۱۵ قانون در ارسال پیامک

 مطلبی که در این نوشته مورد اشاره قرار گرفته است بسیار ساده است و از میان کاربران متمم، احتمالاً افراد کمی نیازمند آن خواهند بود. اما شاید گاهی بتوانید این نوشته را برای کسانی که با پیامک های خود شما را آزار می‌دهند ارسال کنید:
 
۱) در کشور ما،‌ سه سبک مختلف نگارش پیامک مورد استفاده قرار می‌گیرد. گروهی کاملاً فارسی می‌نویسند. گروهی کاملاً انگلیسی و گروهی پینگیلیش (کلمات فارسی با حروف انگلیسی).
 اگر برای کسی پیامک انگلیسی می‌فرستید قبلاً اطمینان حاصل کنید که وی می‌تواند معنی کلمات شما را کامل درک کند. در غیر این صورت، این نوع ارسال پیام بی احترامی محسوب می‌شود. ضمناً اگر می خواهید به یک پیامک پاسخ دهید،‌ تا حد امکان بکوشید از همان سبک مورد استفاده‌ی فرستنده استفاده کنید.
 اگر فرستنده برای شما نوشته: Chetori? Khubi? در جواب ننویسید: «ممنون». این نوع جواب یادآوری به طرف مقابل است که «یا انگلیسی و درست و حسابی بنویس یا به همین زبان خودمان بنویس». همینطور برای کسی که پیامک فارسی می‌فرستد تا حد امکان پیامک انگلیسی یا پینگیلیش نفرستید.
 
۲) هرگز پیامک‌های سریالی ارسال نکنید. زمانی که یک پیامک ارسال می‌کنید موظف هستید منتظر بمانید تا طرف مقابل پاسخ دهد. اگر پاسخی دریافت نکرده‌اید به معنی این است که طرف مقابل درگیر یک کار با اولویت بیشتر است. ترجیحاً حرف‌های طولانی خود را هم در قالب پیامک های متعدد طولانی ارسال نکنید. به طرف مقابل احساس خوبی نمی‌دهد و آمارها نشان می‌دهند که معمولاً آخرین پیامک شما با دقت خوانده خواهد شد.
 
۳) بعضی وقتها که پیامک شما دریافت نمی‌شود،‌ لطفاً به دنبالش پیامک‌های بعدی را ارسال نکنید. پیامک‌ها صف فیزیکی ندارند که با فشار دادن از این سمت، زودتر از آن سمت لوله بیرون بیایند! خصوصاً با توجه به اینکه طرف مقابل ممکن است موبایل را خاموش کرده یا در منطقه‌ای باشد که پوشش شبکه تلفن همراه ندارد.
 آیا تا به حال دقت کرده‌اید که بسیاری از انسانها وقتی از تونل یا زیرزمین یا … بیرون می‌آیند و صدای بوق متعدد پیامک از موبایلشان به گوش می‌رسد،‌ لبخند عجیبی بر لب دارند؟ حس مهم بودن. حس مورد نیاز بودن. حس اینکه چند نفر کارشان به کار من گیر کرده است و … آیا تا به حال فکر کرده‌اید که دردناک ترین صحنه در این حالت چیست؟ اینکه ۱۵ پیامک همه از یک نفر باشند!
 
۴) ارسال پیامک مانند ارسال ایمیل است. فرستادن آن با شماست و اختیار جواب دادن با طرف مقابل. این تاخیر ممکن است یک دقیقه، یک ساعت یا یک روز یا … طول بکشد. برای پیگیری پیامک خود، زنگ نزنید. یا اگر کاری هست که در  نهایت باید با تلفن پیگیری شود،‌ این تعامل را با پیامک آغاز نکنید.
 
۵) از جمله تشریفات متعارف در بسیاری از فرهنگ های جهان این است که قبل از تماس تلفنی برای طرف مقابل پیامکی می‌فرستند تا مطمئن شوند که وی فرصت پاسخگویی تلفنی را دارد. در ارتباطاتی که موقعیت طرف مقابل از شما بالاتر است، این رفتار می‌تواند نشانه‌ای از ادب باشد.
 
 ۶) اگر طرف مقابل برای شما اهمیت دارد همیشه تلاش کنید پاسخ پیامک‌هایش را در حد و اندازه‌ی پیامک او تنظیم کنید. اگر کسی به شما پیامک زد: «چطوری؟ دلم برات تنگ شده؟ سرحالی؟ کارها خوب پیش میره؟» جواب این پیامک نمی‌تواند چنین باشد: «اااای…». یا اینکه: «ممنون. منم همینطور».
 
