بدین شکل که بعد از جلسه هیات دولت، سخنگو دقایقی پشت یک تریبون قرار می گیرد و خبرنگاران پشت نوار قرمزی که جلوآمدن از آن برایشان ممنوع است (و یادآور خط قرمز است) می ایستند و صحبت های سخنگو را یادداشت می کنند!

عصرایران - با روی کار آمدن دولت روحانی، انتظار می رفت یک "سخنگوی تمام وقت" عهده دار ارتباط با رسانه ها شود و بعد از 8 سال بی مهری دولت به رسانه ها، یک "سخنگوی واقعی" این ارتباط را ترمیم کند.

با این حال، وقتی رئیس جمهور ، معاون بسیار پرمشغله خود را به عنوان سخنگو برگزید،‌ مشخص شد که دولت یازدهم قصد ندارد ارتباط خوبی با رسانه ها داشته باشد.

محمدباقر نوبخت که عنوان سخنگویی دولت را یدک می کشد، علاوه بر این سمت، دو معاونت مهم ریاست جمهوری را بر عهده دارد: "معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی" و "معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی".
هر کدام از این دو معاونت به اندازه کافی دغدغه و دلمشغولی دارند و طبیعی است که در چنین وضعیتی، وظیفه سخنگویی به حاشیه می شود و به یک عنوان تشریفاتی تبدیل می شود که صرفاً برای خالی نبودن عریضه است.

از اشتباه روحانی در انتصاب سخنگو تا بی احترامی هفتگی به رسانه ها

نتیجه نیز بعد از حدود 9 ماه کاملاً مشهود است: عدم برگزاری جدی جلسات سخنگو ، عدم دسترسی درتمام اوقات و برگزاری سرپایی جلسات!

هم اکنون عمده جلسات آقای سخنگو به صورت سرپایی در حیاط ریاست جمهوری برگزار می شود بدین شکل که بعد از جلسه هیات دولت، سخنگو دقایقی پشت یک تریبون قرار می گیرد و خبرنگاران پشت نوار قرمزی که جلوآمدن از آن برایشان ممنوع است (و یادآور خط قرمز است) می ایستند و صحبت های سخنگو را یادداشت می کنند!

این در حالی است که باید دستکم یک روز در هفته و در ساعت مشخصی جلسه رسمی سخنگو در سالن کنفرانس برگزار شود و خبرنگاران بتوانند سوالات خود را به نوبت مطرح کرده و پاسخ بگیرند نه این که در سرما و گرما، سرپا بایستند و حتی برای یادداشت برداری هم مشکل داشته باشند.

این که سخنگوی دولت ، جلساتش را بدین شکل برگزار می کند،‌ توهین آشکار به رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی است. حتی در زمان احمدی نژاد هم غلامحسین الهام که به ابوالمشاغل معروف بود ،‌جلسات سخنگو را در سالن کنفرانس برگزار می کرد.
آقای سخنگو بداند که رسانه ها می دانند فرق است بین «اطلاع رسانی از آنچه در جلسه امروز دولت گذشت» با «جلسات هفتگی سخنگو»؛ آنچه هم اکنون انجام می شود، اولی است.

سخنگوی دولت، اگر می خواهد سخنگو باشد، باید همانند سخنگوی قوه قضاییه یا سخنگوی وزارت امور خارجه، زمان و سالن مشخصی را در هفته به این کار اختصاص دهد نه این که هر از گاهی بعد از جلسات هیات دولت، یک نوار قرمز بین خود و خبرنگاران بکشد و یک گپ و گفت کوتاه داشته باشد!

از خطای روحانی در انتصاب سخنگو تا بی احترامی هفتگی به رسانه ها

سخنگوی دولت، باید در همه روزهای هفته، به طور تمام وقت در دسترس رسانه ها باشد و طبیعی است کسی که دو معاونت ریاست جمهوری را بر عهده دارد به دلیل مشغله های تمام وقتش، نمی تواند به طور تمام وقت به امور سخنگویی برسد.

یک سخنگو باید مدام با تمام بخش های دولت در ارتباط باشد و به ویژه در مسائل روز با بخش های مربوط ارتباط نزدیک تری بگیرد ، دائماً بروز باشد و درعین پاسخگویی های موردی در هفته به رسانه ها، یک روز مشخص را در هفته در یک سالن کنفرانس آبرومند بنشیند و با وسعت وقت در اختیار رسانه ها باشد.

این انتظار زیادی از یک سخنگو نیست. اگر محمدباقر نوبخت می خواهد سخنگو بماند،‌باید با کناره گیری از دو پست دیگرش ، وقت خود را به کار سخنگویی اختصاص دهد و اگر نمی تواند، از سخنگویی استعفا کند تا رئیس جمهور شخص دیگری را بدین مهم بگمارد هر چند در وضعیت کنونی،‌ انتقاد اصلی به شخص رئیس جمهور است که چنین انتصابی را انجام داده است.

تماشاخانه