یکی از بازی های بسیار مناسب برای دوره اضطراب جدایی، بازی "دالی موشه" است.برای این که فرزندتان یاد بگیرد، اگر چیزی را نمی بیند به این معنا نیست که آن شیء وجود ندارد.برای مثال می توانید ملافه ای را روی سر خود بکشید و بعد سرتان را از زیر ملافه بیرون بیاورید و به این طریق با او بازی کنید.

میزان وابستگی کودکان شش تا هجده ماهه و مدت زمان این دوره در بچه های مختلف، متفاوت است اما به طور معمول در نه ماهگی شدت آن به اوج می رسد و سپس به تدریج کاهش می یابد تا این که دوباره در هجده ماهگی بروز نماید.
این ویژگی را اضطراب جدایی می نامند و دلیل آن این است که کودک به اندازه کافی بزرگ شده است که توانایی یادآوری و مقایسه را داشته باشد.

بنابراین به طور کامل درک می کند که شما چه زمانی، در حال دور شدن از وی هستید و او این دوری را دوست ندارد چرا که از دفعه قبل که تنها مانده است، خاطره خوشی ندارد. به خاطر بسپارید؛ او تا زمانی که شما را می بیند، هیچ مشکلی ندارد اما به محض این که موفق به دیدنتان نشود، گریه را سر می دهد.

گاهی اضطراب جدایی، حتی امکان انجام امور خصوصیتان ( مانند دستشویی رفتن ) را از شما سلب می کند و در این زمان احساس می کنید، صبر و تحمل شما نیز همانند مثانه تان در آستانه سرریز شدن است. در ضمن اگر در این دوران تصمیم داشته باشید کار بیرون از منزل را از سر بگیرید؛ متوجه مشکلات ناشی از اضطراب جدایی خواهید شد.

این نوع اضطراب که بین سنین ۳ سالگی تا ۱۸ سالگی اتفاق می افتد، در صورتی که حداقل به مدت ۴ هفته ادامه داشته باشد و حداقل ۳ مورد از ۸ مورد مطرح شده در ذیل را دارا باشد تحت عنوان اختلال اضطراب جدایی شناخته می شود.
۱- ناراحتی شدید و مداوم در زمانی که جدایی از خانه یا مظاهر اصلی دلبستگی (مراقبت کننده اصلی) رخ می دهد یا احتمال آن وجود دارد.
2- نگرانی شدید و مداوم در مورد از دست دادن یا آسیب دیدگی احتمالی مظاهر اصلی دلبستگی (مراقبت کننده اصلی).
۳- نگرانی شدید و مداوم در مورد اینکه یک رویداد ناگوار باعث جدایی از مظاهر اصلی دلبستگی (مراقبت کننده اصلی) خواهد شد (مانند گم شدن یا دزدیده شدن)
4- اکراه یا خودداری مداوم از رفتن به مدرسه (مهد کودک) یا جاهای دیگر به دلیل ترس از جدایی.
۵- ترس شدید و مداوم یا اکراه از تنها ماندن در خانه یا اماکن دیگر بدون حضور مظاهر اصلی دلبستگی (مراقبت کننده اصلی) یا افراد بزرگ تر.
۶- اکراه یا خودداری مداوم از خوابیدن بدون حضور یکی از مظاهر دلبستگی و یا خوابیدن در مکانی غیر از خانه خود
. 7- کابوس های مکرر درباره موضوع جدایی.
۸- شکایات مکرر از نشانه های ناراحتی بدنی (مانند: سردرد دل درد، تهوع یا استفراغ) هنگامی که جدای از مظاهر اصلی دلبستگی رخ داده یا احتمال آن وجود دارد.

چگونه باید با اضطراب جدایی برخورد کرد؟

* ابتدا مطمئن شوید، کودک بیمار نیست و فشارهای روحی و عاطفی به او وارد نمی شود زیرا در این موارد هم، بیش

اگر بدون اطلاع قبلی خانه را ترک کنید، ممکن است کودک فکر کند که این کار در آینده هم تکرار خواهید کرد و این بی اطمینانی سبب می شود که او دائماً به شما بچسبد.

