تقابل اقتصاد زیست بومی با اقتصاد نوین / با کاربران

اقتصاد نوین یک اقتصاد ناپایدار است و بدون توجه به پیامدهای زیست بومی، درصدد بیشینه سازی سود است و همچنین به خدمات زیست محیطی و فعالیت های مربوط به طبیعت توجهی ندارد و نیروهای بازار، اقتصاد نوین را شکل می دهند. اقتصاد نوین اقتصادی است که باعث بی ثباتی اوضاع جوی می شود و محیط زیست را آلوده می نماید و احتمالاً در آینده ای نه چندان دور به دلیل نابودی منابع طبیعی از رونق خواهد افتاد چرا که اقتصاد نوین اقتصاد کربن محور می باشد.
 
اقتصاد زیست بومی، اقتصادی پایدار است و به ظرفیت تحمل سیستم ها توجه دارد و برای خدمات زیست بومی ارزش قائل است. بنابراین با تمرکز بر اقتصاد زیست بومی، صنایع جدید و همچنین حرفه های جدید شکل خواهند گرفت و متقابلاً برخی صنایع (ناپایدار و نابود کننده محیط زیست) از بین خواهد رفت.   
 
​روند حاکم بر اقتصاد نوین پایدار نیست. اقتصادی که بدون توجه به ویژگی های حیات بشر با سرعت در حال حرکت است و اعمال قدرت می نماید با همان سرعت نیز متوقف خواهد شد. حال نیروی توقف از سوی طبیعت تحمیل شود یا براساس توسعه اجتماعی بروز یابد، در مجموع می توان گفت با تمرکز بر روی متادولوژی های اقتصاد نوین امکان طرح ریزی اقتصاد پایدار را در کشور نخواهیم داشت. نکته مهمتر این است که به جهت هوش تمدنی غرب، از دهه دوم هزاره سوم کشورهای توسعه یافته، تکنولوزی هایی را که با قوانین طبیعت هماهنگ نیستند و یا آثار مطلوبی بر نظام طبیعت ندارند به کشورهای توسعه نیافته سوق می دهند و بسیاری از آن ها تکنولوژی های نوینی خواهند بود که کشورهای توسعه نیافته آرزوی داشتن آن ها را دارند و از سوی دیگر قوانین اقتصادی مبتنی بر ظبیعت که با فشارهای اجتماعی در حال تدوین هستند امکان بهره برداری از این تکنولوژی ها را محدود خواهند نمود و در نتیجه شکاف اقتصادی را در این دوسو بیشتر و بیشتر خواهد نمود.