پس از حذف رئال از لیگ قهرمانان توسط یوونتوس و واگذاری لالیگا به بارسلونا، زمزمه های تردید در مورد آینده رئال مادرید و آنچلوتی شنیده می شود. حالا سوال جدی این است که فلورنتینو پرز به عنوان مرد اول رئال مادرید، چه راه چاره ای برای بازگرداندن تیم به جاده موفقیت پیدا خواهد کرد؟

به گزارش "ورزش سه"، ماه آگوست 2014؛ رئال مادرید کار خود برای فصل جدید را به امید کسب 6 جام از ولز شروع کرد. این تیم موفق شد در شهر کاردیف، با شکست 2-0 سویا، قهرمان سوپرجام اروپا شود. کمی بعد، رئال در برنابئو مقابل اتلتیکو 1-1 مساوی کرد و با شکست 1-0 در ویسنته کالدرون، سوپرجام اسپانیا را از دست داد تا امیدها برای 6 جامه شدن، خیلی زود از دست برود.

مادریدی ها در انتهای دسامبر، البته جام جهانی باشگاه ها را نیز تصاحب کردند. بدین ترتیب رئال مادرید آسان ترین جام های موجود را کسب کرد و در فصلی که به نظر می رسید حاکم بلامنازعش باشد، اوضاع به گونه ای دیگر پیش رفت.

" هیچ چیز برای رئال کافی نیست و ما همیشه برای جام های بیشتر می جنگیم." این گفته فلورنتینو پرز رئیس باشگاه رئال مادرید است که پنجشنبه گذشته پس از حذف رئال از لیگ قهرمانان به خبرنگاران گفت. در شرایطی که دست رئال مادرید از کسب جام در فصل جاری خالی مانده، این اظهارنظر را می توان اخطاری برای کادر فنی این تیم تلقی کرد.

خوب؛ کجای کار رئال اشتباه بوده و برای جبران این اشتباهات در فصل بعد، نیاز به انجام چه کارهایی است؟ یک بار دیگر به آگوست بر می گردیم. یک روز پس از شکست رئال در سوپرجام اسپانیا، آنخل دی ماریا بر خلاف میل باطنی آنچلوتی راهی منچستریونایتد شد. به فاصله اندکی، ژابی آلونسو نیز به بایرن مونیخ پیوست تا به یکباره یک تیم قدرتمند و غنی از بازیکنان ارزشمند، توازن خود را از دست بدهد.

بدون این دو بازیکن، شکل گیری و جاافتادن ایده های آنچلوتی در تیم، کمی زمان برد. خامس و کروس، دو خرید تابستانی رئال، بازیکنانی تاثیرگذار و ارزشمند بودند اما دیر آداپته شدن آنها با فضای رئال مادرید، به دو شکست متوالی در لالیگا برابر سوسیداد و اتلتیکو منجر شد. از دست دادن 6 امتیاز در همان ابتدای فصل. رئال البته پس از این دو شکست، یک روند پیروزی استثنایی را شروع کرد.

این تیم 22 برد متوالی کسب کرد و تا آستانه ثبت یک رکورد جدید هم پیش رفت اما قهرمانی در جام جهانی باشگاه ها با شکست دادن سن لورنزو، به نوعی آخرین روز خوش رئال مادرید بود.رئال در اولین روزهای سال جدید میلادی، با شکست از والنسیا نوار بردهای متوالیش نیز پاره شد.

ماه نوامبر و در زمان بازی های ملی، خبر بدی به رئال مادرید رسید. خبر کوتاه و تلخ بود؛ آنها لوکا مودریچ را برای 4 ماه از دست دادند. رئال نه در ابتدا اما به تدریج تاوان سنگینی برای این مصدومیت پرداخت کرد. بدون مودریچ، رئال مادرید در کوپا دل ری با شکست از اتلتیکو حذف شد. در لالیگا مقابل والنسیا و اتلتیکو دو شکست بد را متحمل شد و پس از بازگشت مودریچ در اواخر مارس، او در شرایطی که از آمادگی لازم برخوردار نبود، مقابل بارسلونا قرار گرفت و نتوانست مانع شکست تیمش در ال کلاسیکوی برگشت شود.

