این بار دانشمندان رصدخانه جنوبی اروپا، برای کشف نشانه هایی از حیات، پا از گلیم منظومه شمسی خودمان فراتر نهاده و نشانه هایی از مولکول های آلی پیچیده ای را آشکار کرده اند که نزد اخترزیست شناسان به بلوک های سازنده حیات معروف هستند.

اختر زیست‌شناسان می‌گویند اگر قرار باشد به دنبال نشانه‌ای از موجودات هوشمند فرازمینی یا هرگونه‌ حیات در هستی باشیم، یافتن ردی از مولکول‌های آلی (شامل برخی ترکیبات شیمیایی کربن‌دار) و اسیدهای آمینه (واحدهای سازنده پروتئین‌ها) در دنیاهای دیگر می‌تواند سرنخ خوبی از وجود حیات در جایی به‌جز زمین باشد.

امیدی تازه برای یافتن حیات فرازمینی

بتازگی مریخ نورد کنجکاوی شواهدی از وجود مولکول های آلی متان در جو مریخ و فضاپیمای رزتا نیز ردی از برخی ترکیبات آلی در جو بسیار رقیق یک دنباله دار را گزارش کرده بودند. این بار دانشمندان رصدخانه جنوبی اروپا، برای کشف نشانه هایی از حیات، پا از گلیم منظومه شمسی خودمان فراتر نهاده و نشانه هایی از مولکول های آلی پیچیده ای را آشکار کرده اند که نزد اخترزیست شناسان به بلوک های سازنده حیات معروف هستند. آنها از ارائه رادیوتلسکوپ های بزرگ آلما (ALMA) واقع در کوهستان آتاکامای شیلی برای رصد منظومه ستاره ای ام. سی. دابلیو 480 (MWC480) استفاده کردند. این ستاره در فاصله تقریبی 455 سال نوری از زمین قرار دارد و جرمش دو برابر جرم خورشید است. ام. سی. دابلیو 480 در مقیاس مراحل تحول و تکامل ستارگان بتازگی مرحله نوباوگی را پشت سرگذاشته و فقط حدود یک میلیون سال سن دارد. وقتی این سن یک میلیون ساله را با سن حدود پنج میلیارد ساله خورشید مقایسه کنیم، متوجه می شویم که چقدر این ستاره جوان است. جالب این که این ستاره با وجود جوانی میزان درخشندگی اش 10 برابر خورشید ماست. به نظر می رسد هنوز سیاره ای در حال گردش به دور ستاره ام. سی. دابلیو 480 تشکیل نشده است. در چنین مرحله ای از تحول یک ستاره معمولا غبارهای میان سیاره ای به صورت یک قرص اطراف ستاره تازه تشکیل شده شروع به گردش می کنند تا کم کم مقدمات شکل گیری سیاره یا سیاره های در حال گردش به دور آن ستاره مهیا شود. این قرص غباری در فاصله ای بسیار دور از ستاره ام. سی. دابلیو 480 قرار دارد. تقریبا 30 تا 100 برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید. چنین فاصله ای را می توان با فاصله پلوتو از خورشید مقایسه کرد.

اخترشناسان در مشاهدات اخیر خود، در حالی که کار خود را روی قرص پیش سیاره ای ستاره ام. سی. دابلیو 480 متمرکز کرده بودند، ردی از مولکول های کربن دار سیانید متیل و سیانید هیدروژن پیدا کردند. این مولکول ها اتصالات نیتروژن ـ کربن در ساختار خود دارند که برای شکل گیری آمینواسیدها و در نتیجه پروتئین ها و تشکیل ساختار سلول در یک موجود زنده پرسلولی یا تک سلولی به کار می روند. معمولا مولکول های آلی مولکول های پایداری نیستند و در حین شکل گیری پیوند های شیمیایی شکسته می شوند، اما نکته جالب در مورد این ستاره این است که در قرص پیش سیاره ای پادار باقی مانده اند.

نتایج این مطالعات نشان می دهد مقدار این مواد آلی ردیابی شده بسیار بیشتر از میزان مواد مشابهی است که به نظر می رسد در نخستین مراحل در اوایل پیدایش منظومه شمسی وجود داشته است. به طوری که گفته می شود میزان مولکول های کربنی موجود در قرص پیش سیاره ای این ستاره به اندازه ای است که می تواند تمام اقیانوس های زمین را پر کند. این حجم بالا نشان می دهد عناصر مورد نیاز برای به وجود آمدن حیات، فقط منحصر به منظومه شمسی یا سیاره ما نیست و در دیگر منظومه ها هم وجود دارد. هر چند تاکنون هیچ نشانه ای قطعی از وجود حیات در کیهان در جایی بجز زمین وجود ندارد.

با کنار هم گذاشتن قطعات پازل تشکیل شده از نتایج اخیر وجود مولکول های آلی در مناطق مختلف کیهان، به نظر می رسد باید کم کم خود را برای شنیدن خبر قطعی از پیداشدن گونه ای از حیات در منظومه های ستاره ای دیگر آماده کنیم. تا امروز نزدیک به 2000 سیاره فراخورشیدی در حال گردش به دور ستاره های دیگر از طریق پروژه هایی همچون تلسکوپ فضایی کپلر کشف شده است.

منبع: جام جم آنلاین