چرا راست های افراطی فرانسه به پیروزی رسیدند؟

عصر ایران - صلاح الدین هرسنی* - به رغم داشتن پیشینه نسبتا پر فروغ جبهه ملی فرانسه آنهم با گرایش های راست افراطی هیچگاه این حزب نتوانسته است در سپهر سیاست عمومی فرانسه و  در کارزار های انتخاباتی بر سایر جناح ها و رقبا پیروز شود. هم اینک اما جبهه ملی فرانسه با رهبری عناصر و رهبران پر نفوذی چون "مارین مارشل لوپن" و "مارین لوپن" توانست در انتخابات منطقه ای فرانسه به پیروزی قابل توجه و چشمگیری دست یابد.

 جبهه ملی توانست آرای ۶ منطقه از ۱۳ منطقه‌ انتخابات منطقه‌ای فرانسه را از آن خود کند که در نوع خود گسترده‌ترین پیروزی انتخاباتی برای جبهه ملی در تاریخ حزبی این کشور به شمار می‌رود.

در واقع پیروزی جبهه ملی در انتخابات منطقه ای فرانسه را باید معلول دلایلی چند دانست.

نخستین دلیل پیروزی جبهه ملی در انتخابات منطقه ای به راهبرد این حزب در سپهر سیاست عمومی فرانسه باز می گردد، به این معنی که راهبرد جبهه ملی  در مقابل راهبرد دو حزب عمده جامعه فرانسه یعنی محافظه کاران به رهبری نیکلاس سارکوزی و سوسیالیست ها به رهبری فرانسوا اولاند قرار دارد. راهبرد جبهه ملی برجلوه ها و نشانگانی چون قانون ضد اتحادیه اروپا و قانون ضد مهاجرت تاکید می نماید. قانون ضد اتحادیه اروپا به واقع متضمن اعاده استقلال در عرصه سیاست خارجی و بازگشت و ماندن در پارادایم "گلیستی"  و اروپا گرایی است.در همین راستا،قانون ضد مهاجرت جبهه ملی متضمن حصول و تحقق امنیت و مصونیت جامعه فرانسوی  از پیامدهای مخرب جذب مهاجرانی است که دیگر نمی توانند نوع وسبک زندگی جامعه فرانسوی را آفتی برای گرایش های سنتی و بنیاد گرایانه خود بپندارند.

دومین دلیل پیروزی جبهه ملی به مساله تهدید‌های گروه موسوم به دولت اسلامی(داعش) ارتباط می یابد.در این راستا راهبرد های جبهه ملی در قیاس با رهبرد های محافظه کاران و سوسیالیست ها بیشتر توانست متضمن اقناع افکار عمومی جامعه فرانسوی در دفع حملات مرگبار و مخرب جریان های افراطی باشد. به واقع راهبرد های جبهه ملی هرگونه فرصت عمل سیاسی را از گروه های رادیکال در راستای قانون ضد مهاجرت برای آینده حیات سیاسی این کشورخنثی می نماید.
حملات پاریس، بحران پناهجویان و مساله مهاجران و نیز وضعیت اقتصادی و بیکاری  که در راستای راهبرد ضد مهاجرت جبهه ملی قرار می گیرد، از جمله دلایل دیگر پیروزی جبهه ملی در اولین دور از انتخابات منطقه ای فرانسه است.

 نکته قابل ملاحظه آنکه پیروزی جبهه ملی منجر به تقابل محافظه کاران و سوسیالیست ها شده است.فرانسوا اولاند به رغم محبوبیت شخصی در جامعه فرانسوی - که می توان او را بعد از حملات مرگبار و مخرب پاریس بزرگترین بازنده این انتخابات دانست - در اقدامی تقابلی و با این هدف که از تکرار پیروزی جبهه ملی در دور دوم جلوگیری کند در صدد ائتلاف با محافظه کارانی چون سارکوزی - رهبر حزب UMP - بر آمده است. اما نیکلاس سارکوزی عامل اصلی شکست  حزب  UMP را مربوط به کنش ها و راهبرد های اولاند می داند. به همین جهت در اقدامی تقابلی و با این نیت که با یک تیر دو هدف را نشانه رود، موضعی سر سختانه اتخاذ نموده و عنوان کرده است که  حزب او حرکتی در جهت کمک به پیروزی سوسیالیست‌ها در برابر جبهه ملی نخواهد کرد.

اما در کنار این اقدامات تقابلی نکته ای که نمی توان بی تامل از آن گذشت مربوط به نتایج این انتخابات است. نخست آنکه این پیروزی به یمن راهبرد های رهبران جبهه ملی که نیاز فعلی جامعه فرانسه محسوب می شود،خواهد توانست صحنه سیاسی فرانسه را دستخوش تغییراتی کم‌سابقه کند.
دوم آنکه قانون ضد مهاجرت رهبران جبهه ملی زمینه را برای مبارزه با بنیاد گرایی فراهم خواهد کرد و  مساله امنیت این کشور را با توجه به ضرورت وقت جامعه فرانسه و آینده  آن تامین و از بحرانی شدن آن جلوگیری خواهد نمود.
سوم آنکه این پیروزی سبب خواهد شد که شانس خانم مارین لوپن برای پیروزی در انتخابات دور دوم منطقه ای و مآلاً برای پیروزی محتمل در  انتخابات ۲۰۱۷ ریاست جمهوری افزایش یابد و به اختلافات نیم بند پدر (ژان ماری لوپن) در راستای راهبرد های حزبی پایان دهد.
چهارم آنکه این پیروزی نوعی گردش به راست در سپهر سیاست عمومی فرانسه محسوب می شود و در حقیقت باید آن را نقدو تخطئه ای دانست بر راهبرد های بحران زای رهبران سوسیالیستی چون اولاند و گروه کاری اش که سکان هدایت الیزه هم اینک به دست آنان است.
پنجم آنکه این پیروزی متضمن گردشی اساسی در عرصه سیاست خارجی می گردد، به این معنا که گفتمان "نوگلیستی فرا آتلانتیک گرایی" فرانسوی بتواند به گفتمان "گلیستی اروپا گرایی" و "سنت کانتینانتال" تغییر جهت یابد.

طبیعی است که با این چرخش اساسی در عرصه سیاست خارجی فرانسه، افکار عمومی فرانسوی دیگر نتوانند رهبران جبهه ملی را  همچون یک نیکلاس سارکوزی و یک فرانسوا اولاند  و در صورت محتمل یک "سگولن رویال" به عنوان یک آمریکایی آنهم با گذرنامه فرانسوی قلمداد نمایند.شاید این پیروزی در وقت حاضر از مارین لوپن رهبر جبهه ملی الگویی بسازد که همچون ژاندارک -بانوی قدیس اورلئان -  بتواند فرانسه را از رنج و مصائب همه دشمنان خارجی و داخلی رها سازد و در کاستن مصائب و آلام جامعه فرانسه نقش ایفا کند.نقشی که رهبران محافظه کار و سوسیالیست جامعه وقت حاضر فرانسه نتوانستند از عهده آن بر آیند و در صورت امکان، تلاش و مجاهدتشان اغلب کمتر قرین توفیق بوده است.

*مدرس علوم سیاسی و روابط بین الملل