این همایش اگر چه توانست جمعیت خوبی را علی‌رغم جابه‌جایی سالن سخنرانی به فاصله یک روز دور هم جمع کند ولی در کل توانست جو جامعه را نسبت به برخی از مخالفان کمی تند "توافق‌نامه ژنو" بدبین‌تر از گذشته کند.

سایت الف نوشت: همایش «دلواپسیم» با تمام حواشی‌ای که می‌توانست به وجود بیاورد، برگزار شد؛ از جابه‌جایی سالن اولیه برگزاری همایش یعنی سالن سید الشهداء (ع) تا جابه‌جایی و تا حدودی حذف یا حتی نیامدن برخی از مهمانانی که نام آنها در پوستر طراحی‌شده درج شده بود.

«همایش دلواپسان اگر چه بر اساس اظهار نظر بانیان آن قصد داشت بر خط "سیاست‌زدگی" فائق آمده و بر طبل "نقد منصفانه توافق‌نامه ژنو" بکوبد ولی بیشتر محفلی شد برای نقادی تمام سیاست‌های دولت، از اقتصادی گرفته تا سیاست داخلی و خارجی.

اگر چه شاید بتوان مهم‌ترین قصد بانیان پنهان این برنامه را یک‌دست نشان دادن جریان اصولگرایی در انتقاد از توافق‌ ژنو بیان کرد ولی ترکیب چهره‌های حضوریافته! و مهم‌تر از آن چهره‌هایی که علاوه بر حضور، بر کرسی سخنرانی این همایش تکیه زدند، پرده از همایش فصلی جبهه پایداری برداشت که به علاوه چند مهمان برگزار شده بود.

نکته‌هایی که در ذیل این مقدمه آمده، می‌تواند دلایل خوبی را برای بهره‌برداری بهینه تیم رسانه‌ای دولت از این همایش بی‌موقع خاطرنشان کند:

۱- پادرمیانی بسیج دانشجویی برای ابتر نماندن این "دلواپسی": این همایش در حالی برای برگزاری در سالن سیدالشهداء (ع) واقع در نزدیکی میدان هفت‌تیر برنامه‌ریزی شده بود که به ناگاه و شاید با فشار برخی‌ها و یا صلاحدید بانیان، به یک‌باره تغییر مکان به سالن ۱۳ آبان واقع در لانه جاسوسی سابق داد که تحت اختیار بسیج دانشجویی بوده و می‌تواند در ادامه، برچسب ناوبری این‌گونه از همایش‌ها توسط یک ارگان نظامی را به آن وارد کرد. در اینکه سازمان بسیج دانشجویی باید برای برگزاری برنامه‌های خودجوش آمادگی داشته و یا حتی تامین امکانات کند، بحثی نیست ولی کج‌سلیقگی در به عهده گرفتن این همایش، چیزی نیست که بتوان از آن چشم پوشید.

۲- ایجاد مطالبه برای برگزاری همایش مشابه در میان حامیان "توافق‌نامه ژنو": اینکه یک تیم یا ارگان یا افراد یا حتی جماعت زیادی بتوانند یک فراخوان جمعی برای به نقد کشیدن یک رویداد مهم مثل توافق‌نامه ژنو (بدون توجه به اینکه رویداد مثبت بوده یا منفی برای منافع کشور) داشته باشند و بتوانند از امکانات عمومی برای برگزاری آن استفاده کرده و تقریبا آن را به یک میتنگ بزرگ ضد دولتی تبدیل کنند، می‌تواند نوعی تحریک غیرمستقیم طرف مقابل برای ایجاد انگیزش چنین حرکت متقابلی از سوی حامیان توافق نامه - با تمرکز بر حامیان مردمی توافق‌نامه ژنو و نه از نوع خواص آن - را دامن زده و حتی می‌تواند به یک زورآزمایی همایشی تبدیل شود. قطعا این حق برای حامیان توافق‌نامه با توجه به رویدادهای روز همایش «دلواپسیم»، محفوظ است.

