عصر ایران؛ مهرداد خدیر- رییس جدید سازمان صدا و سیما در نخستین اظهار نظر رسمی و رسانه ای خود پس از مراسم معارفه در آیین اختتامیه بیستمین جشنواره مطبوعات و خبرگزاری ها سخن گفت.
فارغ از این که انگیزه دعوت از آقای محمد سرافراز پیشینه فعالیت او در روزنامه رسالت – 20 سال قبل – بوده یا اقدام معاون مطبوعاتی را باید به خاطر نزدیک ساختن رسانه رسمی دیداری – شنیداری با رسانه های نوشتاری و دیجیتالی دانست، اظهارات ایشان از دو منظر قابل توجه و نقد است:
نخست این که رییس جدید سازمان صدا و سیما از تغییرات نوین در فضای خبررسانی گفت و به تفاوت های سایت ها و روزنامه ها چه در زمینه هزینه ها و چه به روز بودن پرداخت و نکات درستی که البته شامل خود صدا و سیما هم می شود و منحصر به رسانه های چاپی و نوشتاری هم نیست. رییس سازمان صدا و سیما ازاصطلاح «اعتیاد رسانه ای» هم استفاده کرد تا نسبت به تبعات آنچه زیان «استفاده زیاد از رسانه ها» خوانده شد هشدار دهد.
همچنین از اصطلاح تخصصی «قدرت نرم» استفاده کرد به جای این که نگاه توطئه انگارانه داشته باشد.
وجه دوم اما اشاره رییس سازمان صدا وسیما به مذاکرات هسته ای بود و این که هم توافق، محتمل است و هم به ثمر نرسیدن مذاکرات که با توجه به پیشینه ایشان در معاونت برون مرزی و مدیریت شبکه های انگلیسی زبان و عربی زبان و دلمشغولی به سیاست خارجی مطرح شد و این علاقه قابل درک است هر چند به مرور باید از این فضا خارج شود و به عرصه داخلی بیاید.
آقای سرافراز گفت: هرچند گفته می شود ایران با 1+5 مذاکره می کند یا به صورت 3+3 توصیف می کنند از نگاه او اما یک طرف ایران است و طرف دیگر نه 1+5 است و نه 3+3 بلکه 1.5 است. یعنی آمریکا 1 است و 5 کشور دیگر«نیم»اند.
مراد از1+5 اعضای دایم شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان است و منظور از3+3 نیزتفکیک اروپایی ها ازغیر اروپایی هاست. در 1.5 اما محوریت به آمریکا داده شده و بقیه نیم اند . منتها مشخص نمی شود این تحقیر و تخفیف تنها سه کشور اروپایی را در بر می گیرد یا شامل چین و روسیه هم می شود؟
اگر چین و روسیه بخشی از «نیم» یعنی 25 صدم درصد هستند این سوال به میان می آید که چرا تا این اندازه روی همراهی آنان حساب می شد؟
اگر هم آن طرف قرار ندارند و بخشی از«یک» ما به حساب می آیند و متحد مایند، چرا وزن خودمان و دو کشور دیگر را کم می کنیم؟
با این همه نوعی واقع نگری در سخنان رییس جدید سازمان صدا و سیما دیده و شنیده می شد که رگه هایی از امید را احیا می کند. تا جایی که می توان گفت محمد سرافراز ادبیات به نسبت متفاوتی را به کار گرفت. کافی است با سخنان روز تودیع رییس پیشین مقایسه شود که در پاسخ به این گفته که «صدا و سیما به جراحی نیاز دارد» ابتدا اظهار داشت «جراحی پول می خواهد» تا باز از کمبود اعتبار بنالد ولی ناگهان گفت: «خود ما جراحی می کنیم» و «کار ما جراحی جریان های منحط است».
قضاوت درباره دوره جدید صدا و سیما البته زود است اما ذهن مان درگیر این موضوع است که اگر آمریکا، یک است و بقیه همه روی هم نصفِ یک، روسیه و چین کجای این معادله قرار می گیرند که ما این همه تخم مرغ در سبد آنها چیدیم؟