از بازگشت ناطق نوری به جامعه روحانیت استقبال می کنیم

عصر ایران؛ سیما پروانه گهر- بخش اول گفت وگوی عصر ایران با حجت الاسلام غلامرضا مصباحی مقدم نماینده اصول گرای تهران در مجلس شورای اسلامی با این جمله سخنگوی جامعه روحانیت مبارز به پایان رسید که برای مجلس آتی رییس اصلاح طلبی را متصور نیست هر چند فضا را برای حضور شمار بیشتری از اصلاح طلبان در پارلمان مهیا می داند.


گفت و گو با سخنگوی جامعه روحانیت مبارز را از همین منظر ادامه داده ایم:

برخی از اصلاح طلبان سناریوی وحدت اصولگرایان و اصلاح طلبان معتدل را مطرح می کنند. شاید از طریق نتیجه فرق کند.این طور نیست؟

جریان اصلاح طلب با مشکل بزرگی به نام "مشروعیت لیدرها" رو به روست. برخی از لیدرهای این جریان مشروعیت سیاسی خود را از دست داده اند و این گروه را هم اگر کنار بگذارید از اساس لیدر ندارند و با بحران رهبری رو به رو هستند  و بیش از اصولگرایان بحران وحدت دارند.

اما اصلاح طلبان در انتخابات سال 92 تا اندازه ای به وحدت رسیدند که گزینه صد در صد اصلاح طلب خودر ا به نفع دکتر روحانی کنار کشیدند. این مساله در بین اصولگرایان نبود و آقایان قالیباف و ولایتی و حداد عادل به صحبت های جامعتین توجهی نکردند. حداد عادل البته کنار کشید اما حتی حاضر نشد بگوید به نفع قالیباف کنار کشیده و زمانی کنار کشید که برای رسیدن به وحدت نبود بلکه بر اساس نظرسنجی ها به این اطمینان رسید که شانسی برای پیروزی ندارد و با این وجود   مورد تمجید فراوان اصولگرایان قرار گرفت. اصلاح طلبان بر اساس این تجربه وحدت خود را موفق تر از اصولگرایان می دانند.

البته احتمال می دهیم زیر چتر لیدرهای قبلی بتوانند جمع شوند و به یک همگرایی برسند اما چندان کار راحتی نیست.

کنار رفتن عارف هم چندان راحت و محتمل نبود اما اتفاق افتاد.

بله. ببینید نسبت رای آقای عارف در انتخاب گذشته نشان می داد ایشان پیروز انتخابات نیست.

نسبت رای آقای ولایتی هم همین مساله را نشان می داد اما ایشان کنار نکشید . حتی گویا در روزهای آخر دکتر ولایتی پاسخ تلفن آیت الله مهدوی کنی را نمی دادند تا تحت تاثیر رو دربایستی با ایشان مجبور به کناره گیری نشوند.

آقای ولایتی یکی از یک جمع بود که اگر رای آن جمع را روی هم می گذاشتیم نتیجه تغییر می کرد.آقای عارف یک نفر بود که می توانست کل رای اصلاح طلبان را جمع کند.

یعنی شما قبول ندارید که اصلاح طلبان در کار تشکیلاتی قوی تر عمل کردند.

این نکته را قبول دارم. یعنی این که اصلاح طلبان در انتخابات سال 92 سازمان یافته تر از اصولگرایان عمل کردند. این را قبول دارم. به این دلیل که خود را در بحران می دیدند و باید از موقعیتی که داشتند خارج می شدند و توانستند با این کار از موقعیت " در لاک بودن" خارج شوند و تمام فعالیت های بعدی مرهون چنین اقدامی بود. برعکس جریان اصولگرا که جایگاه روَشن و معتبر و محکمی را داشت و لیدری هم چون مهدوی کنی مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفت و باخت به مجموعه اصولگرایان تحمیل شد.


              
تصور نمی کنید نوع رفتارهای اصولگرایان با بزرگان خودشان فضای جدیدی را به وجود آورده است که چهره هایی هم چون ناطق نوری، هاشمی رفسنجانی ، حسن روحانی و حتی بعضا جسته و گریخته در مورد علی مطهری و حتی علی لاریجانی از جانب اصلاح طلبان شناسایی می شود و به آن ها نزدیک می شوند. به طوری که حتی تعبیر می شود این چهره ها تغییر موضع داشته اند و به جناح چپ نزدیک شده اند.

جریان اصلاح طلب همیشه در صدد مصادره چهره های اصولگرا است اما موفق نمی شود. توجه کنید این موارد با هم متفاوت است. زمانی در مجلس هشتم آقای مطهری تقاضای استعفا کرد و مجلس این موضوع را به شور گذاشت. بنده به عنوان مخالف در آن جلسه گفتم آقای مطهری حری است که گاهی به جاده خاکی می زند. ایشان از نظر فکری اصولگرا است اما در تطبیقات دچار خطا می شوند. اصولگرایی تعریف و مبانی دارد اما اصلاح طلب ها این گونه نیستند. آن ها هیچ گاه چهارچوبی برای خود تعریف نکردند.
 
