توجه: بخش تعاملی عصرایران ، پذیرای عکس ، فیلم و یادداشت های مخاطبان است. بدیهی است که آنچه به نقل از کاربران محترم منتشر می شود ، الزاماً دیدگاه رسمی سایت نیست و تنها در راستای تضارب آرا و اندیشه ها منتشر می شود. کاربران عزیز می توانند تصاویر و مطالب شان را به karbar@asriran.com ارسال فرمایند.

سهراب عليزاده

جنگ خاموش عليه ايران

اخيرا شاهد رشد انفجاري انواع سرطانها در كشورمان هستيم . اين موضوع از طرف گروهها و افراد متخصص به كرات و به صورت هشدار اعلام شده است .

از طرفي هر چند وقت يك بار شاهد اخبار ناخوشايندي مبني بر عدم سلامت بعضي از اقلام ورودي به كشور هستيم . از برنج هاي هندي گرفته تا پني‌سيلين هاي چيني و كودهاي شميايي مضر سلامت .

حمله و آسيب رساندن به يك كشور تنها با استفاده از نيروي جنگي و اسلحه صورت نميگيرد . تهاجم فرهنگي كه بنيانهاي خانواده را در ايران هدف گرفته هم نوعي حمله است كه خوشبختانه چند سال است مورد توجه مسئولين قرار گرفته و تنها راه مقابله با آن نيز كار فرهنگي است .
اما نوعي ديگر از حمله استفاده از روشها ، ابزار و مواد آلوده و ارسال آن به كشور مقصد است. فرضيات زير در اين زمينه قابل تامل است :

1) با تطميع و كمك مالي فراوان به شركتهاي خاصي كه بيشترين صادر كننده كود شيميايي به كشور مقصد هستند به گونه‌اي برنامه‌ريزي و قيمت گذاري انجام ميشود كه در نهايت خريداران در كشور مقصد ترغيب به خريد بيشتر و مستمر از اين شركتها شوند. البته تركيبات مبهمي كه به سفارش مهاجمين به كود اضافه شده براي شركت سازنده مهم نيست . خريدار كه اطلاعي از آن ندارد . نتيجه اينكه پس از چند سال استفاده مداوم و ورود تركيبات به بدن مردم انواع بيماريها موجب ضعف نيروي انساني و تحميل هزينه‌هاي فرسايشي زياد به كشور هدف خواهد شد . اينچنين كشوري دغدغه‌اي جز رفع مشكلات داخلي و درمان بيماري مردمش نخواهد داشت و فرصت براي عرض‌اندام ساير كشورها در عرصه‌هاي بين‌المللي فراهم خواهد شد .

2) اجراي همين شيوه در شركت توليد و صادر كننده دارو به كشور مقصد اثرات ويرانگري بر جامعه هدف خواهد داشت .

3) واحدهاي كاشت و توليد مواد غذايي مانند برنج ، مرغ و گوشت منجمد ، روغن خوراكي ، خوراك دام و طيور ، شكر و ساير صنايع مشابه مستعد اجراي اين فرضيه هستند .

4) با تشديد تحريم سوخت و وادار شدن كشور هدف به توليد سوخت از صنايع پتروشيمي زمينه براي طرحي مشابه فراهم ميشود . كشور قرباني ناچار ميشود از دستگاههاي وارداتي ويژه براي اين كار استفاده كند . اين دستگاهها به گونه اي طراحي و ساخته شده اند كه محصول خروجي همانند سم به تدريج مردم را از بين ببرد ضمن اينكه اكتان وارداتي براي افزايش كيفيت محصول نيز عملكردي همانند كود شيميايي خواهد داشت .

شايد فرضيه فوق كمي بد بينانه باشد اما مقوله امنيت كشور آنقدر مهم و حساس است كه به اين موضوع بايد با بدبينانه ترين حالت نگاه كرد و مسئولين آمادگي مقابله با هر هجوم احتمالي را داشته باشند هر چند به نظر ميرسد اين هجوم پيشتر از اين آغاز شده است .