کی روش را دوست ندارد اما وزارت را دوست دارد!

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- وزیر ورزش و جوانان به جای تکرار و تاکید بر آنچه به تازگی در جمع شماری از پیش کسوتان گفته بود و همه از آن به عنوان ابراز نارضایتی از حضور  کارلوس کی روش- سرمربی تیم ملی فوتبال ایران-  تعبیر و یاد کردند، گفته است «من از او نامی نیاورده بودم.»

  این در حالی است که اشارات وزیر ورزش نمی توانست متوجه شخص دیگری باشد. واقعا از این جملات که «مردم ما از این که توسط بیگانه تحقیر شوند رنج می‌برند/ ما کارفرما هستیم و او کارگر اما گویا شرایط در این میان برعکس شده است» چه نام دیگری جز کی روش در اذهان متبادر می شود؟

  اشاره دیگر محمود گودرزی نیز نمی توانست متوجه غیر کادر سرمربی گری تیم ملی فوتبال باشد. آنجا که گفت: «مگر ما در دوره‌های پیشین جام جهانی نیز دو باخت و یک مساوی نیاورده بودیم؟ من حق دارم به عنوان یک شهروند این سوال را مطرح کنم و بگویم این شرایط چه برتری را نسبت به قبل داشته است؟» اگر به عنوان یک شهروند سخن می گوید چرا ژست کارفرما و صاحب کار به خود می گیرد و اگر در حوزه اختیارات وزیر است چرا ناله می کند؟ چرا غر می زند؟ چرا برکنار نمی کند؟ اگر اجازه برکناری ندارد چرا نمایش اقتدار می دهد؟!

  او برای این که حرف خود را مستند کرده باشد این را هم اضافه کرد: «6 پله هم در رنکینگ فیفا پایین آمده‌ایم». حال آن که فیفا با فدراسیون سر و کار دارد نه با وزارت ورزش. مرجع ضمیر دیگر او نیز باز نمی توانست شخص دیگری جز کی روش باشد: « ما هیچ گاه نباید از ترس مرگ خودکشی کنیم. گاهی شاهد لمپنیزم وارداتی در فوتبال نیز هستیم. فرد، همان فرد است با این تفاوت که یکی مانند من یقه‌اش به این شکل است و فرد دیگری یقه‌اش را باز می‌گذارد و یا کروات می‌زند»! -[در پاسخ به امیر حاج رضایی که به او گفت از تحقیر دفاع نکرده بلکه از لمپنیسم انتقاد کرده است]>

  ماجرا در عین ابهام و پیچیدگی اما ساده است. وزارت ورزش با تمدید قرار داد استخدام کارلوس کی روش به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران کاملا مخالف بوده اما یا با دستور مستقیم رییس جمهور (یا با دخالت رییس دفتر رییس جمهور یا به هر حال اراده ای فوق وزارت ورزش) ابقا شد تا به خواست افکار عمومی پاسخ مثبت دهند و مردم هم استقبال کردند. چون اتفاقا کاراکتر کی روش و اروپایی بودن او را می پسندند و بخشی از محبوبیت او به خاطر همین تیپ اوست! ضمن این که می دانند کی روش برود بهتر از او را نمی آورند و حوصله آدم های تکراری را ندارند که اتفاقا آنها هم خوب پول می گیرند!

  آیا آقای گودرزی چون می خواهد به هر قیمت «وزیر» باشد و وزیر بماند به این تحمیل یا فرمان تن داده یا نمی تواند با این موضوع کنار بیاید که یک مربی خارجی میلیاردها تومان دستمزد دریافت کند و خود را تابع وزارت ورزش نداند و شرط و شروط بگذارد و اصطلاحا ناز کند؟! اگر این پرسش تمام ذهن او را به خود مشغول کرده می تواند راه های ساده تری در پیش گیرد . مثلا بگوید فدراسیون فوتبال مستقل است و وزارت ورزش تنها بخشی از بودجه را به دستور رییس جمهور تقبل می کند یا استعفا کند وبرود. وزیر ورزش نداشته باشیم حداقل دو باشگاه مردمی این قدر تحقیر نمی شوند که برای دو برند ملی لطیفه بسازند و سرمربی تیم ملی هم با طیب خاطر کار خود را انجام می دهد.