اما امروز افکار عمومی جامعه حسن روحانی را اصلاح طلب می داند.

خیر. آقای روحانی رییس جمهوری است که می باید به صورت فراجریانی عمل کند. جایگاه ایشان امروز از جایگاه پیش از ریاست جمهوری متفاوت است. آقای روحانی شخصیت معتدلی است و اعتدال گرا عمل می کرد اما همواره در مرز جریان اصولگرا قرار داشت.

 
یعنی ممکن است حسن روحانی به عنوان حلقه واسطی در خصوص اتحاد بین بخشی از اصولگرایان و اصلاح طلبان معتدل عمل کند.

جایگاه ایشان چنین جایگاهی نیست که بخواهد چنین نقش آفرینی کند، در حال حاضر جایگاه ایشان ریاست جمهوری است و به دلیل بار حقوقی این جایگاه نمی تواند چنین نقش آفرینی کند.

اما به لحاظ سیاسی می تواند؟ اگر روزی در جایگاه ریاست جمهوری نباشد.

اتحاد بین این دو جریان بعید است. اصولگرایان از اصول خود عدول نمی کنند و اصلاح طلبان در نهایت سهم خود را می خواهند . اما این احتمال را می دهم که اصلاح طلبان از مواضع قدیمی خود عدول کنند کما این که در جریان انتخابات سال 92 و بعد گاهی سخنانی می گویند که از برخی صحبت ها و مواضع سال 88 ابراز پشیمانی می کنند.و سخن از این که تندروی کردیم و باید به محوریت نظام نزدیک تر شویم. سخن از این که شعار نه غزه و نه لبنان متعلق به اصلاح طلبان نبود. این مساله در مصاحبه سید هادی خامنه ای مطرح شد و این شعار را اتهام به جریان اصلاح طلب معرفی می کند و می گویند که سخن از جمهوری ایرانی سخن اصلاح طلبان نبوده. از دیدگاه من اگر چنین سخنی صحیح هم باشد باید گفت برای اتخاذ این موضع دیر شده است.

اعلام برائت که ایرادی ندارد. اصولگرایان نیز امروز از احمدی نژاد اعلام برائت می کنند.

اصولگرایان بلافاصله بعد از رخ داد 11 روز خانه نشینی از احمدی نژاد اعلام برائت کردند و حتی جلوتر از آن با قدرت گرفتن رحیم مشایی به عنوان رییس دفتر وی، از احمدی نژاد فاصله گرفتند. اصلاح طلبان در روزهای سخت سکوت کردند و بعضا حتی با برخی شعارها همراه شدند.

این که جریان اصلاح طلب می خواهد هزینه برخی رفتارهای احمدی نژاد را بر دوش اصولگرایان بار کند، یک نوع خطا در راه فرافکنی است. باید گفت اگر کسی رییس جمهور شد محصول اقداماتش را باید بر دوش خود او گذاشت.

سرمقاله ای را یکی از آقایان اصلاح طلب در آفتاب امروز خطاب به من نگاشته بود که شما باید هزینه اقدامات احمدی نژاد را در طی دو دوره به دوش بگیرید. من پاسخ دادم که شما که از میرحسین موسوی حمایت کردید، آیا هزینه فتنه 88 را بر دوش می گیرید؟! بنابراین مساله نباید به این صورت دیده شود.

به بحث قبلی برگردیم، بسیاری احتمال می دهند که ناطق نوری در انتخابات مجلس دهم از یک لیست حمایت می کنند و ورود ضمنی داشته باشند.

من با این که چندی پیش گفت و گویی با ایشان داشتم و در آن گفت و گو تاکید کردند که هر سیاستمداری دوره ای دارد و بعد از آن دوره نباید خود را مطرح کند، گرچه دیدگاه ما این است چنین چیزی نیست .
 
آقای مصباحی مقدم این روزها حرف های بسیاری شنیده می شود از اعضای سابق جامعه روحانیت مبارز و چهره های اصلاح طلب که ناطق نوری از جامعه روحانیت مبارز گلایه دارد و دیگر از لحاظ فکری با این جریان قرابتی ندارد و حتی احتمالاتی مطرح می شود که به جریان سیاسی مقابل نزدیک شوند.

من به شدت معتقدم ناطق نوری در دام گروه های چپ نخواهد افتاد.من تعبیری در این خصوص دارم: " برو این دام بر مرغ دگر نِه..." . البته پیش از من یک بار دیگر چنین موضعی را ابراز کردم و بعد از نزدیک ایشان از من به خاطر این نظر تشکر کرد.

اما به نظر می رسد بازگشت آقای ناطق به جامعه روحانیت اما و اگر زیاد دارد.

به هیچ وجه. از ناحیه ما که تنها اقبال است و استقبال.