعد از بازی خیره کننده لیورپول- دورتموند، داربی پرسپولیس و استقلال هم زیبا از کار درآمد و خیلی ها نوشتند که بازیکنان تحت تاثیر آن بازی بوده اند.

حمدی نژاد مدافع نفت بعد از بازی گفت: اتلتیکویی بازی کردیم!... راست می گوید. انگار بازیکنان دو تیم شب قبل بازی اتلتیکو – بایرن مونیخ را دیده بودند. پرسپولیس توپ را می دواند و پاس های مکرر و کم اثر و نفت با چند ضد حمله کمرشکن گل زد و پیروز شد. در نبرد پاس – پرس، نفتی ها سزاوارانه پیروز شدند. لطفاً بیشتر فوتبال خارجی ببینید!

6-  علیرضا منصوریان یکبار دیگر برای استقلالی های دو آتشه «داش علی منصوریان» شد. او با این پیروزی جایش را در دل هواداران آبی بیشتر باز کرد.

شاید همین بُرد باعث شود او سال دیگر روی نیمکت استقلال بنشیند! آیا هفته آخر علی دایی در قم می تواند همین بلا را سر استقلال بیاورد و دوباره شهریار قلب پرسپولیسی ها شود؟

7-  اگر استقلال قهرمان شود بعد از سال 74 برای اولین بار است که یکی از دو تیم سرخابی علیرغم شکست در داربی قهرمان می شود. نفت رکوردهای پرسپولیس را شکست؛ رکورد گل زدن در تمام بازی ها، رکورد شکست ناپذیری، رکورد... رکوردها برای خرد شدن آفریده شده اند.
آدم های عاقل به فردا نگاه می کنند، زندگی پشت سر فقط خاطره است.
 
8- دو هفته پایانی دو هفته طلایی است. با احترام به مربی ها و انگیزه بخشی آنها، در این لحظات کلیدی خلاقیت بازیکنان است که می تواند سرنوشت نهایی را روشن کند.

به نمایش فاجعه بار بابک حاتمی در ترکیب پرسپولیس یکبار دیگر نگاه کنید. عملکرد سیدجلال را مرور کنید. فرناندو خسوس استقلال اهواز فوق العاده است، رحیم زهیوی، رامین رضاییان، شهباززاده استقلال، طارمی ... کدام یک می تواند مرد خوشبختی یا بدبختی دو هفته آخر نام بگیرد؟

9-  علی کریمی ستاره محبوب قرمزها در اینستاگرامش عکسی از تیم پرسپولیس منتشر کرد و جمله ای منتسب به آلکس فرگوسن را نوشت: «کسانی که در روز شکست پشت ما نیستند، حق ندارند در روز پیروزی کنار ما باشند». این جانمایه هوادارای است.

10- آب زنید راه را هین که «لستر» خوزستان می رسد! باورش آسان نیست که شاگردان عبدالله ویسی تا این اندازه به جام نزدیک شده اند. آنها شایسته تحسین هستند. آنها درست وقتی دو رقیب تهرانی به هم خیره شده اند و پلک نمی زنند می توانند سبقت بگیرند و قهرمان شوند.