  به بهانه عقب نشینی اخیر آقای گودرزی اما چند نکته را می توان مطرح کرد:

1- وقتی در جمع پیش کسوتان فوتبال از «بیگانه ای که یقه اش را باز می گذارد یا کراوات می بندد» می گوید و از «لمپنیسم وارداتی» در مقابل «لمپنیسم وطنی» سخن می گوید واقعا چه کسی منظور او بوده است؟ اگر کی روش نبوده چرا روابط عمومی وزارت ورزش زودتر تکذیب نکرد؟ اگر بوده چرا می گوید نام نیاوردم؟

2- از سخنان وزیر ورزش می توان دریافت که او با کی روش چند مشکل اساسی دارد:

اول این که  می گوید «مردم ما از این که توسط یک بیگانه تحقیر شوند رنج می برند.» اما خوب است بگوید این رنج مردم را چگونه متوجه شده است؟ چون همه نظر سنجی ها از حمایت اکثریت مطلق مردم از ادامه حضور مرد پرتغالی در راس تیم ملی فوتبال حکایت می کند. مگر این که ایشان نظرسنجی های دیگری انجام داده یا «مردم ما» با «مردم»ی که ما می شناسیم متفاوت باشد. ضمن این که اگر صرف بیگانه بودن امتیاز منفی به حساب آید چرا در دولتی عضویت دارد که سرمایه گذاران خارجی یا همان بیگانگان را با افتخار دعوت می کند؟ اگر بیگانه با دلار بیاید خوب است اما اگر تخصصی را بیاورد و دلار بگیرد بد می شود؟! بیگانه بیاید در صنعت نفت سرمایه گذاری کند و درصد قابل توجهی را به عنوان سهم خود ببرد خوب است اما برای این فوتبال شلخته نظم بیاورد و چهار تا استعداد را کشف کند و مردم را به ورزشگاه بکشاند و همبستگی ملی به ارمغان بیاورد بد است؟

مشکل دوم او این است که چون وزارت ورزش پول می دهد از کی روش تلقی «کارگر» دارد. «کارگر» اما تعریف مشخصی دارد و کافی است وزیر ورزش در جلسه هیات دولت کنار دست وزیر کار بنشیند تا برای او توضیح دهد و بداند هر که طرف یک کارفرما باشد کارگر نیست. کما این که پیمانکاران نیز طرف قرارداد کارفرمایان هستند. مگر این که در قرارداد کی روش آمده باشد که او در استخدام فدراسیون فوتبال است و در این قرار داد از این پس «کارگر» خوانده می شود. جدای اینها چرا در هفته کارگر با لفظ تحقیر آمیز واژه کارگر رابه کار می برد؟ آیا می توان در 11 اردیبهشت لفظ کارگر را در مقام تکریم به کار برد و در روزی دیگر در جایگاه تحقیر؟!

  مشکل اصلی آقای گودرزی با کی روش این است که انتظار دارد او مثل فردی مدام در خدمت وزارت ورزش در همه حال گوش به فرماناو باشد. حال آن که شرح وظایف او در قرارداد فدراسیون مشخص شده و جایی نیامده که در برابر وزیر ورزش باید کرنش کند.

 3- از وزیر ورزش می توان پرسید اگر همه ورزش ما فوتبال است چرا از بها دادن به کی روش انتقاد می کند و اگر همه ورزش، فوتبال نیست چرا ایشان تمام وقت خود را صرف موضوع فوتبال کرده است؟ مگر او وزیر ورزش و جوانان نیست؟ چند بار شنیده ایم که آقای گودرزی به موضوعی جز واگذاری استقلال و پرسپولیس و تیم ملی به رشته های دیگر ورزشی پرداخته باشد؟ بخش جوانان که جای خود دارد و عملا تعطیل شده است و اگر هر از گاهی دکتر گلزاری صحبتی نکند یادمان می رود که نام کامل وزارتخانه «ورزش و جوانان» است!

4- وزیر ورزش در حالی به قصد تحقیر و تخفیف از کی روش پرتغالی به عنوان کارگر کارفرمایی به نام وزارت ورزش نام می برد که اتفاقا برکناری این کارگر برای دولت و کارفرما بسیار پرهزینه تر است تا برکناری خود وزیر که با دو سطر رییس جمهور قابل عزل است. زیرا طبق قانون اساسی رییس جمهور هر گاه اراده کند می تواند وزیری را برکنار کند کما اینکه که در دوره احمدی نژاد بارها اتفاق افتاد.

