یک بار یکی از مدیران در یک ضیافت ، سُس مانده بر لبه چاقو را خورد و 30 میلیون دلار ضرر کرد چون طرف مقابل، این عمل را حمل بر "آداب ندانی" کرد و قراردادش را با او لغو نمود.

"روابط تجاری ایران گسترش می یابد"؛ این گزاره ای است که با لغو تحریم ها محقق می شود و لازمه اش حضور بیش از پیش تجار ایرانی در عرصه تجارت بین الملل است ، چه به صورت میزبان و چه در قامت میهمان.

اما این حضور ، فقط پول و بیزینس نمی خواهد بلکه آداب و تشریفات خود را نیاز دارد. امروزه پروتکل های نوشته و نانوشته فراوانی در جهان وجود دارد که رفتارهای کسانی که در جلسات بین المللی شرکت می کنند را استاندارد و ارزیابی می کند.

این که شما هنگام ملاقات با مدیرعامل یک شرکت بزرگ اروپایی ، چه نوع لباسی بپوشید یا کدام یک از دکمه های کت تان را ببندید یا کارت ویزیت تان را چگونه به او بدهید و کارت ویزیت او را چگونه بگیرید و چه رفتاری با کارت او داشته باشید، در اصل و ذات خودشان امور مهمی نیستند و به هیچ کجای کائنات بر نمی خورد که شما چه ظواهری را رعایت کرده یا نکرده اید ؛ اما مسأله اینجاست که شما به عنوان یک مدیر و تاجری که در سطح بین المللی کار می کند ، "تحت نظر" طرف های مقابل هستید و از سوی آنها "قضاوت" می شوید و این قضاوت ، مبنای "تعاملات کاری" تان است.

بنابر این ، اگر می خواهید مدیر موفقی باشید ، حتی اگر کارتان در داخل کشور است ، به آداب و تشریفات ملاقات های کاری مسلط شوید و مثلاً بدانید که اگر در یک سالن هستید که جمعی از مدیران به صورت ایستاده در حال گپ و گفت با همدیگر هستند و همان زمان نیز با نوشیدنی پذیرایی می شوید ، حتماً باید لیوان را با دست چپ بگیرید. علتش نیز این است که اگر در همان حال کسی به سمت شما آمد و خواست با شما دست دهد ، نیاز به جابجایی لیوان برای آزاد شدن دست راست تان نداشته باشید. وانگهی ، در بسیاری از مواقع ، اگر لیوان محتوی نوشیدنی سرد باشد ، بدنه بیرونی آن ، عرق می کند و دست تان خیس می شود ؛ بدیهی است که مصافحه با دست خیس ، تصویر چندان مناسبی از شما نمی سازد. شما هم دوست ندارید طرف مقابل بعد از دست دادن با شما ، دستمالی درآورد و دستش را خشک کند.

یا اگر شما موقع نشستن بر روی صندلی ، دکمه کت تان را نگشایید ، شاید خودتان راحت باشید اما امکان دارد مدیر مقابل شما ، این نکته بسیار ساده را به حساب این بگذارد که شما آداب جلوس نمی دانید و بعد با خود بگوید که چگونه می توانم با چنین شخصی مراوده داشته باشم؟

یا در بحث "تشریفات" ، اصلی وجود دارد به نام "قاعده 12" ؛ این قاعده می گوید: 12 اینچ از بخش فوقانی یک مدیر (از سر تا 12 اینچ پایین تر:حدود30 سانتی متر) و 12 اینچ از کف پا به بالا مورد توجه و قضاوت قرار می گیرد. اگر مدیری موهای شلخته داشته باشد ، پیراهن و کتش با هم سنخیت نداشته باشد ، کفشش واکس نخورده باشد ، رنگ جورابش نامناسب باشد و ... ، کسانی که او را می بینند ، از او به عنوان یک مدیر کارآمد ، در ذهن خود تصویر سازی نخواهند کرد.

آلن ولفهرست - کارشناس تشریفات - می گوید: یک بار یکی از مدیران در یک ضیافت ، سُس مانده بر لبه چاقو را خورد و 30 میلیون دلار ضرر کرد چون طرف مقابل، این عمل را حمل بر "آداب ندانی" کرد و قراردادش را با او لغو نمود.

بله ؛ ممکن است کسی را مثال بیاورید که بسیار هم موفق است و پروتکل های ظاهری را رعایت نمی کند و همه هم او را می ستایند (مثلاً استیو جابز ، رئیس فقید اپل). این ستودن و پذیرش ، به دلیل ان است که وی از قبل، تصویر خود را در ذهن مخاطب ایجاد کرده است و لذا ظاهر ، به مرتبه های بعدی نزول می کند. اما شما که برای اولین بار می خواهید خود را معرفی کنید و در جلسات کاری حضور داشته باشید، بهتر است استثنائات را کنار بگذارید و به اصول کلی پایبند باشید.

مخلص کلام آن که در جهان مراودات اقتصادی ، همانند عرصه دیپلماتیک ، لحظه به لحظه هر حرکتی ، برنامه ریزی و تعریف خاص خود را دارد و حتی نحوه غذاخوردن ، رنگ لباس در هر مراسم ، چگونگی دست دادن و ... مورد توجه است.
اگر مدیری هستید که به استانداردهای بین المللی و تشخّص خود و کارتان اهمیت می دهید ، این اصول را که بسیار هم ساده و جذاب هستند یاد بگیرید ، به کار ببندید و مطمئن باشید که در موفقیت کاری تان بسیار اثر گذار خواهد بود.