این تحلیلگر مسائل اجتماعی با اشاره به اینکه اسلام به انسان به عنوان فردی که قرار است بمیرد و تمام شود نگاه نمی‌کند، ادامه داد: اسلام، انسان را در یک حیات بلندمدت می‌بیند که زندگی دنیوی، جزئی از این حیات بلندمدت و مرحله‌ای از مراحل زندگی انسان است.

یک روانشناس گفت: برخی والدین به دنبال ایجاد تصویر محبت‌آمیزی نسبت به خدا در کودک هستند اما به دلیل ندانستن راه و روش درست، تصویر ترسناکی از خدا در ذهن کودکان می‌سازند.

علی نقی‌زاده، یک تحلیلگر مسائل اجتماعی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: برخی والدین برای دور کردن فرزندان از اعمال بد به ترساندن کودک از عواقب رفتارهای ناشایست متوسل شده و برای اینکار مقولاتی مانند جهنم و عذاب را به عنوان مجازات خداوند در خصوص رفتارهای بد بکار ‌برده و در واقع کودک را از کار بد که از خدا می‌ترسانند، غافل از اینکه انتقال مفاهیم با این روش در این سنین، کودک را نسبت به خدا بدبین می‌کند.

وی افزود: آنها گاهی در رفتارهای خود تعارض دارند و به طور مثال به کودک توصیه مؤکد می‌کنند که دروغ نگوید اما، خود دروغ می‌گویند، نماز خواندن را به او متذکر می‌شوند ولی خود به آن عمل نمی‌کنند یا او را از غیبت نهی می‌کنند در حالیکه خود به این کار عادت دارند.

این روانشناس خاطرنشان کرد: اسلام یک دستورالعمل جامع و کامل تربیتی برای تمام ابعاد زندگی بشر دارد. دستورالعمل تربیتی اسلام، کودک، بزرگسال، پیر، جوان و هر مسئله‌ای که بشر با آن سروکار دارد را دربرمی‌گیرد، پس نمی‌توان گفت که اسلام دستورالعمل تربیتی را مختص کودکان می‌داند.

وی افزود: برای موفقیت در تربیت دینی کودکان، زن و شوهر باید دو سال قبل از بچه‌دار شدن خود را آماده و حریم‌های خود را حفظ کنند. همسران باید دو سال قبل از انعقاد نطفه، حریم‌ها را در دیدن و شنیدن رعایت کنند، حرام نخورند، حرام نشنوند، حرام نگویند و خیلی از مسائل دیگر را رعایت کنند. اسلام همچنین برای مادر باردار و پدر دستورالعمل‌هایی دارد.

وی با تأکید بر اینکه تربیت دینی علاوه بر کودک، شامل حال خود ما هم می‌شود، یادآور شد: طبق سخنان امام علی(ع)، کودکان خود را طوری تربیت کنید که برای نوجوانی خود را آماده کنند و در نوجوانی نیز آنها را طوری تربیت کنید که برای بزرگسالی آمادگی پیدا کنند. نباید فراموش کنیم که اگر تربیت دینی را در کودکی شروع نکنیم، کودک به سختی در بزرگسالی به سمت دین و دستورالعمل‌های اسلام گرایش پیدا می‌کند.

این روانشناس در پاسخ به اینکه چطور می‌توان ارزش‌های دینی را در کودکان درونی کرد، گفت: لازمه درونی شدن ارزش‌های دینی و اخلاق در کودکان این است که والدین ابتدا این ارزش‌ها را در خود، درونی کرده باشند.

وی تصریح کرد: پدر و مادر هر آنچه که می‌خواهند کودکان باشند، ابتدا باید خود عمل کنند، گرچه در بعضی خانواده‌ها این قضیه برعکس می‌شود و این والدین هستند که ارزش‌های تربیتی را رعایت نمی‌کنند ولی کودکان رعایت می‌کنند. این امر ناشی از تأثیراتی است که در محیط بیرون از خانه شکل می‌گیرد. در این شرایط والد کودک در بیرون از خانه یا در قالب برخی خویشاوندان شکل می‌گیرد. در اینجا والد، فرد دیگری است و تأثیر او روی کودک نسبت به پدر و مادر بیشتر است.

این تحلیلگر با اشاره به برخی اشتباهات والدین در تربیت دینی کودکان گفت: در حال حاضر، اکثر والدین تربیت دینی اشتباهی را برای کودکانشان پیاده می‌کنند. برخی والدین، نه تنها رفتار دینی که خودشان نمی‌خواهند به آن عمل کنند را در کودک ایجاد می‌کنند بلکه سعی می‌کنند آنرا به اجبار در کودک درونی کنند.

وی، این باور که رفتارهای تربیتی در خصوص دختران باید بیشتر از پسران باشد را غلط دانست و گفت: تربیت کلاً شامل حال هر دو جنس است چراکه هر کدام نقش متفاوت خود را خواهند داشت و باید برای ایفای نقش‌شان در آینده آماده شوند. اینطور نیست که بر تربیت یک جنس تأکید بیشتری کرد ولی دختران به عنوان مادران آینده جامعه باید از بهترین روش‌ها و اصول تربیتی برخوردار باشند.

وی با بیان اینکه کودکان، مخصوصاً در دو یا چند سال اول زندگی، در دامن مادران تربیت می‌شوند، تأکید کرد: اگر مادر بد تربیت شده باشد وضعیت تربیتی کودک مطلوب نخواهد شد.