  مجلس هم می تواند وزیری را استیضاح کند و کنار بگذارد. اینها البته هیچ یک توجیه تحقیر توسط یک نیروی در استخدام ولو در حد سرمربی تیم ملی نیست ووظیفه فدراسیون است که کی روش را توجیه کند که از گفتار و رفتار او نباید این تصور ایجاد شود که احترام وزیر را رعایت نکرده است و می توانند به او تذکر دهند یا خودشان توضیح دهند که درخواست امکانات به منزله شرط گذاری نیست اما حرمت امامزاده هم دست متولی است و وزیر ورزش نیز نباید مدام در حال کل کل با کسی باشد که به تعبیر او در استخدام شان است.

  هر چند که خود مرد پرتغالی هم حرفه ای تر از آن است که این نکات را نداند و به نظر می رسد وزیر ورزش هر از گاهی می خواهد نارضایتی خود را ابراز کند و اعلام دارد که کی روش به او تحمیل شده و اصطلاحا «او طرفِ ماهی هاست». –[در یک برنامه تلویزیونی وقتی از محمد صالح علا – شاعر و بازیگر و ترانه سُرا- خواسته شد نظر خود را درباره فیلمی که ماهی ها را در تور نشان می داد بیان کند پاسخ داد:« من طرف ماهی ها هستم!»]

  ایده آل محمود گودرزی این است که یک مربی ایرانی تیم ملی را هدایت کند و آن مربی را هم او تعیین کرده باشد و این همان اتفاقی است که نیفتاده و حالا هم معترض است در عین حال دوست دارد وزیر باشد و وزیر بماند چون خودش هم هیچ گاه تصور نمی کرد روزی جامه وزارت بپوشد. 

  همین حالا هم عملا همه کاره وزارت ورزش دکتر سجادی است و همان گونه که وزیر ورزش هم اشاره کرده اگر مجلس چند رای بیشتر داده بود اکنون سجادی وزیر بود نه گودرزی ولی وزیر کنونی هنوز نتوانسته از پوزیشن قبلی خود در دانشکده تربیت بدنی خارج شود و شاید برخی از این حملات و انتقادات به کی روش به خاطر این است که ثابت کند او هم هست! فدراسیون و کی روش کنار آمده اند، پولش را هم دولت به هر رو تامین می کند، بخشی از دستمزد هم در صورت راه یابی به جام جهانی برمی گردد، مردم و رییس جمهور هم که راضی اند. این آقا چه می گوید این وسط؟ ورزش همگانی را رها کرده و با این نوع واگذاری دو باشگاه مردمی آنها را خوار و ذلیل کرده که چی؟ که مدام بگوید من وزیرم؟!

 در حالی که محمود گودرزی نباید فراموش کند قبل از این که وزیر باشد یک معلم است و کی روش هم یک مربی و هر دو از این منظر در یک طیف تعریف می شوند و توصیف او به عنوان «لمپن وارداتی» برای آن که برخی مربیان وطنی را از اتهام لمپنی مبرا کند زیبنده نیست.

  نقل می کنند در روستایی فردی بالای منبر رفته بود و هنگام بیان حدیثی فراموش کرد که آن روایت چه بوده و دقایق طولانی حضار را منتظر و معطل نگاه داشت. در آن میان پیری برخاست و گفت: حدیث را فراموش کرده ای. پایین آمدن از منبر را که فراموش نکرده ای!

  این گفتار البته نمی خواهد وزیر ورزش را به استعفا یا تهدید به استعفا در صورت اصرار بر همکاری فدراسیون با کی روش یا فشار دولت به او برای توقف انتقادات خود از سرمربی پرتغالی ترغیب کند بلکه تنها به خاطر سخن اخیر که گقته است منظور او کی روش نبوده جا دارد تعریف بودا از صداقت را یادآور شویم که « وجود انسان 5 ساحَت دارد که عبارتند از باورها، احساسات، خواست ها، گفتار و کردار و معنی صداقت این است که این 5 عرصه بر هم انطباق داشته باشند.»

در مورد آقای گودرزی در این قضیه خاص می توان گفت باور او این است که مربی خارجی و مشخصا کی روش نباشد، احساس او هم قطعا منفی است، خواست او نیز قطع همکاری با مرد پرتغالی است اما نوبت به گفتار که می رسد نام نمی آورد و در کردار (عمل) نیز نه توان عزل دارد نه جرأت استعفا!

 بر پایه تعریف بودا از صداقت،  کسی که احساسی دارد ولی گفتاری متفاوت با آن یا باور خود را بر زبان می آورد یا خواست او با کردارش منطبق نیست در معرض اتهام عدم صداقت قرار می گیرد و این هرگز زیبنده عضو دولتی نیست که با شعار صداقت بر سر کار آمده است.