درخواست برای واکنش دفتر امام به یک خاطره

وقتی که مرحوم امام (ره) به درستی متذکر شدند که هرگونه استنادی به ایشان باید مبتنی بر اسناد متقنی که تعیین کرده اند باشد، از ابتدا می دانستند که اگر این نکته را حل نکنند پس از وفات ایشان چه بازار مکاره یی درباره انتساب فلان نظر یا خبر به ایشان پیش خواهد آمد و حتی اکنون هم که این پیش بینی را کرده اند و تمهیدات لازم را برای جلوگیری از انتساب اخبار دروغ و جعلی در نظر گرفته اند، باز هم شاهد مواردی از این دست هستیم: معلوم نیست که اگر آن تمهید اندیشیده نمی شد، امروز با چه وضعی مواجه بودیم.

به گزارش ایسنا، موضوع از این قرار است که یکی از سایت های اصولگرا اخیرا به مناسبتی گفت وگویی انجام داده و در آن مساله یی را منتسب به امام کرده اند که تاکنون نه تنها هیچ مورد مشابهی وجود نداشته بلکه برعکس آن همیشه گفته شده است.

در بخشی از این گفت وگو ، نقل قولی از مرحوم لاجوردی درباره جلسه یی که ادعا شده گویا وی با برخی دیگر از مسوولان خدمت امام بوده اند، آمده است که «لاجوردی می گفت هرچه حرف ها و گزارش های این آقایون بیشتر می شد ابروهای امام بیشتر در هم فرو می رفت و چین و چروک چهره شان بیشتر می شد. امام از این گزارش ها خیلی غضبناک شده بودند که بعد از اتمام گزارش آخرین نفر حضرت امام (ره) روی به بنده کردند و فرمودند «تو چی می گی؟» که من شروع به جواب دادن تمام این ادعاها کردم، یکی از آنها که کنارم نشسته بود در اثر پاسخ های من به این گزارش ها چنان به خود می لرزید که آرنج او به پهلوی آسیب دیده من برخورد می کرد. حین ارائه گزارش دیدم که چهره برافروخته امام باز می شد و رفته رفته چهره شان باز و ایشان خوشحال شدند .وقتی هم که صحبت هایم تمام شد امام خطاب به بنده گفتند که «آقای لاجوردی مسائل این جلسه بین من، شما و خدا تا روز قیامت به امانت بماند» و بعد پشت به جمع از اتاق خارج شدند... جالب است که بعد از این جلسه هم شهید لاجوردی به دلیل ارادت قلبی و اعتقادی که به حضرت امام داشت و در همه حال خودش را مقید به ولایت پذیری از ایشان می دانست با عنایت به این کلام حضرت امام که به ایشان فرموده بودند مسائل این جلسه امانت میان ما تا روز قیامت، لذا با وجود پرسش های فراوان و اصرارهای زیاد دوستان باز مرد پولادین زندان های رژیم طاغوت حاضر نشد حتی به نزدیک ترین دوستانش از صحبت های مطرح شده در این دیدار و حتی از حاضرین در این جلسه صحبتی به میان آورد. لاجوردی تا زمان نایل آمدن به فیض شهادت یک قدم هم از خط امامت و ولایت عدول نکرد.»

گذشته از اینکه بسیار بعید است مرحوم لاجوردی چنین خبری را و به این صورت نقل کرده باشند ذکر چند نکته ضروری است. اول اینکه فرض کنیم چنین چیزی اتفاق افتاده، مگر مفاد آن جلسه فقط میان امام و ایشان بوده که ایشان بگوید مسائل این جلسه میان آن دو نفر تا قیامت به امانت بماند؟ طبعا اگر می خواستند چنین بگویند باید به همه جمع گفته می شد.

به علاوه این چه نقل قولی است که از کسی (مرحوم لاجوردی) می شود که در قید حیات نیست و اگر چنین چیزی بود حتما وی در زمان حیات خود آن را اعلام می کرد نه آنکه فقط به یک نفر به صورت خصوصی گفته باشد. این گونه نقل قول درست کردن، خرج کردن از حساب امام(ره) برای توجیه رفتار دیگران است که قطعا مرحوم لاجوردی به آن رضایت نداشته اند.

از همه اینها گذشته کسی که امروز خود را پیرو و علاقه مند به امام (ره) می داند، چرا این توصیه اکید ایشان را که کسی حق ندارد خبر و نظری را برخلاف ضوابط تعیین شده به ایشان استناد دهد، رعایت نمی کند. بخش بعدی اظهارات گوینده در قلب تاریخ مهم تر است. آنجا که پرسیده می شود که «آیا لاجوردی روی پرونده های 7 تیر و 8 شهریور هم کار کرد؟» می گوید: «پرونده های 7 تیر و 8 شهریور هست. لاجوردی به اعدام او (متهمی که هست) اعتقاد داشت... خودش هم یک نسخه نگه داشت و شاید یک نسخه هم در جای امنی باشد. آن فرد مسوول قضایی رفت و به دروغ به امام گفت که پرونده بسته شده است. آن پرونده هست و قاتل هم هست. یک روز که خدمت مقام معظم رهبری رفته بودیم، پس از دیدار از آنجا خارج شدیم و در حیاط بودیم که آن فرد، دست روی دوش لاجوردی زد و گفت سلام سید. لاجوردی او را کافر و مرتد می دانست و به همین دلیل جواب سلامش را نداد.» آیا این توهین به امام (ره) نیست که مساله یی که در زمان حیات ایشان مطرح و مختومه شده و هیچگاه هم در حیات ایشان رد نشده است را اکنون وارونه جلوه داد؟ این چیزی جز تخریب واقعیت های تاریخی نیست. آن هم با استناد به مرحوم لاجوردی که آنقدر شجاعت داشت اگر چنین مواردی را معتقد بود شخصا بیان می کرد. باز کردن زخم های کهنه، هرچند کمکی به حل مشکلات امروز کشور نمی کند، ولی مهم تر از آن این است که در این راه، کاری نکنیم که پایه های انقلاب از جمله آن دسته از حقایق تاریخی که به امام(ره) مربوط می شود، خدشه دار شود. ایشان به شدت پرهیز داشتند از اینکه حرف خصوصی با کسی بزنند، چه رسد به اینکه از کسی بخواهند که حرف های گفته شده پیش خودشان بماند، آن هم تا قیامت! هرکس این خبر را بخواند، خواهد گفت که ببین چه خبر بوده؟ به علاوه آن طور که از سیاق خبر برمی آید (بر فرض آنکه آن را درست فرض کنیم) پاسخ های داده شده در دفاع از عملکرد آقای لاجوردی مطلوب امام واقع شده است، پس دلیلی ندارد که بخواهند انتشار مفاد گفت وگوها را برای قیامت بگذارند، بلکه برعکس باید گفته می شد که این پاسخ ها را در اختیار مردم قرار دهید!

اگر منتشرکننده این خبر نمی دانستند که چه سوءبرداشت ها و سوءاستفاده هایی از بیان و نشر این خبر می شود، باید به درک ارتباطی و حرفه یی آنان شک کرد و اگر می دانستند در این صورت باید گفت که منظور آنها بیش از آنکه دفاع از فرد مورد نظر که مدعی است خبر از او نقل شده باشد، سست کردن یکی یا مهم ترین پایه انقلاب یعنی رفتارهای مرحوم امام (ره) هدف آنان بوده است. شایسته است که دفتر نشر و حفظ آثار امام در این موارد واکنش شایسته یی از خود نشان دهند.