بیماران اغلب حدود 10 تا 14 روز پس از ایجاد بریدگی، خراشیدگی، سائیدگی و یا آفتاب سوختگی شدید در پوست، متوجه پیدایش ضایعات جدیدی بر روی بدن خود می‏‌شوند که همان پسوریازیس است.

یک متخصص داخلی گفت: پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که نام آن از کلمه‌ای یونانی به معنی «خارش» گرفته شده است، در این بیماری ناحیه‏‌ای از پوست، ملتهب شده و برجسته می‏‌شود که با قرمزی پوست و خارش همراه است و روی آن نیز پوسته‏‌های نقره‌ای رنگ دیده می‏‌شود. پوست سر، آرنج‏‌ها و پشت بدن بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند.

دکتر جلیل اعتمادی در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: گاهی شدت پسوریازیس آن قدر خفیف است که بیمار اصلاً از ابتلا به آن آگاه نیست، از سوی دیگر گاهی این بیماری آن قدر شدید می‏‌شود که نواحی گسترده‏‌ای از بدن را می‏‌پوشاند.

وی ادامه داد: علت ایجاد این بیماری ناشناخته است ولی عامل وراثت در ابتلا به این بیماری نقش مهمی دارد، با این حال، وجود نوعی ناهنجاری در فعالیت گلبول‏‌های سفید در جریان خون می‏‌تواند آغاز کننده فرآیند التهاب در پوست باشد و موجب افزایش سرعت پوسته ریزی شود. سرعت ریزش سلول‏های پوست در این بیماری گاهی به سه تا چهار روز یکبار هم می‏‌رسد (یعنی 5 تا 10 برابر سریعتر از حالت طبیعی).

وی اضافه کرد: بیماران اغلب حدود 10 تا 14 روز پس از ایجاد بریدگی، خراشیدگی، سائیدگی و یا آفتاب سوختگی شدید در پوست، متوجه پیدایش ضایعات جدیدی بر روی بدن خود می‏‌شوند که همان پسوریازیس است.

دکتر اعتمادی ادامه داد: پسوریازیس ممکن است توسط عواملی نظیرعفونت‌ها، از جمله عفونت استرپتوکوکی حلق و همچنین بعضی از داروها مجدداً فعال شود، این بیماری معمولاً در فصل زمستان به علت خشکی پوست و کاهش تابش نور آفتاب به وجود می‏‌آید، پسوریازیس به شکل‏های متعددی از نظر شدت، طول دوره بیماری، منطقه درگیری و اشکال پوسته‏‌ها بروز می‏‌کند.

وی در مورد علایم پسوریازیس گفت: شایع‏ترین علامت پسوریازیس به صورت برجستگی‏‌های کوچک قرمز رنگ است، بتدریج این ضایعه بزرگتر شده و سطح آن پوسته پوسته می‏‌شود. در حالی که پوسته‏‌های سطحی به راحتی جدا شده و می‏‌ریزند، پوسته‏‌های زیرین برداشته می‌شوند، پوسته زیر آنها دردناک شده و خونریزی خواهد کرد. بتدریج این نواحی قرمز، رشد کرده و گاهی حتی کاملاً وسیع و چشمگیر می‏‌شوند.

وی افزود: پسوریازیس در نقاط مختلف بدن می‌‏تواند به اشکال مختلفی دیده شود از جمله آرنج‏‌ها، زانوها، نشیمن گاه، ناحیه تناسلی، بازوها، پاها، پوست سر و ناخن‏‌ها نواحی هستند که بیش از سایر نقاط بدن به پسوریازیس مبتلا می‏‌شوند.

این متخصص داخلی اظهار کرد: پسوریازیس معمولاً دو طرف بدن را به طور قرینه مبتلا می‏‌کند، روی ناخن‏‌های مبتلا به پسوریازیس فرورفتگی‏‌های کوچکی به چشم می‏‌خورد، ناخن‏‌ها ممکن است شل یا ضخیم و خمیده شوند، اصولاً درمان پسوریازیس ناخن مشکل است پسوریازیس معکوس، زیربغل، پستان‏ها و نواحی چین‏‌دار بدن در مجاورت کشاله‏ ران، نشیمنگاه و ناحیه تناسلی را مبتلا می‏‌کند.

وی افزود: در این نوع بیماری اغلب به دنبال یک گلو درد، تعداد زیادی نقاط کوچک قرمز رنگ و قطره مانند ایجاد می‏‌شود، این بیماری معمولاً خود به‏ خود طی چند هفته تا چند ماه خوب شده و علایم آن محو می‏‌شوند، در حدود 30 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، درد و التهاب به حدی است که باعث ناتوانی بیمار می‏‌شود. در بعضی از افراد، در صورت گرفتاری شدید پوست، شدت گرفتاری مفاصل هم افزایش می‏‌یابد و گاهی با بهبود ضایعات پوستی، از شدت درد مفاصل هم کاسته می‏‌شود.

وی در مورد درمان پسوزیاریس گفت: هنوز درمان قطعی برای این بیمای وجود ندارد، روش‏های مختلف درمانی برای بیماری پسوریازیس وجود دارد که براساس سن بیمار، شدت و وسعت بیماری، سلامت عمومی بیمار و شرایط اقتصادی، اجتماعی او باید درمان مناسبی برای بیماری انتخاب شود. گاهی بیمار به تدریج به یک درمان مقاوم می‏‌شود که باید درمان وی را تغییر داد و یا روش دیگری به عنوان مکمل به آن افزود.

وی ادامه داد: به هر حال درمان بیماری پسوریازیس بسیار طولانی بوده و نیازمند مراجعات مکرر به متخصص پوست است. هدف از درمان، کاستن التهاب و کند کردن سرعت تقسیم سلول‏های پوست است، کرم‏‌های مرطوب کننده و لوسیون‏ها با نرم کردن پوسته‏‌ها به کنترل خارش کمک می‏‌کنند.

دکتر اعتمادی گفت: رعایت رژیم‏‌های غذایی خاص در درمان پسوریازیس تأثیری ندارد. معمولاً در مواردی که بیماری محدود است از داروهای موضعی که محتوی ترکیبات کورتون، ویتامین D صناعی، قطران یا آنترالین هستند، استفاده می‏‌شود. به این داروها ممکن است استفاده از نور طبیعی آفتاب یا نور ماوراءبنفش نیز افزوده شود. در موارد خیلی شدید پسوریازیس، ممکن است نیاز به مصرف داروهای خوراکی همراه و یا بدون استفاده از نور درمانی باشد. اگرچه قرار گرفتن در معرض نور خورشید به بسیاری از بیماران در تخفیف علایم بیماری کمک می‌کند ولی باید با احتیاط زیادی مورد استفاده قرار گیرد، در برخی موارد می‏‌توان از اشعه ماوراءبنفش نیز استفاده کرد.