استیضاح استاد محمود احمدی‌نژاد برای یکی از امضاکنندگان استیضاح ‌گران تمام شد. «مؤید حسینی‌صدر»، استاد دانشگاه تبریز و نماینده خوی در دوره پیش از جمله افرادی بود که نامش پای استیضاح بهبهانی، وزیر راه دولت گذشته آمده بود.

به گزارش شرق، اصرار بر استیضاح اما چندی بعد به گفته خودش «کار دستش داد»؛ جایی که نه رحیمی (معاون اول وقت) تحویلش گرفت و نه پروژه‌های استانی به سمت‌وسوی درستی هدایت شدند. حتی از سفر محمود احمدی‌نژاد به خوی مطلع نشد و به قول خودش پس از استیضاح وزیر، روزگارش دگرگون شد.

همان روزها در لابه‌لای سروصدای موافقان احمدی‌نژاد، فریادهایی خاموش ماند. برخی نمایندگان اصرار داشتند که تهدید شده‌اند؛ تهدید به اینکه بودجه و منابع حوزه انتخابیه‌شان قطع خواهد شد و برخورد دولت با آنها به گونه دیگری تعریف می‌شود.

آن روزها سخن منتقدان چندان جدی گرفته نشد، اما حالا با گذشت سال‌ها از آن تاریخ، نمایندگان صریح‌تر درباره تهدیدها و حاشیه‌ها سخن می‌گویند.

حمید بهبهانی از استادی دانشگاه به وزارت راه و ترابری رسید و درنهایت با برگزاری استیضاح از سوی نمایندگان مجلس هشتم، برکنار شد.

استیضاحش البته بسیار پرحاشیه بود، نه احمدی‌نژاد راهی مجلس شد و نه شخص وزیر. مشایی، رئیس دفتر احمدی‌نژاد همان موقع گفته بود که «استیضاح از نظر ما منتفی بوده و دلیل عدم شرکت رئیس دولت نیز همین عنوان شد».

البته بعدتر بهبهانی برای مدتی رئیس هیأت‌مدیره و مدیرعامل شرکت ملی نفت‌کش ایران شد و جایی هم قاضی فراهانی، معاون دادستان در هشتمین جلسه رسیدگی به پرونده تخلف سه هزار میلیارد تومانی اعلام کرده بود که «پرونده «ح.ب» وزیر سابق راه و تعدادی از مدیران این وزارتخانه مفتوح است».

از ج.الف تا شکایت از رفتار رحیمی

روایت نماینده خوی، نمای کوتاهی است از وضعیتی که بر منتقدان دولت گذشته می‌رفت؛ چه آنها که حالا اسامی‌شان در واپسین نامه رحیمی در قالب دریافت کمک مالی آمده و چه آنها که کمترین نقدها موجب حذف‌شان می‌شد.

مؤید حسینی‌صدر از جمله حذف‌شده‌های دولت پیش بود و در گفت‌وگو با «شرق» از مکالماتش با معاون اول احمدی‌نژاد می‌گوید. گفت‌وگو با مؤید حسینی‌صدر به بهانه افشاگری‌هایش درباره برادر یکی از مجرمان مالی در شهرستان خوی انجام شد.

گویا برادر آقای «ج. الف» بنا دارد در انتحابات آینده فعال شود و او از همین حالا به بررسی منابع مالی حمایتی از او تأکید می‌کند. اما او بیش از آنکه بخواهد درباره «ج. الف» حرف بزند، سخن‌اش متوجه رفتار مدیریتی محمدرضا رحیمی بود؛ مردی که سال‌ها در منصب معاون اولی محمود احمدی‌نژاد فعالیت می‌کرد و مدام با نمایندگان مجلس در تماس بود.

انتظار نداشته باشید به حوزه انتحابیه‌تان کمک شود

درباره بگومگوهایش با رحیمی به خاطره‌ای می‌رسد؛ خاطره‌ای از حضورش برای استیضاح وزیر کار. گویا رحیمی و خیلی‌های دیگر از او خواسته بودند تا از استیضاح بهبهانی کوتاه بیاید.

اما او کوتاه نیامد و بعدها یکی‌یکی تیروترکش‌های این کوتاه‌نیامدن را تاب آورد. مؤید حسینی صدر به «شرق» می‌گوید: «امضای استیضاح در نهایت موجب شد تا از افتتاح چند پروژه استان محروم شوم، به رحیمی گفتم، استیضاح حقم بود، آقای رحیمی گفت انتظار داشتیم دوستانه رفتار کنید.

پس از این از ما انتظار کمک به حوزه انتخابیه و همکاری نداشته باشید و تا زمانی‌که در دولت بود همیشه با شخص من زاویه داشت».

لطمه به حوزه انتخابیه

او در ادامه می‌افزاید: «حتی زمانی که احمدی‌نژاد به استان سفر کرده و راهی خوی شده بود، من به‌عنوان نماینده در جریان قرار نگرفتم و مدام این رفتار و بی‌محلی‌ها تا پایان دولت ادامه داشت و لطمه زیادی به پیشبرد برنامه‌های عمرانی خوی زد».حسینی‌صدر هیچ‌گاه فکر نمی‌کرده که استیضاح این همه برای او حاشیه‌ساز شود.

اما حالا به خوبی روز استیضاح و روزهای تلخ پس از آن را به یاد دارد. نکته عجیب دیگر در پرونده وزیر راه مربوط به دوره‌ای است که نامش از سوی نماینده دادستانی اعلام شد. در جریان برگزاری هشتمین جلسه رسیدگی به اتهام پرونده فساد بزرگ مالی سه‌هزار میلیارد تومانی در ایران، مهدی فراهانی، معاون دادستان تهران اعلام کرده که پرونده «ح. ب»، وزیر راه و تعدادی از مدیران سابق این وزارتخانه در دادگاه مفتوح است.

موارد اتهام «ح. ب» از سوی فراهانی، آن‌طور که سایت فرارو خبر داده «واگذاری شرکت تراورس یک شرکت وابسته به وزارت راه مرتبط بود». به گفته معاون وقت دادستان تهران؛ این شرکت اسفند سال ۸۸ به گروه سرمایه‌گذاری امیرمنصور آریا (به مدیریت مه‌آفرید خسروی) به قیمت ۱۵۸ میلیارد تومان واگذار شد.

البته بعدتر جزئیات بیشتری درباره این پرونده مطرح نشد. با این حال حمید بهبهانی، استاد و از یاران نزدیک احمدی‌نژاد به جلسه استیضاحش نیامد و با ١٤٧ رأی از وزارت افتاد. روایت نماینده خوی از آنچه بر او در سال‌های پس از استیضاح رفته، روایتگر روش‌های مدیریتی و برخوردی در دولتی است که ادعای عدالت‌محوری داشت.