3- دست‌نوشته‌های تند برخی از شرکت‌کنندگان و القای حس مظلومیت دولت: وقتی انتقاد از دولت از مسیر منطقی و عقلانی خارج شده و وارد شوهای هیجانی شود، بیشتر از دولت، خود جریان‌های منتقد ضرر خواهند کرد. گرفتن گارد بسته در برابر توافق هسته‌ای یعنی بازکردن تمام مشت منتقدین - یا به تعبیر بهتر همه داشته‌های آنها - و این یعنی سوختن همه سرمایه‌هایی که می‌توانست لااقل با انگیزه درست و محتوای دقیق، این توافق‌نامه را در بازه‌های زمانی مختلف به نقد بکشد. این نوع رویکرد، بازی در زمین عملیات روانی رسانه‌های حامی توافق‌نامه است. دقیقا از زمان برجسته‌شدن غیرعادی مستند «من روحانی هستم»، این مسیر به نحو احسن در حال اجراست. باز جریان تند «نقد به هر قیمت» می‌خواهد عجله‌ای غیر ضرور را به خرج دهد و بقیه را به پای خود بسوزاند.

در همین همایش نیز دست‌نوشته‌های تندی در دست برخی حاضرین بود؛ دست‌نوشته‌هایی با عناوین «قاتل شهدای هسته‌ای را از اتاق احمدی روشن بیرون کنید». در این دست‌نوشته به احتمال قوی منظور از قاتلین دانشمندان هسته‌ای، بازرسان آژانس انرژی اتمی نبوده و نیست و اشاره به برخی از انتصابات ماه‌های گذشته سازمان انرژی اتمی دارد!

۴- همایشی شبیه به جلسات ماهیانه جبهه پایداری: این همایش اگر چه نام شخصیت‌های چشمگیری را در پوستر و پیامک‌های تبلیغاتی خود جای داده بود ولی در کل بیشتر افراد شرکت‌کننده در آن، افراد تشکیل‌دهنده جبهه پایداری به علاوه چند شخصیت دیگر بودند. شاید به بیان بهتر بتوان گفت افراد صحبت‌کننده در این همایش رفقای جبهه پایداری به علاوه مهدی محمدی و صادق کوشکی بودند. علیرضا زاکانی و الیاس نادران که اصلا صحبت نکردند و حسین فدایی هم که اصلا شرکت نکرد. اینکه همایشی که به کل جریان اصولگرایی بسط داده شده بود به یک‌باره به افراد تند و تیز پایداری ختم شود، نقطه ضعف مهمی بود که بانیان برگزارکننده همایش، خواستند شاید تا حدودی پنهان بماند.

5- سامانه پیامک خوش‌رقم ستاد کاندیدای نزدیک به جبهه پایداری: برخی سامانه‌های پیامکی فعال در ستاد دکتر سعید جلیلی پس از نزدیک به یک سال از پایان فعالیت انتخاباتی، دوباره آغاز به کار کردند ولی این بار برای همایش «دلواپسیم». این کار به خودی خود ایرادی ندارد و می‌توان سامانه‌های پیامکی را برای هر اقدام یا کاری مورد استفاده مجدد قرار داد ولی خیلی اتفاقات مهم پیش‌آمده برای کشور طی یک سال گذشته بوده که می‌توانسته موجب «دلواپسی» باشد اما این سامانه از فعالیت برای آنها خودداری کرده و به یک‌باره برای یک همایش، احساس وظیفه‌ای باورنکردنی برای آن پیشامد کرده است.

پی‌نوشت: اگر چه در این همایش توزیع تعداد قابل توجهی از هفته‌نامه «۹ دی» که رسما رسانه جبهه پایداری بوده انجام شد یا عدم اطلاع‌رسانی این همایش در رسانه‌های شاخص اصولگرایی که موجبات ناخرسندی مسئولین برگزاری همایش «دلواپسیم» را فراهم کرده بود یا عدم واکنش مورد نظر توده مردم به این تجمع موارد دیگری بود که می‌شد به آن پرداخت ولی چندان اثرگذاری خاصی را به همراه نداشت که توانایی قرار گرفتن در موارد بالا را پیدا کند.»

تماشاخانه