یک کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی گفت: لحاظ نکردن نظرات فرزندان در تدوین برنامههای اوقات فراغت میتواند در ایجاد فاصله بین والدین و فرزندان اثرگذار باشد.
زهره بالاگبری در گفتوگو با ایسنا با بیان اینکه دربرنامههای اوقات فراغت دانش آموزان می توان بسیاری از مسائل عاطفی، اجتماعی و هیجانی را به آنها آموزش داد، گفت: والدین باید با مشورت با فرزندان خود برای اوقات فراغت آنها برنامه ریزی درستی داشته باشند تا در پایان تعطیلات با کوله باری از تجربیات سال تحصیلی جدید را آغاز کنند.
وی افزود: لحاظ کردن برنامههای تفریحی و گردشگری در کنار مسافرت با در نظر گرفتن نظرات دانش آموزان می تواند نقش مهمی در آموختن تجربه ها به آنها داشته باشد، ضمن اینکه خانواده ها میتوانند با مشورت با فرزندان خود و بر اساس علایق و نظرات آنها نسبت به ثبت نامشان در کلاسهای تابستانی مثل کلاسهای موسیقی، زبان وغیره اقدام کنند.
این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی با بیان اینکه در زمانهای اوقات فراغت یادگیری بیشتر اتفاق میافتد، بر لزوم برنامه ریزی برای غنی کردن اوقات فراغت دانشآموزان در فصل تابستان تاکید کرد.
بالاگبری به خانوادهها توصیه کرد: در تدوین برنامههای اوقات فراغتی برای فرزندانشان سلایق و نظرات آنها را در نظر داشته باشند و با برنامهریزی فشرده فرزندانشان را خسته نکنند.
این روانشناس با تاکید بر اینکه فرزندان باید در جریان برنامهریزیهای اوقات فراغتی که والدین برای آنها در نظر می گیرند باشند، گفت: والدین باید دقت داشته باشند این فرزندانشان هستند که در نهایت باید در این کلاس ها شرکت کنند و لذا باید از تدوین برنامههای تحمیلی که نارضایتی فرزندانشان را در پی خواهد داشت صرف نظر کنند.
وی خطاب به والدین گفت: در تدوین برنامههای اوقات فراغت برای فرزندانتان بجای آنها فکر نکنید و تصمیم نگیرید و تلاش کنید تا برنامهها را با همدلی با فرزندانتان طراحی کنید.
بالاگبری با بیان اینکه افراط و تفریط در تدوین برنامههای اوقات فراغتی برای دانشآموزان میتواند اثرات منفی برای آنها به دنبال داشته باشد، گفت: در بحث مشاوره با دانش آموزان همواره این مشکل از سوی آنها مطرح میشود که برخی از والدین یا اصلا به برنامه های اوقات فراغت فرزندانشان توجهی ندارند و در مقابل برخی دیگر آنقدر به این مسأله اهمیت میدهند و نسبت به برنامههای فشرده و سنگین اقدام میکنند که فرزندانشان فرصت استراحت کردن را هم ندارند و مدام باید از یک کلاس به کلاس دیگری بروند، کلاسهایی که چه بسا دانشآموز اصلا به حضور در آنها علاقهای نداشته باشد.
این روانشناس همچنین گفت: برنامههای تدوین شده برای دانشآموزان باید با علایق آنها همسو بوده و در جهت پرورش دادن علایق باشد.
وی ادامه داد: برخی والدین با برنامهریزی برای شرکت در کلاسهای درسی تلاش میکنند تا فرزندانشان را برای سال تحصیلی آتی آماده کنند و با تصور اینکه هرچه تعداد کلاسها بیشتر باشد غنیتر است بر افزایش تعداد این کلاسها اصرار دارند، غافل از اینکه فرد نیاز به استراحت هم دارد.