.png "عصر ایران")
۲۴ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۲۴ آبان ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۵
چه فرقی بین رماتیسم و آرتروز وجود دارد؟ (فیلم) تفاوت "تفکر توسعه نیافته" و "توسعه یافته"!
سهیل رضایی این یادداشت را در کانال تلگرامی بنیاد فرهنگ زندگی نوشته است:
آلودگی هوا نشان می دهد ما صاحب "تفکر توسعه نیافته" هستیم نه "توسعه یافته"!
تفکر توسعه نیافته تا مسئله ای به آستانه بحران نرسد به آن واکنش نمی دهد و همیشه مسائل خود را با گران ترین قیمت حل می کند، مثل رسیدگی به دندانها فقط در زمان پوسیدگی و درد طاقت فرسا !
در جهان امروز کشورهای دنیا با کمک شاخص های مختلف دسته بندی و درجه بندی می شوند،
یکی از این موارد توسعه یافتگی ویا عقب ماندگی است.
در این متد، شاخص ها بارها باز تعریف شده اند ،ابتدا شاخص تعداد کارخانه و درآمد ناخالص و... بود.
اما در مدرن ترین مدلها، شاخص اصلی بهبود کیفیت زندگی عموم مردم است
و اما کیفیت در این عبارت سه موضوع را شامل می شود:
۱- کیفیت سلامتی مردم یک جامعه و طول عمر آنها
۲-کیفیت نظام آموزشی و میزان شکوفا سازی استعدادها وتوانمندی فردی ، اجتماعی و اشتغالی
۳-میزان سلامت و موثر عملکردن سازمانها ونهادهای جامعه به گونه ای که افراد جامعه بتوانند در جامعه خود احساس عزت،امنیت وتوانمندی و شکوفایی نمایند.
بنابراین مهم ترین خصیصه ای که اینجا به چشم م یخورد اهمیت انسان در این نوع نگرش است و این شاخص ها، مدلهای برنامه ریزی و هدفگذاری را تعیین می کنند و به همین علت تکلیف تمام نهادهای تصمیم گیر وآینده ساز مشخص است چون محور ارزیابی، دیگر فقط گزارش های متنوع عددی نیست، بلکه حال و روز مردم است.
بنابراین سازمانهای تجاری وصنعتی در این مسیر پیش می روند و گاهی از منابع معنوی و گاهی از منابع صنعتی و گاهی از منابع آموزشی برای تحقق اهداف بهره می گیرند. پس این جامعه می داند کجا می خواهد برود.
بنابراین پژوهش و تحقیق مهمترین ابزار خواهد بود تا بتواند زودتر از تحقق آسیب ها، روش مدیریت و کنترل آن را کشف وبا حداقل هزینه جهت پیشگیری آن اقدام کنند.
از سوی دیگر نظام آموزشی توسعه یافته مدام در حال شکوفایی و توانمند سازی نسل جدید به جهت تحقق آینده ای با شاخص های فوق الذکر است.
واما در جامعه توسعه نیافته:
۱-موضوعاتی در کانون توجه قرار می گیرند که به بحران تبدیل شوند(دندانها تا قبل از درد غیر قابل تحمل به دندانپزشک نشان داده نمی شوند،زندگی ها تنها با احتمال فروپاشی با مشاور در تماس قرار نمی گیرندو ...)
۲-جامعه از بحرانی وارد بحران دیگر می شود و کمتر می تواند به رویاها وآرزوهای خود فکر کند.
۳-جامعه به علت ترس از گرفتار نشدن به بحران بعدی مدام در حال شتاب واسترس به سر می برد.
۴-افراد جامعه مدام احساس عقب ماندگی دارند و مرتب دچار "هیجان جبران" هستند چون فکر میکنند هر لحظه احتمال دارد مقابل اتفاقات احتمالی تمام دستاوردهای خود را یا از دست بدهند ویا دستاوردهایشان ارزش خود را از دست بدهد.
