به گزارش ایسنا، روزنامه‌ السفیر در مطلبی با عنوان "فرضیه جدید درباره ویروس استاکس‌نت: چگونه این ویروس به نطنز رسید؟" آورده است: ویروس استاکس‌نت که در سال 2010 برنامه‌ها‌ی اطلاعاتی تهران را هدف قرار داده بود، به معمایی شگفت‌انگیز تبدیل شده است این که چگونه این ویروس توانسته است تنها به بیش از 30 هزار سیستم کامپیوتری در ایران نفوذ کند و مشخصا این که چگونه توانسته است به تاسیسات هسته‌یی نطنز راه پیدا کند.

در این مطلب آمده است: صرف نظر از این که بررسی موثق و با دلیل و مدرک این مساله سه‌شنبه در کنفرانس امنیتی در سان فرانسیسکو مورد بررسی قرار خواهد گرفت، نتایجی حاصل شده مبنی بر این که کلید این معما در روند واردات سیستم‌های کنترلی است که ادعا شده از سوی شرکت ایرانی "NEDA" صورت می‌گیرد چرا که این شرکت مسوول نظارت بر سیستم‌های کنترل کامپیوترها در تاسیسات نطنز است. البته این اولین‌بار است که نام یک شرکت به این مساله ارتباط پیدا می‌کند.

السفیر در ادامه می‌افزاید: البته در این میان نقش واشنگتن و تل‌آویو در تولید این ویروس که به نزدیک به هزار دستگاه سانترفیوژ آسیب وارد کرد، بر کسی پوشیده نیست اما چگونه این ویروس (به نطنز) رسید؟ باید گفت که بر اساس گزارش موسسه تخصصی امور امنیت اطلاعات آمریکا "Critical Intelligence " و هم‌چنین اسناد به دست آمده از وزارت امور خارجه این کشور و دیگر گزارشات، واشنگتن توانسته است فعالیت‌های شرکت "NEDA " را رصد کند.

به نوشته السفیر، شان مک‌براید، رییس بخش تحلیل‌های این موسسه که خود مسوولیت تهیه این گزارش را برعهده داشته است، گفت که اسناد نشان می‌دهد واشنگتن تلاش‌های این شرکت (NEDA) را برای خرید دستگاه‌ها رصد می‌کرد. واشنگتن این شرکت را یکی از شرکت‌های خبره و توانمند در برنامه‌های اطلاعاتی وابسته به شرکت آلمانی زیمنس می‌دانست و این در حالی بود که غلامرضا جلالی، رییس سازمان پدافند غیرعامل ایران در آن زمان شرکت آلمانی زیمنس را به کمک به واشنگتن و تل‌آویو در انجام این حمله اینترنتی به تاسیسات هسته‌یی ایران متهم کرد و آن را مسوول حمله ویروس استاکس‌نت به سیستم‌های کنترلی دانست که در راه‌اندازی سیستم‌های پیچیده معروف به "اسکادا" مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مک براید در گفت‌وگو با روزنامه‌ی کریستین ساینس‌مانیتور آمریکا نیز گفت که همه مدارک نشان می‌دهد واشنگتن از طریق شرکت "NEDA" سیستم‌های کنترلی ساخت شرکت زیمنس را که در نطنز مورد استفاده قرار می‌گرفت، هدف قرار داد چرا که این شرکت کلیه اطلاعات لازم را در خصوص ساختار سیستم‌های کامپیوتری نطنز، سرعت مناسب راه‌اندازی سانترفیوژها و این که چه زمانی به کار می‌افتند و خاموش می‌شوند، در اختیار داشت. این شرکت هم‌چنین تمامی اطلاعات ضروری را که واشنگتن برای برنامه‌ی ویروسی‌اش به آن نیاز داشت و این که چگونه به تاسیسات نطنز برساند، در اختیار داشت.

او در ادامه افزود که در سال 2008 محموله سیستم‌های کنترلی به ایران (برای مدتی) متوقف شد و بعد از قرار داده شدن این ویروس به همراه سایر ویروس‌ها، این محموله به مسیرش ادامه داد.

به نوشته السفیر، البته این سخنان مک براید با آن چه که درخصوص کمک گرفتن از یک جاسوس برای استفاده از یو. اس. پی جهت انتقال ویروس به این شبکه استفاده شده، تناقض دارد هم‌چنین گفته شده که مهندسان این شرکت بدون هیچ قصد و غرضی دستگاه‌های آلوده به این ویروس را وارد کردند و به این ترتیب استاکس نت موجب آسیب رساندن به تاسیسات هسته‌یی نطنز شد.

السفیر افزود: اسنادی که مک براید از آن استفاده کرد، نشان می‌دهد یکی از مهندسان ایرانی سیستم‌های کنترلی به نام بهروز در کنفرانسی که از سوی شرکت زیمنس برگزار شده بود، شرکت کرد و برای تعیین ویروس جدید ناشناخته‌ای که به تمام تجهیزات این شرکت آسیب رسانده بود، درخواست کمک کرد.

در ادامه این مطلب آمده است: بسیاری از کارشناسان امنیت اطلاعات فرضیه‌ها و نظریات مک براید را منطقی می‌دانند.