مودریچ در حال بازگشت به روزهای اوجش بود که در بدترین مقطع فصل و زمانی که رئال به شدت به او نیاز داشت، مقابل مالاگا بار دیگر مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد. پزشک تیم ملی کرواسی پس از مصدومیت دوباره مودریچ، به شدت از عملکرد آنچلوتی انتقاد کرد و گفت که سرمربی رئال مادرید نباید پس از بازگشت مودریچ، در همه بازی ها از او استفاده می کرد. با مصدومیت دوباره ستاره کروات، رئال مادرید هر دو چالش بعدی خود را نیز به رقبا واگذار کرد.لالیگا را به بارسلونا باخت و در لیگ قهرمانان توسط یوونتوس در نیمه نهایی حذف شد.

آنچلوتی در آخرین نشست خبری خود، از بدشانسی های تیمش و مصدومیت های نابهنگام ستارگانش گلایه کرد. رئال مادرید در طول فصل، با 16 مورد مصدومیت عضلانی بازیکنانش روبرو شد و در 62 هفته، آنچلوتی اغلب، 11 بازیکن ایده آلش را در ترکیب ثابت کنار هم در اختیار نداشت. با این وجود، سرمربی رئال مادرید، ماه ژانویه که هنوز ناکامی ها از راه نرسیده بودند، در کنفرانس خبری خود گفته بود:" تیم من خسته نیست و نیازی برای استراحت دادن به بازیکنان اصلی نمی بینم."

در روزهایی که آنچلوتی چنین ادعایی را مطرح می کرد، کیلومترها آن سو تر، لوئیس انریکه در بارسلونا، با هوشمندی، هر هفته ترکیب متفاوتی را به زمین می فرستاد و در اغلب بازی های ساده، به بازیکنان اصلی خود به نوبت استراحت می داد. مساله ای که باعث شد بارسا در حساس ترین مقطع فصل، فارغ از دغدغه مصدومیت ها، بازیکنانی تازه نفس و سرحال تر داشته باشد.

شکی نیست که در رئال هم باید چنین تدبیری اندیشه می شد اما خروج بازیکنانی نظیر دی ماریا، ژابی آلونسو و موراتا(بازیکنی که رئال را از گردونه رقابت های چمپیونزلیگ خارج کرد) رئال را به تیمی با نیمکت ضعیف بدل کرده بود. نیمکتی شامل بازیکنانی نظیر، ایارامندی، خسه، لوکاس سیلوا،خدیرا والبته چیچاریتو.

بازیکنانی که هرگز مورد اعتماد کامل آنچلوتی بخصوص در بازی های بزرگ فصل قرار نداشتند و بجز چیچاریتو در بازی های انتهایی فصل، هیچکدامشان نیز نتوانستند جای خالی مصدومان و غایبان بزرگ رئال را پر کنند. وقتی خامس رودریگز هم دو ماه دچار دچار مصدومیت شد، این ضعف رئال مادرید روی نیمکت بیش از همیشه به چشم آمد.

رئال مادرید در خط آتش خود نیز در بازی های انتهایی فصل دچار مشکل شد. وقتی که بیل و بنزما به تناوب دچار مصدومیت شدند و مثلث BBC خوفناک این تیم، نیمی از کارایی خود را از دست داد. رونالدو همچون فصول گذشته وظیفه خود را به درستی انجام داد. او تا بدینجا 45 گل زده اما در فصل جاری، تغییر محسوسی را در شیوه بازی او شاهد بوده ایم.

رونالدوی 30 ساله، این روزها برای دور ماندن از مصدومیت های مزمنش، بیشتر به یک بازیکن داخل 18 قدم تبدیل شده است. بازیکنی که کمتر دریبل می زند و ترجیح می دهد چندان خودش را با مدافعان حریف درگیر نکند. کافی است به بازی های رونالدو در فصول گذشته دقت کنید تا متوجه این تفاوت محسوس بشوید.

با رونالدویی که در حال حاضر بیشتر به مرکز متمایل است، آنچلوتی باید بیل را به پست مورد علاقه اش در جناح چپ بازگرداند و به او آزادی عمل بیشتری هم بدهد. دقیقا همان شرایطی که او در تاتنهام داشت و بهترین بازی ها را از او می دیدیم.

