نخواستیم بابا، اصلا یارانه نخواستیم! (طنز)

رضا ساکی در ستون طنز ایسنا نوشت:

راستش را بخواهید برای اولین‌بار می‌خواهم در سایت رفاهی ثبت نام کنم ولی از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان باشد که میزان دریافتی و درآمدم را نمی‌دانم. نه این‌که آدم متمولی هستم که ندانم چه پولی از کجا به حسابم ریخته می‌شود. این ندانستن از مایه‌داری نیست؛ از چیز دیگری است. ما از آن دسته مردم نیستیم که پول نشمرده توی جیبشان می‌گذارند و مشت‌مشت از توی گاوصندوق تراول برمی‌دارند. ما همیشه جیبمان را با حساب پر می‌کنیم. یعنی همیشه حساب آن‌چه را در جیبمان هست داریم و اغلب هم می‌دانیم که چقدر باید جیبمان باشد، ولی نیست.

حتما می‌دانید در فرم ثبت‌نام یارانه نقدی «فاز دوم»، باید میزان درآمد خود را مشخص کنیم و اگر اشتباه مشخص کنیم بعدا طبق قانون و طبق امضایی که کرده‌ایم پدرمان را درمی‌آورند و زندگیمان به را به نفع یارانه‌ها مصادره می‌کنند.

گروه‌های درآمدی که باید یکی از آن‌ها را مشخص کنیم به این ترتیب است: «کمتر از ۶۰۰‌ هزار تومان، از ۶۰۰‌ هزار تومان تا یک‌ میلیون ‌تومان، از یک تا دو میلیون‌ تومان، از دو تا دو و نیم میلیون‌ تومان و بیشتر از دو و نیم میلیون‌ تومان در ماه.»

راستش من جزو سه گروه‌ درآمدی هستم. چون در کار فرهنگی، همیشه همه جا پول آدم را سر وقت نمی‌دهد و شما همیشه یک جور حقوق نمی‌گیرید. مثلا اگر یک ماه فقط از رادیو پول بگیرم می‌شوم کمتر از ۶۰۰‌ هزار تومان. اگر رادیو پول بدهد و ایسنا هم واریز کند می‌شوم از ۶۰۰‌ هزار تومان تا یک‌ میلیون ‌تومان. اگر رادیو بدهد، ‌ایسنا هم بریزد و چلچراغ هم حقوق بدهد می‌شوم از یک تا دو میلیون‌ تومان! و البته هیچ‌گاه به بالای دو میلیون تومان نمی‌رسم چون اصلا قلبم ظرفیت مبالغ بالا را ندارد و سیستم بانکی هم اجازه نمی‌دهد مبالغ هنگفت وارد حساب‌های معمولی ما بشود.

خودم می‌دانم که این نهادهای فرهنگی هیچ‌وقت با هم حقوق نمی‌دهند و من باید کمتر از ۶۰۰‌ هزار تومان را علامت بزنم ولی راستش می‌ترسم یک ماه این‌ها با هم حقوق بدهد و من را ببرند توی دسته از یک تا دو میلیون‌ تومان و بعد‌ همان روز آن پولی که از سال ۸۷ دست یک نهاد فرهنگی دارم هم به حسابم واریز شود و بعد‌ همان روز بازرسان بیایند تحقیق کنند و ببینند من اطلاعات نادرست داده‌ام و بعد دستگیرم کنند ببرند پیش ب‌. ز. آب‌خنک بخورم و بلکه زود‌تر محاکمه بشوم و اموالم مصادره بشود و تبدیل بشوم به نماد مبارزه با اخلال‌گران اقتصادی و شانس بیاورم و حبس ابد بگیریم.

نخواستیم. اصلا یارانه نخواستیم. شانس نداریم که اگر پرونده‌مان به راه افتاد بیست سال طول بکشد، اگر شانس من است چهار روزه بررسی می‌شود.

باقی بقایتان!

تماشاخانه

واکنش اسرائیلی ها به حمله موشکی ایران؛ این بار فرق داشت/ خیلی ترسناک بود (فیلم)

داستان واقعی کودک پس از پیوند قلب / به من می‌گفتند بچه‌ات می‌میرد / خیلی رنج کشیدیم / دلم می‌خواهد خانواده اهدا کننده را ببینیم (فیلم)

فیلم های دیگر