از پیش به شما وابسته می شود.

* با اضطراب جدایی کنار بیایید و قبول کنید که این ویژگی مختص دوره شش تا هجده ماهگی کودک است و بالاخره این دوره تمام خواهد شد. اوج اضطراب جدایی پیش از یک سالگی است و بعد از اولین جشن تولد به تدریج کمتر با این مشکل مواجه خواهید شد.

* وقتی مجبورید به سرعت و برای مدت کوتاهی از اتاق بیرون بروید، در مدتی که در اتاق حضور ندارید با فرزندتان صحبت کنید، تا مطمئن شود که شما در نزدیکی او هستید. یکی از بازی های بسیار مناسب برای دوره اضطراب جدایی، بازی "دالی موشه" است.برای این که فرزندتان یاد بگیرد، اگر چیزی را نمی بیند به این معنا نیست که آن شیء وجود ندارد.

* هنگامی که فرزندتان شما را نگاه نمی کند، تا حد امکان از ترک وی اجتناب کنید. بعضی مادران منتظر فرصتی می شوند و تا حواس فرزندشان به بازی و سرگرمی پرت می شود ، از اتاق بیرون می روند. آن ها با این کار خود می خواهند مانع گریه و بی تابی فرزندشان شوند غافل از این که این امر در نهایت باعث افزایش اضطرابِ او می شود.

* اگر در این دوره قصد دارید، نگهداری از کودکتان را به یکی از نزدیکان یا پرستار بچه بسپارید، ابتدا به کودک فرصت دهید در حضور شما، به طور کامل با شخص مورد نظر آشنا شده و به او عادت کند.به این ترتیب به فرزند خود کمک می کنید تا اضطراب جدایی از شما را بهتر پشت سر بگذارد.

* برای همسرتان در این مورد به خوبی توضیح دهید تا او بداند که فرزندتان شما را بیش تر از پدرش دوست ندارد، ممکن است پدر در دوره بروز اضطراب جدایی احساس کند که شما و فرزندتان به او توجهی ندارید و وی در حاشیه قرار دارد و ارتباط بسیار نزدیک و دائمی شما با کودک ، فضایی را برای او باقی نمی گذارد. در این صورت به پدر اطمینان خاطر دهید که این ویژگی، خاص و مربوط به این دوره بوده و موقتی است. در ضمن از او بخواهید به اشکال دیگری به یاری شما بیاید.

* یکی از بازی های بسیار مناسب برای دوره اضطراب جدایی، بازی "دالی موشه" است.برای این که فرزندتان یاد بگیرد، اگر چیزی را نمی بیند به این معنا نیست که آن شیء وجود ندارد.برای مثال می توانید ملافه ای را روی سر خود بکشید و بعد سرتان را از زیر ملافه بیرون بیاورید و به این طریق با او بازی کنید.

اگر کودک کمی بزرگ تر است ، می توانید تیله ای را زیر فنجان پنهان کنید و بعد با برداشتن فنجان، به او نشان دهید که هنوز تیله سر جایش است. اگر این کار را به شکل بازی و تفریح انجام دهید، فرزندتان آن را سریع تر می آموزد.