به همین دلیل فرزندانشان را دچار بیش فعالی آموزشی می کنند و می خواهند فرزندشان از هر انگشتش هزار هنر بریزد تا هر هنری اگر به فردای او کمک نکرد هنر دیگر به مدد او بیاید!
۵-درکی از لذتهای معنایی ندارند و در به در بدنبال لذتهای سریع و با طول عمر کوتاه هستند چون به آینده امیدی ندارند. بنابراین شاید به انواع اعتیادها روی آورند ویا به تباهی اخلاقی کشیده شوند.
پی نوشت:
حسی در درونم میگوید ،سهیل دیگه ننویس! چون در جامعه توسعه نیافته افراد حوصله کمی برای عمیق خواندن ودقیق شدن در موضوعی دارند ؛ چون مدام دنبال روشهای سریع وجادوگرانه وخرافی برای حل مسائل می گردند واگر شما تا اینجای مطلب را خوانده اید می توانید امیدوار باشید که خیلی هم صاحب سبک تفکر توسعه نیافته نیستید.
اما چاره چیست؟
۱-اول باید اعتراف کنیم که ما دچار تفکر توسعه یافته نیستیم وذهنمان در روند رشد تاریخی جهان جا مانده است.
۲-به فرایند تفکر خود هشیار شویم تا بفهمیم اکثر اضطرابها و انتخابها ریشه در عقده وترس دارند ویا از عمق وجود ما ریشه گرفته اند؟
۳-آرام آرام ماسکهای کاذب خود را کنار بگذاریم تا خود واقعیمان را به محیط نشان دهیم ،چون این تنها راهی است که شاید جهان هم شکل حقیقی وکم اضطرابتر خود را به ما نشان دهد .
۴-برای آینده بهترفرزندانمان بیشتر از آموزش روی پرورش وشکوفایی آنها از طریق فراهم کردن ارتباط اجتماعی بیشتر و مراوده فراوان تر با بخشهای مختلف جامعه وسفرهای گسترده تر بهره بگیرید و از تمام روش های استعداد شناسی نه برای رقابت، بلکه برای کشف مسیر بهتر ومناسب واختصاصی وی بهره ببرید.
۵-مطالعه متون عمیق و پیگیری آموزش هایی که می تواند درک موثرتری از زندگی ،روابط واصول اداره بهتر زندگی به ما بدهد.
۶-تنها به بهتر شدن زندگی خودمان فکر نکنیم و بخشی از وقت و درآمد خود را برای بهبود اطرافیان وجامعه اختصاص دهیم تا بفهمیم اگر هوای شهر آلوده باشد شما در خانه خود بمانید آسیبی نمی بینید بیشتر یک طنز است تا یک حقیقت علمی و معنوی.
در ضمن، تفکر توسعه یافته متن را بدون ذکر منبع منتشر نمی کند.
تماشاخانه
آلودگی هوا نشان می دهد ما صاحب "تفکر توسعه نیافته" هستیم نه "توسعه یافته"!
تفکر توسعه نیافته تا مسئله ای به آستانه بحران نرسد به آن واکنش نمی دهد و همیشه مسائل خود را با گران ترین قیمت حل می کند، مثل رسیدگی به دندانها فقط در زمان پوسیدگی و درد طاقت فرسا !
در جهان امروز کشورهای دنیا با کمک شاخص های مختلف دسته بندی و درجه بندی می شوند،
یکی از این موارد توسعه یافتگی ویا عقب ماندگی است.
در این متد، شاخص ها بارها باز تعریف شده اند ،ابتدا شاخص تعداد کارخانه و درآمد ناخالص و... بود.
