چراغ راهنمائی این بار برای خوراکی ها

سال هاست که مردم با دیدن سه رنگ چراغ راهنمائی و رانندگی نسبت به ایمنی خود در عبور از خیابان مطلع می شوند و حالا سازمان غذا و دارو از رنگ های چراغ راهنمائی روی محصولات غذایی استفاده می کند تا مردم از عوامل خطرزای موجود در این محصولات آگاه شوند.
 
ضابطه جدید برچسب گذاری فرآورده های غذائی با عنوان نشانگرهای تغذیه ای بیش از یک سال است که در سازمان غذا و دارو، مطرح است و در زمان حاضر این برچسب روی برخی محصولات غذائی قابل مشاهده است.

مردم بر اساس رنگ های قرمز، زرد یا نارنجی و سبز که روی برچسب های انواع محصولات غذائی نصب شده است، می توانند برای سلامت خود تصمیم گیری کنند. رنگ های مشخص شده روی برچسب های محصولات غذائی، میزان شکر، نمک، چربی و اسید چرب ترانس خوراکی را برای مردم مشخص می کند.

رنگ قرمز نشان دهنده آن است که فرد باید در مصرف آن فرآورده یا خوراکی مراقبت کند. رنگ زرد یا نارنجی نشانه هشدار است و رنگ سبز هم یعنی اینکه این خوراکی مطلوب است و نگرانی از بابت مصرف آن وجود ندارد.

این برچسب ها خیلی راحت و در نگاه اول به مصرف کننده ، نشان می دهد که مقدار هریک از موارد یاد شده در چه اندازه و محدوده ای قرار گرفته است و این امکان را به مصرف کننده می دهد که از بین دو محصول مشابه، آن محصولی را که از نظر ویژگی های تغذیه ای برتر است، انتخاب کند؛ ضمن اینکه برچسب های رنگی علاوه بر داشتن اطلاعات یاد شده، تاریخ تولید، انقضا و سری ساخت محصول را نیز نشان می دهد که در صورت عدم صحت یا نبود برچسب اصالت و کد 16 رقمی، محصول مورد تائید وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو نیست و و قاچاق یا غیر مجاز به شمار می آید.

یکی از دلایلی که مسئولان نظام سلامت را به فکر نصب نشانگرهای تغذیه ای رنگی روی محصولات تغذیه ای انداخته است، مصرف بیش از اندازه برخی مواد غذائی و افزودنی ها در محصولات غذائی است؛ به طور مثال متاسفانه در ایران برخی مواد به کار رفته در خوراکی ها، بیشتر استفاده می شود؛ به عنوان مثال، حد مطلوب مصرف نمک که در دنیا پنج گرم در روز است؛ در ایران، 2 برابر این میزان استفاده می شود.

برچسب نشانگر تغذیه از سه رنگ قرمز (زیاد)، نارنجی (متوسط) و سبز (اندک) استفاده شده است که هر کدام از رنگ ها تعریف خود را دارد؛ به این ترتیب که رنگ قرمز، نشان دهنده بالا بودن ماده مورد نظر در محصول غذائی است که احتیاط در مصرف آن برای افراد با چربی و قند خون بالا لازم است.

رنگ نارنجی،نشان دهنده میزان متوسطی از ماده مورد نظر در خوراکی است و مشکلات تغذیه ای خاصی را ایجاد نمی کند ولی به مصرف کننده هشدار می دهد از مصرف مکرر خوراکی مورد نظر پرهیز کند.

و اما رنگ سبز که نشان دهنده بهترین محدوده تغذیه ای برای تمام مصارف است و از نظر تغذیه ای برای کسی مشکل ساز نیست؛ همچنین محصول دارای نشانگر رنگ سبز به عنوان محصول سالم به شمار می آید.

حسین رستگار، مدیرکل آزمایشگاه مرجع سازمان غذا و دارو است وی درباره این برچسب های رنگی می گوید: برچسب های راهنمای تغذیه ، میزان نمک ، شکر، روغن و کالری خوراکی را پیگیری می کنند.

رستگار می افزاید: اگر این مواد بیشتر از حد مجاز تعیین شده در محصولات غذایی به کار رفته باشند، رنگ آن قرمز خواهد بود.

وی هدف از نشانگرهای رنگی را کمک به مصرف کننده به منظور شناسائی ویژگی های تغذیه ای محصول عنوان می کند و اینکه با توجه به شرایط جسمی و نیازهای شخصی، انتخاب آگاهانه داشته باشد؛ به عنوان مثال بیمار دیابتی با توجه به قند کم محصول، آن را انتخاب کند.

وی ادامه می دهد: اکنون زدن برچسب های تغذیه ای رنگی روی محصولات غذائی ، تشویقی است اما در آینده اجباری خواهد شد.

به گفته رسول دیناروند رئیس سازمان غذا و دارو ، در زمان حاضر فقط 15 درصد فرآورده های غذائی دارای نشانگرهای تغذیه ای هستند اما تا پایان سال نصب این برچسب ها، اجباری می شود.