کودکم به تنهایی در اتاق نمی خوابد و شب ها کابوس می بیند!!!
اگر نیمه های شب کودک از خواب بیدار شد و شروع به گریه کرد، به سراغ او رفته و قبل از اینکه چراغ را روشن کنید، او را در آغوش گرفته و آرام کنید. بعد از اینکه کودکتان آرام شد می توانید چراغ را روشن نمایید. این موضوع بسیار اهمیت دارد چرا که کودک در تاریکی آرامش را تجربه می کند و به مرور ترس او از تاریکی از بین می رود. در این اختلال (اختلال اضطراب جدایی)، کودک مشکلات فراوانی را در خوابیدن نشان می دهد. از جمله اینکه انتظار دارد در رختخواب والدین خود بخوابد و چنانچه در اتاق بسته باشد و به او اجازه ورود ندهند، پشت در می خوابد. دیدن کابوس و ترس های بیمارگونه، از دیگر علائم مربوط به این اختلال می باشد به این ترتیب که در زمان خواب دچار کابوس شده، از خواب می پرد و گریه می کند. اضطراب های کودک در این اختلال، بیشتر از این ناشی می شود که او ترس شدیدی نسبت به مرگ، گم شدن، ترک کردن و از دست دادن مادر خود دارد و خواب هایی که می بیند ممکن است مربوط به یک غول، گرگ، دزد و ... باشد که به سراغ او آمده و می خواهند به نوعی او و مادرش را از یکدیگر جدا کنند. در اینجا نکاتی وجود دارد که والدین لازم است آنها را مد نظر قرار دهند. هیچ گاه کودک را به رختخواب تان نیاورده و او را در رختخواب خودش بخوابانید. اگر کودک خیلی بی تابی می کرد مشروط بر اینکه بعد از خوابیدن به اتاقتان باز خواهید گشت می توانید در کنار او بمانید. در زمان خواب، داستان های خوشایند برایش تعریف کنید و از گفتن داستان هایی که در آن گرگ، غول و موجودات ترسناک هستند به شدت پرهیز کنید. بر فیلم ها و کارتون هایی که تماشا می کند نظارت داشته باشید. فیلم های ترسناک و کارتون های خشونت بار تاثیر ناخوشایندی بر کودکان می گذارد.

کودکم به من خیلی وابسته است!!

کودکان مضطرب غالبا برای اینکه توجه والدین را به خود جلب کنند، زیاد سوال می کنند، برای کارهای خود هر چند هم که کوچک باشد به آنها مراجعه می کنند و بسیار وابسته هستند. اما لازم است که مادران برای تقویت استقلال کودک خود کوشا باشند. البته این بدان منظور نیست که توجه و محبت خود را از کودک دریغ نمایند و از کودک خود توقع داشته باشند که تمامی مسائل مربوط به خود را مستقل از کمک والدین انجام دهد. برای این منظور مادران می توانند تکالیف کوچکی را برای فرزند خود در نظر گرفته و آن را به او محول کنند.
می توانید به او آموزش دهید که چگونه کیف مهد کودک یا مدرسه خود را آماده کند و در نهایت از او بخواهید که به تنهایی این کار را انجام دهد. در اینجا تقویت رفتار مطلوب کودک از طریق پاداش دادن، بسیار موثر خواهد بود. موارد دیگری از جمله پوشیدن جوراب ها و کفش ها، انجام دادن تکالیف به تنهایی و ... نیز مفید می باشد.

چه کار هایی نباید انجام دهیم ؟
وقتی کودک به شما می چسبد، عصبانی نشوید. در این اوقات، به یاد داشته باشید که کودک با شما بودن را بیشتر از هر چیزی دیگری در این دنیا ترجیح می دهد. دانستن این نکته کمک می کند تا شما احساس آشفتگی و پریشانی نداشته باشید.

پیام های مغشوش به کودک ندهید. در حالتی که کودک را در آغوش گرفته اید و نوازش می کنید به او نگویید که از شما دور شود. این کار کودک را گیج می کند و او نمی داند که بماند یا برود.

بیماری را دلیلی برای نقض مقررات قرار ندهید.
وقتی کودک بیمار است اجازه ندهید که کارهایی را که در مواقع عادی برایش مجاز نیست انجام دهد، زیرا به این ترتیب بیمار شدن در نظرش جالب تر از سالم بودن جلوه می کند. تحقیقاتی که در مورد درمان بزرگسالان صورت گرفته نشان می دهد، هنگامی که کودکان به دردهای مزمن مبتلا می شوند که باید واقع بینانه و با کمترین تغییر در برنامه روزانه با آن برخورد کرد. در غیر این صورت او برای جلب محبت شما خود را بیمار جلوه گر می کند. توجه داشته باشید که کلیه این توصیه های بهتر است همراه با هم انجام گیرد تا نتیجه بهتری را ارائه دهد.

منبع: میگنا