اما در مدرن ترین مدلها، شاخص اصلی بهبود کیفیت زندگی عموم مردم است
و اما کیفیت در این عبارت سه موضوع را شامل می شود:
۱- کیفیت سلامتی مردم یک جامعه و طول عمر آنها
۲-کیفیت نظام آموزشی و میزان شکوفا سازی استعدادها وتوانمندی فردی ، اجتماعی و اشتغالی
۳-میزان سلامت و موثر عملکردن سازمانها ونهادهای جامعه به گونه ای که افراد جامعه بتوانند در جامعه خود احساس عزت،امنیت وتوانمندی و شکوفایی نمایند.
بنابراین مهم ترین خصیصه ای که اینجا به چشم م یخورد اهمیت انسان در این نوع نگرش است و این شاخص ها، مدلهای برنامه ریزی و هدفگذاری را تعیین می کنند و به همین علت تکلیف تمام نهادهای تصمیم گیر وآینده ساز مشخص است چون محور ارزیابی، دیگر فقط گزارش های متنوع عددی نیست، بلکه حال و روز مردم است.
بنابراین سازمانهای تجاری وصنعتی در این مسیر پیش می روند و گاهی از منابع معنوی و گاهی از منابع صنعتی و گاهی از منابع آموزشی برای تحقق اهداف بهره می گیرند. پس این جامعه می داند کجا می خواهد برود.
بنابراین پژوهش و تحقیق مهمترین ابزار خواهد بود تا بتواند زودتر از تحقق آسیب ها، روش مدیریت و کنترل آن را کشف وبا حداقل هزینه جهت پیشگیری آن اقدام کنند.
از سوی دیگر نظام آموزشی توسعه یافته مدام در حال شکوفایی و توانمند سازی نسل جدید به جهت تحقق آینده ای با شاخص های فوق الذکر است.
واما در جامعه توسعه نیافته:
۱-موضوعاتی در کانون توجه قرار می گیرند که به بحران تبدیل شوند(دندانها تا قبل از درد غیر قابل تحمل به دندانپزشک نشان داده نمی شوند،زندگی ها تنها با احتمال فروپاشی با مشاور در تماس قرار نمی گیرندو ...)
۲-جامعه از بحرانی وارد بحران دیگر می شود و کمتر می تواند به رویاها وآرزوهای خود فکر کند.
۳-جامعه به علت ترس از گرفتار نشدن به بحران بعدی مدام در حال شتاب واسترس به سر می برد.
۴-افراد جامعه مدام احساس عقب ماندگی دارند و مرتب دچار "هیجان جبران" هستند چون فکر میکنند هر لحظه احتمال دارد مقابل اتفاقات احتمالی تمام دستاوردهای خود را یا از دست بدهند ویا دستاوردهایشان ارزش خود را از دست بدهد.
به همین دلیل فرزندانشان را دچار بیش فعالی آموزشی می کنند و می خواهند فرزندشان از هر انگشتش هزار هنر بریزد تا هر هنری اگر به فردای او کمک نکرد هنر دیگر به مدد او بیاید!
۵-درکی از لذتهای معنایی ندارند و در به در بدنبال لذتهای سریع و با طول عمر کوتاه هستند چون به آینده امیدی ندارند. بنابراین شاید به انواع اعتیادها روی آورند ویا به تباهی اخلاقی کشیده شوند.
پی نوشت:
حسی در درونم میگوید ،سهیل دیگه ننویس! چون در جامعه توسعه نیافته افراد حوصله کمی برای عمیق خواندن ودقیق شدن در موضوعی دارند ؛ چون مدام دنبال روشهای سریع وجادوگرانه وخرافی برای حل مسائل می گردند واگر شما تا اینجای مطلب را خوانده اید می توانید امیدوار باشید که خیلی هم صاحب سبک تفکر توسعه نیافته نیستید.
اما چاره چیست؟
۱-اول باید اعتراف کنیم که ما دچار تفکر توسعه یافته نیستیم وذهنمان در روند رشد تاریخی جهان جا مانده است.