 ۷) تا حد امکان از ارسال تک حرف خودداری کنید. وقتی برای طرف مقابل می‌نویسید: chera j nemidi? معنایش این است که او آنقدر برای شما ارزش ندارد که ۵ ثانیه اضافی صرف او کنید و بنویسید: Chera Javab Nemidi? چگونه انتظار دارید وقتی خودتان در حد ۵ ثانیه برای طرف مقابل وقت نمی‌گذارید، او چند دقیقه وقت بگذارد و پاسخ شما را ارسال کند؟
 
 ۸) همیشه به کوتاه کردن طول پیامک (بدون خلاصه کردن واژه‌ها) فکر کنید. «من دلم برایت تنگ شده» دو واژه‌ی اضافی دارد: «من» (چون شما از طرف کس دیگری صحبت نمی‌کنید) و «برایت» چون قاعدتاً اگر به کسی پیامک می‌زنید دلتان برای همان فرد تنگ شده. «دلم تنگ شده» دوستانه تر و صمیمی‌تر است. اساساً پیامک فضای ارتباط غیررسمی است. اگر برای کسی پیامک ارسال می‌کنید که مجبورید بنویسید: «با سلام. احتراماً عطف به پیامک قبلی در خصوص …» به نظر می‌رسد انتخاب کانال پیامک برای گفتگو در رابطه‌ای تا این حد رسمی،‌ انتخابی بسیار نادرست است.
 
 ۹) گزارش دریافت یا Delivery Report صرفاً به این معناست که پیامک شما به موبایل دوستتان رسیده است. اما معلوم نیست که این پیامک خوانده شده یا نه. بنابراین اگر پیامک برای شما مهم است و می خواهید زمان یا مبلغ یا مکان ملاقات یا مطلب مهمی را هماهنگ کنید، در پایان پیامک از طرف مقابل بخواهید که خوانده شدن پیام را به شما گزارش دهد.
 
۱۰) حتی در صورتی که قرار دیدار یا شام یا مهمانی را با دوستان خود هماهنگ کرده‌اید، تایید مجدد با استفاده از پیامک می‌تواند نشانه‌ای از ادب و احترام باشد.
 
۱۱) اگر کسی به شما پیامک زد، لطفاً بلافاصله به او زنگ نزنید. ارسال پیامک به این معناست که او در این لحظه به هر دلیل نمی‌تواند با شما صحبت کند. همیشه پیامک را با پیامک پاسخ دهید و اگر لازم به تماس بود حتماً ابتدا با پیامک اجازه بگیرید. ضمن اینکه اجازه گرفتن به این سبک نیست که: «میتونی الان حرف بزنی؟». بلکه باید بپرسیم: «کی فرصت داری که تلفنی حرف بزنیم؟». تا او بتواند بدون دروغ یا توجیه یا استرس، زمان دیگری را پیشنهاد کند.
 
۱۲) هیچ رابطه‌ای را – چه کاری و چه عاطفی – با پیامک آغاز نکنید و با پیامک به پایان نرسانید. وقتی تمام شکل‌گیری یا پایان رابطه در چند کاراکتر خلاصه می‌شود، هر یک از طرفین باقی ماجرا را بر اساس مفروضات خود، تحلیل خواهد کرد.
 
۱۳) همه موبایل خود را شبها خاموش نمی‌کنند. خیلیها به دلیل مشکلات کاری مجبورند موبایل خود را روشن نگه دارند. اما این به آن معنی نیست که هر ساعتی از شبانه روز می‌توانید به طرف مقابل پیامک دهید.
 
۱۴) در یک جلسه‌ی رسمی و حتی یک مهمانی، برای ارسال پیامک یا پاسخ دادن به پیامک دیگران اجازه بگیرید. این کار هیچ تفاوتی با زنگ زدن ندارد. کار درستی نیست که در حضور دیگران، ناگهان سر خود را داخل موبایل خود فرو کنید!
 
۱۵) اگر کسی هر پیامک شما را دو روز بعد جواب می دهد،‌ لطفاً پیامک های او را چند ثانیه پس از دریافت پاسخ ندهید. هم احساس او خوب نخواهد بود و هم موقعیت شما.