در بارسلونا، مسی با آمدن سوارز، بیشتر به قسمت راست زمین متمایل شد تا کار برای مهاجم اروگوئه ای تازه وارد، راحت تر شود. بدین ترتیب بود که مثلث MSN بارسا به پرواز درآمد. رئال مادرید به چنین تغییر جزئی در آرایش مثلث تهاجمی اش نیاز دارد تا بتواند به جاده موفقیت در فصل 2015-2016 بازگردد.

همچنین رئال باید یک مهاجم شاخص دیگر را نیز در تابستان حریداری کند. مهاجمی که بتواند برای کریم بنزما یک چالش جدی باشد. بنزما پس از جدا شدن هیگواین و حتی با آمدن چیچاریتو، هرگز کسی را تهدیدی برای جایگاه خود در ترکیب ثابت رئال نمی دانست.رئال به مهاجمی سطح بالا نیاز دارد تا آنچلوتی بتواند با خیال راحت به مهاجمان شاخصش استراحت کافی را بدهد.

رئال مادرید در خط میانی، به یک هافبک دفاعی متخصص نیز نیاز دارد تا کروس به پست اصلی خود بازگردد. هافبکی که بتواند توازن را به این تیم بازگرداند.این مساله بخصوص در بازی های بزرگ این فصل، نقطه ضعف رئال مادرید بود.

به خط دروازه می رسیم. به نظر نمی رسد که ایکر کاسیاس دیگر جایگاهی در رئال مادرید داشته باشد. کاپیتان رئال، بخش مهمی از محبوبیت و اعتمادش نزد هواداران رئال را از دست داده است. زمزمه های پیوستن دخیا به رئال، جدایی کاسیاس از رئال در انتهای فصل را محتمل تر از همیشه کرده اند. شاید این بهترین زمان ممکن برای ایجاد تغییر و آمدن یک هوای تازه به دروازه رئال مادرید پس از 17 سال باشد.

از همه این ها که بگذریم، هنوز تکلیف آنچلوتی نیز مشخص نیست. مربی ای که محبوبیت زیادی در میان بازیکنان تیمش دارد و آنها امیدوارند که کارلتو در رئال به کارش ادامه دهد ولی فراموش نکنید که فلورنتینو پرز معمولا تحمل یک فصل بدون جام را ندارد. مساله ای که انچلوتی نیز در نشست خبری خود بدان اذعان داشته بود:" من دوست دارم در رئال بمانم ولی می دانم که در فوتبال اوضاع به چه گونه ای است و سرنوشت من در دستان مدیریت باشگاه است."

چند ماه پیش، از آنچلوتی به عنوان کسی که می تواند سال ها رئال را در جاده افتخار نگه دارد یاد می کردند و صحبت از تمدید قرارداد او بود ولی از دست دادن چند بازیکن کلیدی، علی رغم میل باطنی این مربی و موارد دیگری که در بالا ذکر شد، حالا آینده او در باشگاه را نیز دستخوش تردید کرده اند.

سیاست های خرید ویژه فلورنتینو پرز که برای جذب یک بازیکن به مواردی چون فروش پیراهن و... سوای خواسته مربی تیمش نیز فکر می کند، باعث شده تا تردیدها در مورد رفع اشتباهات در فصل آینده نیز همچنان وجود داشته باشند. سیاست هایی که حتی رونالدو را نیز وادار به واکنش کردند. رونالدو پس از جدایی دی ماریا به رسانه ها گفته بود:" اگر من رئیس باشگاه بودم این کار را انجام نمی دادم."

شاید وقت این رسیده باشد که پرز بخاطر کسب تنها 7 جام از 19 جام ممکن در دومین مقطع ریاستش بر باشگاه رئال مادرید و کسب تنها یک قهرمانی لالیگا در 7 سال گذشته که دومین رکورد منفی تاریخ رئال در زمینه کسب قهرمانی لالیگا محسوب می شود، به انتقاد از خود و سیاست هایش نیز بپردازد .

او تیمی را تحویل آنچلوتی در این فصل داد که این مربی ایتالیایی دستش برای استراحت دادن به مهره های اصلی بسته بود و به همین دلیل در حساس ترین مقطع فصل قافیه را به رقبا باخت. بد نیست اگر پرز کمی به گذشته و میلیون ها پولی که اغلب بدون تفکر خرج کرده نگاه کند و خود اولین منتقدش باشد.

بن هیوارد

ترجمه : رضا سیف

تماشاخانه