محققان آمریکایی از اولین مورد بیمار انسانی خبر داده‌اند که به شدت مری وی آسیب‌ دیده بود که با استفاده از استنت و بافت پوست تائید شده سازمان غذا و داروی آمریکا بازسازی شد.

بازسازی بافت آسیب‌دیده مری

این بیمار هفت سال پس از بازسازی بافت و چهار سال پس از حذف استنت‌ها، توانست یک رژیم عادی غذایی را مصرف کند و بدون مشکل بلع، وزن خود را حفظ کند.

تاکنون، این شیوه بازسازی تنها بر روی حیوانات انجام شده بود. به گفته محققان دانشکده پزشکی ویسکانسین، اکنون به آزمایشات حیوانی و کارآزمایی‌های بالینی برای بررسی امکان تکرار این روش و استفاده از آن در سایر موارد پزشکی نیاز است.

آنها از استنت‌های فلزی به عنوان چارچوب غیرزیستی و یک ماتریکس بافت احیاکننده از پوست اهدایی انسان برای بازسازی یک زخم پنج سانتیمتری کاملا ضخیم در مری یک مرد جوان 24 ساله استفاده کردند. این بیمار با مشکل اختلال مری در اثر یک عفونت مرگبار و ناتوانی در بلع در اثر آسیب‌های ناشی از یک تصادف خودرو به شکل اورژانسی در بیمارستان بستری شده بود. با وجود چندین عمل جراحی، زخم مری بسیار بزرگتر از آن بود که ترمیم شود.

مری یک لوله عضلانی توخالی است که دهان را به معده وصل کرده و مواد غذایی و مایعات را به آن انتقال می‌دهد. برداشتن این عضو برای درمان سرطان یا آسیب‌ها نیازمند اتصال مجدد بخش‌های باقیمانده به معده برای اجرای فرآیند بلع و عبور غذا است. بخشی از معده یا روده برای ایجاد این ارتباط استفاده می‌شود اما این رویکرد برای بیمار مذکور ممکن نبود زیرا زخم مری وی بسیار بزرگ و بیمار نیز بسیار ضعیف بود.

محققان فرض کردند اگر شکل سه‌بعدی مری می‌تواند در محیط طبیعی آن برای یک دوره طولانی باقی بماند و با استفاده از روش‌های قدیمی بکار رفته بر روی حیوانات به تحریک بازسازی بپردازد، شاید بازسازی مری امکان‌پذیر باشد.

آن‌ها از مواد تائید شده سازمان غذا و داروی آمریکا برای ترمیم این نقص استفاده کرده و برای حفظ شکل مری و پیوند زدن آسیب بزرگ از آندوسکوپ برای قرار دادن استنت‌های خود توسعه‌دهنده بهره بردند. این آسیب سپس از طریق عمل جراحی با ماتریکس بافت احیاکننده پوشش داده شد و یک ژل پلاسمای غنی از پلاکت تولید شده از خون خود بیمار برای ارائه غلظت بالایی از فاکتورهای رشد بر روی آن اسپری شد که نه تنها به تحریک رشد پرداخته بلکه همچنین سلول‌های بنیادی را برای تحریک بهبود و بازسازی جذب می‌کند. در نهایت ماهیچه sternocleidomastoid که در کنار گردن قرار دارد، بر روی ماتریکس و ژل پلاسمای چسبنده غنی از پلاکت قرار گرفت.

محققان قصد داشتند 12 هفته پس از بازسازی، استنت را بردارند اما بیمار به دلیل ترس از باریک شدن یا نشت مری این کار را 3.5 سال بعد انجام داد. یک سال پس از برداشتن استنت، تصاویر فراصوت آندوسکوپی به نمایش مناطق فیبروز و احیا شده در هر پنج لایه دیواره مری پرداخت. بهبود کامل عملکرد نیز با آزمایشات بلع نشان داد که عضلات مری قادر بودند آب و مایعات را در هر دو موقعیت ایستاده و نشسته 45 درجه به معده بفرستند.

این تحقیق در مجله Lancet منتشر شده است.

منبع: ایسنا

تماشاخانه