گوگل که تقریبا هر روز به مناسبت های مختلف لوگوی
صفحه اصلی خود را تغییر می دهد، این بار به مناسبت سالروز شکست دیوار برلین
لگوی خود را تغییر داد.
به گزارش عصرخبر، گوگل در فیلمی که به
مناسبت امروز( بیست و پنجمین سالگرد تخریب دیوار برلین) بعنوان لوگوی خود
منتشر کرده، به نمادهای دیوار برلین در سراسر جهان پرداخته است.
دیوار
برلین اصلیترین نماد جنگ سرد بود که به پردهٔ آهنین مشهور شد و به مدت ۲۸
سال شهر برلین را به دو منطقهٔ شرقی و غربی تقسیم کرد.
پس از جنگ
جهانی دوم و در سال۱۹۴۷، چهار کشور اصلی پیروز جنگ یعنی متفقین شامل
آمریکا، بریتانیا، فرانسه و شوروی، کشور اشغالشدهٔ آلمان را به چهار بخش
که هر کدام تحت کنترل یکی از آنها بود تقسیم کردند. برلین به عنوان پایتخت
آلمان نیز از قاعدهٔ جداسازی مستثنی نبود. بنابر این با وجود این که تمام
شهر برلین در قسمت تحت نفوذ شوروی قرار داشت میان متفقین تقسیم شد. البته
قسمت تحت کنترل نیروهای شوروی به مراتب بیشتر از سایر قسمتها بود و شامل
بخش شرقی شهر میشد.
با بهبود تدریجی مناسبات میان شرق و غرب در
اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی زمینهٔ فروپاشی دیوار برلین فراهم شد. در سال ۱۹۸۹
حکومت کمونیستی شوروی تصمیم گرفت دموکراسیسازی را به عنوان یک اصل در
کشورهای اروپایی شرقی تحت نفوذ خود دنبال کند. اما در این میان اتفاقی
افتاد که روند رو به پایان دولت آلمان شرقی را آغاز کرد. دولت کمونیستی
مجارستان درهای خود را بر روی غرب گشود. در بیست و سوم آگوست ۱۹۸۹، مرزهای
بین مجارستان و اتریش باز شد. از آنجا که مهاجرت بین کشورهای کمونیستی
ممنوع نبود، ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفتوآمد به مجارستان بودند از
طریق این کشور و نیز چکسلواکی به آلمان غربی و سایر کشورهای اروپای غربی
رفتند. این مهاجرتها طی یک ماه به سرعت افزایش یافت. به طوری که در ماه
سپتامبر حدود ۱۳ هزار نفر از اهالی آلمان شرقی به سمت مجارستان حرکت کردند
تا بتوانند از طریق اتریش خود را به آلمان غربی برسانند.
در پاییز
همان سال، تظاهرات اعتراضآمیز مردم نسبت به دولت آلمان شرقی شدت گرفت تا
این که در هجدهم اکتبر همان سال اریک هونکر، رهبر آلمان شرقی از سمت خود
کنارهگیری کرد و چند روز بعد ایگون کرنس جانشین او شد. دولت جدید تصمیم
گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای
ویزا کنند. با اعلام این مطلب از سوی دولت دهها هزار نفر از ساکنان برلین
شرقی خود را به محلهای مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند و به برلین
غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز ماموران و نگهبانان را دچار مشکل
کرد. چرا که آنها برای مقابله با چنین جمعیتی آمادگی نداشتند. لحظه به
لحظه بر انبوه جمعیت اضافه میشد. سرانجام ماموران مرز را گشودند و مردم
توانستند از آن عبور کنند. در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال
از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز
فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفتههای بعد و توسط
کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج
خراب شد. فروریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود
که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت.
میخائیل گورباچف رئیس
جمهور وقت اتحاد جماهیر شوروی ۱۵ سال بعد، در سال ۲۰۰۴ عنوان کرد که وقتی
در ژوئیه ۱۹۸۹ با هلموت کهل صدراعظم آلمان غربی مذاکره کردهبود، به طور
مشترک به این نتیجه رسیدند که هنوز زمان وحدت دو آلمان فرا نرسیدهاست. در
نهایت هم به این توافق کردند که از میان برداشتن دیوار به قرن بیست و یکم
موکول شود. او عنوان میکند که البته مردم آلمان تصمیم دیگری گرفتند و با
پافشاری روی برچیدن دیوار، رهبری تاریخ را به دست گرفتند. مردم سایر
کشورهای اروپای شرقی و مرکزی نیز بلافاصله از آنها سرمشق گرفتند و موانع
رسیدن به آزادی را از سر راه خود برداشتند.
درحال حاضر ۳۴ قطعه از دیوار اصلی برلین در موزه نگهداری میشود.