عصرایران - در سال های گذشته تعدادی از کارگران شهرداری، به ویژه رفتگرانی که در شب ها یا ساعات آغازین بامداد کار می کردند، به دلیل محدودیت دید رانندگان در هوای گرگ و میش یا تاریک، تصادف کرده و جان خود را از دست دادند.
بعد از آن بود که شهرداری ها لباس هایی با رنگ های قابل دید در شب (مانند نارنجی) در اختیار کارگران قرار دادند و در عین حال ، شبرنگ هایی نیز روی آن نصب کردند تا با درخشش در نور خودروها ، احتمال تصادف به حداقل برسد.
این تدبیر خوبی بود زیرا هم جان کارگران شهرداری را محافظت می کرد و هم رانندگان را از دردسرهای بعد از تصادف معاف می کرد.
این الزام گویا هم اکنون هم وجود دارد و بسیار هم خوب است. با این حال از آنجا که بسیاری از امور شهرداری ها به بخش خصوصی واگذار شده است، متأسفانه شاهد قصور و تقصیر بخش خصوصی و احیاناً خود شهرداری ها در این زمینه هستیم.
لباس های نامناسب رفتگران ، آنها را در معرض تصادفات شبانه قرار داده است اگر دقت کرده باشید، بسیاری از کارگران شهرداری لباس هایی می پوشند که برغم آن که ظاهراً دارای لباس هایی با قسمت شبرنگی هستند، اما در عمل هیچگونه بازتاب نوری در آن وجود ندارد. کاملاً هم معلوم است که این شرکت های طرف قرارداد، از اقلام ارزان قیمت و بی کیفیت استفاده می کنند تا لباس ها ارزان تر تمام شود. همچنین در مواعد زمانی مناسب، تعویض لباس های نو با مستعمل انجام نمی شود.
این بی توجهی ممکن است به بهای جان کارگری تمام شود که در خیابان و در فضایی با دید اندک کار می کند. حال آن که با حتی فراتر از شبرنگ ،می توان از چراغ های چشمک زن که بر روی لباس نصب می شود هم استفاده کرد.
حمل نامناسب ،خطرناک و غیرانسانی کارگران شهرداری در وسط شهر! از شهرداران سراسر کشور انتظار می رود با نگاهی انسانی به این موضوع بپردازند و در خصوص میزان قابلیت رؤیت کارگران در تاریکی و هوای گرگ و میش، سخت گیری کنند. این انصاف و انسانیت نیست که یک شرکت طرف قرارداد برای این که چند هزار تومان کمتر هزینه کند، جان کارگران و رفتگران مظلوم را به خطر بیندازد.
و متاسفانه باید بگم این مساله عدم نظارت و جدیت در برخی موارد، یک موضوع فرهنگیه.
شما کافیه یک بار به دوست یا فامیل خودتون در مورد یک سهل انگاری تذکر بدید. همه میدونیم برخورد اونها چیه: "چقدر زندگی رو سخت میگیری..." یا "همه چیز رو که نباید اینقدر جدی گرفت" و ...
متاسفانه این فرهنگ وقتی وارد نهادهای بزرگتر بشه، طبیعیه که نتایج فاجعه بار تری هم به دنبال داشته باشه
بازم نظر من پخش نکنین و بشینین دور هم به حرف من فکر کنید
چون دوستان شما داشتن با ارز دولتی دارو، ماشین وارد میکردن.
این از ما که قشر متوسط به بالا بودیم. ببینید چه تعداد خانواده های دیگری که بدتر از ما زندگیشون سیاه شد... فقط به خاطر این جهل شما!
شاید خداوند منتظره که ما حق خودمون رو خواستار بشیم!
کاری که بسیار عبث است و با ایجاد گرد و غبار و بلند کردن خاک فضا را نه تمیز می کنیم بلکه غبار را پراکنده می کنیم.
بهتر نیت از ماشین های تمام اتوماتیک که هم خاک را مانند جارو برقی می کشند و هم سطح زمین را می شورن استفاده کنیم؟؟؟
این همه پول شهرداری می گیرد اما خدمات رسانی و امکاناتش در حد صفر هست
ممنون از نکته و نظرات سنجیده شما
من خودم تو کار تولیدی هستم وقتی کارپردازها برای خرید میات فقط دنبال جنس ارزون میگردن و تولیدی هم بر حسب اجبار یا به خاطر سود بیشتر به جای شبرنگ متری 6000
یا شبرنگو نصف میکنن یا از جنس شمعی بسیار شبیه شبرنگ استفاده میکنن در این میان مسولین به خاطر پورسانتهای دریافتی از جون کارگران میگرن
توی تبریز میخوان نرده کشی مسیر بی ار تی اتوبوس شهری رو عوض کنن وبه قول خودشون زیباسازی کنن اونایی که تبریز اومدن میدونن مسیر شرق به غرب تبریز بیش از 10 کیلومتره...
من حساب سر انگشتی کردم دیدم پول فقط ضایعات نرده قبلی ها بیش از 200میلیارد میشه ...
ولی در زمینه اخلاق انسانی در موارد متعدد نگاه دلسوزانه و لنسان مدارانه ای داشته اید.
اصلاً برنگ داشتن مسخرس برای کار توی شب توی خیابون امروزه ، باید ال ای دی (لامپ) چشمک زن داشته باشه که یک چیز غیر طبیعی یا گرون هم نیست. با همون چند هزار تومن حله.
خیلی جاها الان اینطوریه که کسایی که شب مجبورن وسط خیابون کار کنند (محل گذر ماشین) لباس های چراغ دار میپوشند نه شبرنگ خالی. چون اومدیم و نور خیابون کافی نبود و ماشین هم چراغاش خاموش بود بعد تکلیف اون بدبختی که وسط خیابونه چیه؟
چرا نباید شهرداری تهران و با بهتر بگوییم ایران مدرنیزه بشود؟!
توی اکثر کشورهای اروپایی دیگه با دست رفتگراشون جارو نمی زنند بلکه با ماشین های مخصوص خیابان ها جارو شده و سپس توسط کامیون هایی آب پاشی می شوند.
امیدوارم توی شهرداری های کشورمان هم این مسائل رعایت بشود تا سلامتی هر چه بیشتر این عزیزان رفتگر هم مراعات بشود. خا رو خوش نمیاد. این افراد هم خانواده دارند.