۲-به فرایند تفکر خود هشیار شویم تا بفهمیم اکثر اضطرابها و انتخابها ریشه در عقده وترس دارند ویا از عمق وجود ما ریشه گرفته اند؟
۳-آرام آرام ماسکهای کاذب خود را کنار بگذاریم تا خود واقعیمان را به محیط نشان دهیم ،چون این تنها راهی است که شاید جهان هم شکل حقیقی وکم اضطرابتر خود را به ما نشان دهد .
۴-برای آینده بهترفرزندانمان بیشتر از آموزش روی پرورش وشکوفایی آنها از طریق فراهم کردن ارتباط اجتماعی بیشتر و مراوده فراوان تر با بخشهای مختلف جامعه وسفرهای گسترده تر بهره بگیرید و از تمام روش های استعداد شناسی نه برای رقابت، بلکه برای کشف مسیر بهتر ومناسب واختصاصی وی بهره ببرید.
۵-مطالعه متون عمیق و پیگیری آموزش هایی که می تواند درک موثرتری از زندگی ،روابط واصول اداره بهتر زندگی به ما بدهد.
۶-تنها به بهتر شدن زندگی خودمان فکر نکنیم و بخشی از وقت و درآمد خود را برای بهبود اطرافیان وجامعه اختصاص دهیم تا بفهمیم اگر هوای شهر آلوده باشد شما در خانه خود بمانید آسیبی نمی بینید بیشتر یک طنز است تا یک حقیقت علمی و معنوی.
در ضمن، تفکر توسعه یافته متن را بدون ذکر منبع منتشر نمی کند.
لینک کوتاه: کپی لینک
جو آرام کشور تا یکشنبه/ ورود سامانه بارشی از دوشنبه سوخو ۵۷ روسی بهتر است یا جی-۳۵ چینی؟ (+عکس) پیدا شدن جسد سه برادر ایرانی در آپارتمانی در شهر آنتالیا بزرگترین جوامعی که در حال حاضر هیچ اتصالی به اینترنت ندارند + نقشه فرمول همسانسازی حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی/ این مبلغ به مستمری اضافه شد+ جزییات تصادف خودروی حامل وزیر صنعت +جزییات معامله دلار در کانال ۶۸ فناوری 6G برای باروری مردان خطرناک است این خودروهای جذاب امسال به آخر خط رسیدند؛ توقف تولید در ۲۰۲۵(+عکس) تصادف خودرو وزیر صمت در سفر به کردستان تعویض دیرهنگام پلاک وسایل نقلیه چقدر جریمه دارد؟ هفت چیز مهم که به اندازه کافی شسته نمیشوند چرا ایران قبول ندارد که دوربین های آژانس انرژی هسته ای فعال باشد؟ سفر به تهران قدیم؛ «بچههای خیاوان» اولین تهرونیها با لهجه لاتی رکورد فیلترینگ در دولت محمود احمدی نژاد / حتی پیامک ها هم فیلتر شدند
اخبار و تحلیل های ترکیه
چیزی که خیلی مهمه اینه که ما تا به درد نرسیم و موج هیجانی از اون اتفاق تو جامعه شیوع پیدا نکنه دنبال راهکا رو برون رفت از مشکل نیستیم.
نمونه اش اینکه در حال حاضر کسی برای سرطان های مختلفی که داره روز به روز زیاد میشه کاری نمیکنه ، سوالی نمیپرسه و اهمیتی نمیده ولی همین که یک هنرمند یا یک فرد مشهور با اون سرطان زندگی خودش رو از دست بده همه دنبال مقصر و یا دلیل و قربانی کردن یک نفر می گردن.
ولی سئوالی که من ( و شاید بسیاری از مردم ) از خودم می پرسم این است که اگر در یک جامعه این چنینی ، با آن روش اقدام نکنیم ( بخصوص در مورد آموزش بچه ها ) ، لطمه نمی بینیم ؟؟